حمید ابوطالبی، معاون سیاسی دفتر رییس جمهور در دولت روحانی، در واکنش به مطلب کیهان که نوشته بود او مثل نوکر خانه زاد کدخدای آمریکایی است متنی را برای مدیر مسئول این روزنامه (حسین شریعتمداری) ارسال کرد.

او نوشت: اگر به جای خشم ورزیدن، اندکی تاریخ می خواندید، درمی یافتید که هیچ ملتی با ناسزا گفتن به عقلانیت، صاحب قدرت نشده است. آن که از گفت وگو می ترسد، نه از سر ایمان، بلکه از بیم فروپاشیِ دنیایی است که بر توهّم خود بنا کرده است.

حمید ابوطالبی، خطاب به مدیرمسئول روزنامه کیهان نوشت: شما و روزنامه تان سال هاست به همین سیاق بر من می تازید؛ و از چیزی دفاع می کنید که نه نامش ایران و اسلام است و نه محصول عقل، بلکه بازتولید نفرت، کینه و شکست است. بی آنکه حتی یک بار بگویید: آیا همان سیاستی که امروز از آن دفاع می کنید، توانسته است ایران را از تحریم و انزوا، از سقوط ارزش پول و فرار سرمایه، از فقر، فساد و فرسایش امید نجات دهد؟ آیا با فریاد و هیاهو، با اتهام و توهین، برق نیروگاه ها روشن تر شده و آب شرب مردم زلال تر گشته است؟ آیا ثبات اقتصادی را می توان با شعار و هیجان و هیاهو ساخت؟

شما می گویید ریشه مشکلات، اعتماد به مذاکره بوده است؛ اما نمی گویید با این بی اعتمادیِ مزمنِ شما، کشور به کجا رسیده است؟ چون نمی دانید که در روابط خارجی اصولاً چیزی به نام اعتماد وجود ندارد؛ و هر کشوری در پی منافع ملی خویش است- دور از جان جنابعالی! شما با همین منطق، برجام را سوزاندید، میز مذاکره را با هراس، دشنام و شعار تخریب کردید، و سپس چشم بر هم نهادید تا با کوررنگی نبینید چرا کشور منزوی است. شما می فرمایید دولت پزشکیان شش ماه مذاکره کرد و نتیجه نگرفت؛ این را باید جناب رییس جمهور پاسخ دهد. اما پرسش من ساده تر است: وقتی مذاکره ای را با هراس، بی اختیار، برای اتلاف وقت و بدون پشتیبانی ملی آغاز می کنید، چه انتظاری از نتیجه دارید؟

ابوطالبی می افزاید: وقتی نه هر تلاش برای تفاهم، که هر سخن در دفاع از تفاهم و گفت وگو و نجات کشور از بحران، با تهمتِ نوکر خانه زاد کدخدا از سوی شما سرکوب می شود، آیا جز ناکامی، چیزی باقی می ماند؟ و آنگاه که در مذاکره، به جای استدلال باید بیانیه خواند و مرغِ گفت وگو را تنها یک پا باشد، آیا جز بن بست و سرگردانی نصیب کشور خواهد شد؟