| فرارو- تالاب های ایران نفس ندارند و آب آشامیدنی جیره بندی شده. افشای درخواست شینا انصاری در صحن علنی مجلس، واکنش های گسترده ای به دنبال داشت؛ هرچند سازمان محیط زیست توضیح داد که رقم اولیه شامل هزینه پاویون ایران بوده و بعدتر کاهش یافته. با این حال، این پرسش همچنان پابرجاست که در شرایط بحران زیست محیطی کشور، بودجه های موجود بر چه اساسی اولویت بندی شده و چه میزان از آن ها صرف حل مشکلات واقعی طبیعت ایران می شود؟ اسماعیل کهرم، بوم شناس، مشاور خصوصی محیط زیست در ایران و انگلستان، استاد دانشگاه و فعال محیط زیست در گفت وگو با فرارو به بررسی این مساله پرداخت: هزاران محیط بان داریم که به نان شب محتاج اند اسماعیل کهرم به فرارو گفت: در شرایط کنونی، تفاوتی میان 15 میلیارد و 50 میلیارد وجود ندارد؛ هر دو رقم برای کشوری با این وضعیت زیست محیطی بسیار زیاد است. چرا برای برخی از مسئولان، عدد میلیارد همان قدر عادی است که برای مردم هزار ؟ در چنین اوضاعی، این ارقام معقول به نظر نمی رسند و بودجه ها نیز به شکلی قانع کننده اولویت بندی نشده اند. او افزود: خانم انصاری، ما تصور می کردیم شما مردمی می اندیشید. نزدیک به سه هزار محیط بان در سراسر کشور دارید که بسیاری از آن ها به نان شب محتاج اند. برخی از همین محیط بانان با مدرک فوق لیسانس استخدام شده اند، اما از آن ها تعهد گرفته اید که مدرک دیپلم ارائه دهند تا حقوق دیپلمه دریافت کنند. بودجه ای که برای سفر درخواست کرده اید، باید صرف همین محیط بانان شود. چطور ممکن است برآورد اولیه به 15 میلیارد کاهش یابد؟ این فعال محیط زیست گفت: شما می خواهید به برزیل و جنگل های آمازون سفر کنید، در حالی که شناختی از گیاهان و جانوران آن منطقه ندارید. ضروری است روشن شود آیا همه اعضای هیئت همراه، متخصص بوده اند؟ و اصلا چطور ممکن است برآورد اولیه ای که 50 میلیارد تومان بوده، ناگهان به 15 میلیارد کاهش یابد؟ این تفاوت فاحش، نشان می دهد برآورد اولیه منطقی نبوده است. او افزود: اساتید دانشگاه با حقوق های 10 تا 15 میلیون تومان روزگار می گذرانند و حتی در خواب هم تصور چنین ارقامی را نمی کنند. اگر این بودجه در اختیار دلسوزان محیط زیست بود، قطعاً آن را برای بهبود وضعیت محیط بانان هزینه می کردند؛ همان کسانی که ماه ها خانواده شان را نمی بینند. بارها شاهد بوده ایم محیط بانی از زمان تولد تا ازدواج فرزندش، تنها پانزده بار او را دیده است. این افراد در خط مقدم مقابله با تخلفات محیط زیستی اند؛ از قطع درخت و شکار بی رویه گرفته تا حفر چاه های غیرمجاز و برداشت بی رویه آب از رودخانه ها. با کور کردن نیمی از چاه ها، بحران آب حل می شود کهرم گفت: همین رودخانه ها روزی به دریاچه هایی مانند ارومیه می رسیدند، اما اکنون در اطرافشان صدها چاه حفر شده است. وقتی آب از این چاه ها استخراج می شود، دیگر چیزی برای دریاچه باقی نمی ماند. تالاب انزلی و دیگر تالاب های کشور هم همین سرنوشت را دارند. اگر اختیار توصیه و تصمیم داشتم، پیش از هر چیز به محیط بانان می رسیدم تا از آب محافظت کنند. او افزود: سال هاست فعالان محیط زیست درباره بحران آب هشدار داده اند. دوازده سال پیش در مصاحبه ای گفتم اگر روند خشکی و برداشت بی رویه آب ادامه یابد، تهران در ده سال آینده دچار مضیقه آبی می شود و دقیقاً همین اتفاق افتاد. آمارها نشان می دهد در ایران بیش از یک میلیون چاه وجود دارد که نیمی از آن ها غیرمجازند. اگر همین بودجه صرف مسدودسازی 500 هزار چاه غیرمجاز شود، بخش بزرگی از بحران آب ایران حل خواهد شد. حفرکنندگان چاه نمی دانند که چگونه ایران را از درون می خشکانند این بوم شناس گفت: نمونه روشن این فاجعه، دریاچه پریشان در استان فارس است؛ تالابی که از شدت خشک شدن عملاً خودسوزی کرد. زمانی که نزد استاندار فارس رفتیم، گفتند بادمجان و فلفل دلمه ای های منطقه از همین دریاچه آبیاری می شوند! چاه های اطراف تالاب محصولات کشاورزی می دهند، اما خود تالاب را بلعیده اند. حفرکنندگان چاه نمی دانند که چگونه ایران را از درون می خشکانند. اگر نیمی از این چاه ها بسته شود، بخش قابل توجهی از دشت های کشور از فرونشست نجات پیدا می کنند. او افزود: چاه غیرمجاز همانند قاچاق است؛ هر چاهی که کور شود، به بقای آب ایران کمک می کند. در اطراف تهران نیز بی شمار چاه غیرمجاز برای دامداری و زراعت حفر شده که از نظر شرعی هم حرام است. چند سال پیش شهرداری تهران به منازل مراجعه کرد و پیشنهاد داد چاه بزنند و آب را با پمپ برداشت کنند؛ همین ناآگاهی ما را به این وضعیت رسانده است. با 50 میلیارد می توان فناوری نو به کشاورزان داد و آب شیرین کن تاسیس کرد کهرم گفت: برخی ممکن است بگویند با این بودجه می شد کشاورزان را قانع کرد که مدتی از کشت دست بکشند، اما این آخرین مرحله است. در حال حاضر می توان با همین بودجه به کشاورزان کمک کرد تا از سیستم های نوین آبیاری استفاده کنند. آبیاری قطره ای، بارانی یا مه پاش باعث می شود آب مستقیماً به ریشه گیاه برسد و هدر نرود. در بسیاری از کشورها با اصلاح شیب زمین و استفاده از فناوری های نو، تبخیر را به حداقل رسانده اند. او افزود: روش های آبیاری در ایران غلط است. با این کمبود آب، باید به سراغ شیوه هایی برویم که آب کمتری مصرف می کنند. همچنین باید به سمت کشت محصولاتی برویم که نیاز آبی پایین تری دارند. اگر آگاهی و علم زارعان افزایش یابد، خودشان قانع خواهند شد محصولات کم مصرف تری بکارند. با این بودجه می توان تجهیزات فراوانی برای این تحول فراهم کرد. مشاور خصوصی محیط زیست در ایران و انگلستان گفت: 50 میلیارد تومان می توانست کمک بزرگی به محیط زیست کشور باشد. قیمت آب شیرین کن ها هم چندان بالا نیست؛ احداث چند واحد از آن ها در خلیج فارس می توانست بخشی از بحران آب را کاهش دهد. در غرب ایالات متحده، مناطقی وجود دارد که به رغم نداشتن رودخانه، با استفاده از فناوری آب شیرین کن، نیاز شهرهای بزرگ را تأمین کرده اند. پاویون گره ای از مشکلات محیط زیست باز نمی کند در نهایت او گفت: در بخشی از توضیحات رسمی آمده که با حذف تشریفات اداری، موضوع راه اندازی پاویون ایران کنار گذاشته و بودجه از 50 میلیارد به 15 میلیارد کاهش یافته است. لازم به یادآوری است که پاویون در چنین اجلاس هایی، فضایی تشریفاتی برای اقامت و نمایش رسمی کشورهاست و گرهی از محیط زیست باز نمی کند. مگر چند نفر قرار است همراه باشند؟ هدف از این سفر هرچه باشد، این تشریفات به صرفه نیست. اگر دیدار با مسئولان محیط زیست برزیل و آمازون هدف بود، حضور 3 تا 10 متخصص کفایت می کرد. نبود شفافیت در جزییات هزینه های این سفر، طبیعی است که موجب دلخوری مردم شود. | 
اعتراض جدید هاشمیان به پرسپولیس؛ پولم را نقد می‌خواهم نه چک!
فرصت 2 روزه به ستاره‌‌های پرسولیس؛ محرومیت یا جریمه مالی؟!
آذر منصوری: نجات ایران در گرو تصمیمی شجاعانه است