صبح امروز 20 آبان ماه زویا امامی با خاطره گویی و اندوه همسرش کاظم هژیرآزاد (بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون) و سخنرانی حمیدرضا نعیمی و امیر کربلایی زاده، از هنرمندان تئاتر به خاک سپرده شد.

به گزارش ایسنا، در این مراسم که با حضور همایون اسعدیان، منوچهر علی پور، علی گیله وری، محمد پیرهادی (بازیگر قدیمی) سیدسام بهشتی، پانته آ قدیریان، شکرخدا گودرزی،هوشمند هنرکار و... برگزار شد، به نمایندگی از کاظم هژیرآزاد متنی در رثای زویا امامی خوانده شد.

در بخش هایی از این متن آمده است: ما امروز برای خاکسپاری زویا امامی گردهم آمدیم که زندگی و عشق را با هنر و انسانیت درهم آمیخته بود. او آموزشش را از استاد اسکویی و گروه آناهیتا گرفت و در همان روزهای حضورش بر صحنه نگاهی عمیق و درونی به بازیگری داشت. فعالیت حرفه ای زویا امامی با حضور موفق در سریال وکلای جوان در سال 75 آغاز شد و پس از آن در کارهای متفاوتی در سینما و تلویزیون خوش درخشید.

در بخش دیگری از این متن، کاظم هژیرآزاد از خاطره آشنایی و ازدواجش با زویا امامی سخن گفته و یادآور شده است: پدرش دوست دیرینم بود. گفت دخترم کلاس نقاشی می رفت و شاگرد سمیرا امیرابراهیمی بود اما کلاسش بسته شد و دلش در خانه ماند.

لبخند زدم و گفتم ما کلاسی داریم به نام آناهیتا و نام آناهیتا رشته سرنوشت را میان ما گره زد. پدرش گفت امشب دخترم را تشویق می کنم که بیاید.

زویا آمد. از مصطفی اسکویی فن بازیگری آموخت و از مهدی فتحی بیان را. قرار بود نمایشی دوباره بر صحنه جان بگیرد و در تمرین هایی بی انجام عشق خاموشی آغاز شد. اما در آناهیتا را بستند و ما ماندیم بی پناه صحنه.

روزی به دروغ به او گفتم برای آناهیتا جلسه داریم ساعت 5 پارک لاله. دروغی شیرین برای دیداری راستین با دلی تپنده. کنار در پارک ایستاد، پرسید پس گروه کجاست؟ گفتم خواهند آمد. نشستیم از هر دری سخن گفتیم و مدام می گفت جلسه چه شد؟! و من سرانجام گفتم زویا! من به تو دروغ گفتم، این جلسه تنها برای توست. دوستت دارم و می خواهم با تو ازدواج کنم.

سه ساعت ناب گذشت. بله نگفت اما صدایش حس رضایت می داد. گفتم به پدر و مادرت بگو چه وقت برای خواستگاری بیایم؟ سر به زیر انداخت و گفت: چشم استاد! آن روز یقین کردم از من خوشش آمده است. جسارت دروغ عاشقانه ام را قهرمانانه دید.

تماس ها ادامه یافت تا روزی که پدرش گفت برای خواستگاری بروم. با دسته گل به همراه پدر و مادرم به نیاوران رفتیم و در 12 اردیبهشت 1362 خانه پدری ام گواه پیمان ما شد. با هم کار کردیم در صحنه، پرده و در قاب تلویزیون اما تلویزیون عاشق او شد.

در سریال ها و نمایش های بسیاری درخشید تا روزی که با تهیه کننده معمای شاه (علی لدونی) اختلافی افتاد و زویا تلویزیون را برای همیشه ترک گفت. سال 1399 کرونا به خانه ما آمد. ما واکسن زدیم اما آرمان پسر 36 ساله ام هنوز بود و یک هفته بعد او رفت و ما ماندیم.

زویا شکست، افسردگی بر او سایه انداخت و پارکینسون آمد و تن او دیگر تاب نیاورد. 15 آبان 1404 از اجرای تئاتر برگشتم. صحنه ای که هیچ کس تاب دیدنش را ندارد. اورژانس آمد. آن شب زویا رفت بی خداحافظی. اکنون من مانده ام بی همدم و بی دلسوز. او همیشه تا دم در بدرقه ام می کرد و آن پنجشنبه هم همین گونه بود، در را بست و گفت خداحافظ. اما دیگر نگشود. پسرم از کانادا زنگ زد، او جواب نداد، پیگیر احوالش از من شد. گفتم حتما خواب است. بعد از اجرا تماس می گیرم. اجرا تمام شد اما او دیگر بیدار نشد.

کاظم هژیرآزاد با اشاره به همکاری دوستان و یارانش در پیگیری مراسم خاکسپاری زویا امامی از آنها قدردانی کرد و ادامه داد: اکنون همه ما اینجا هستیم بی زویا. می خواهم برای همیشه با او خداحافظی کنم. زویا بازیگری محبوب و بی ادعا بود. مردم دار. بودنش نعمت و نبودنش زخمی بر دل. هر چه او خواست رضایم به رضای اوست.

حمیدرضا نعیمی - بازیگر و کارگردان تئاتر - در بخشی از مراسم خاکسپاری زویا امامی با اشاره به درگذشت این هنرمند، به بیان خاطرات و احساسات خود نسبت به همسر هنرمندش، کاظم هژیرآزاد پرداخت.

او با بیان اینکه اتفاق عجیب تری که در چهلمین روز مادرم دیدم، خبر درگذشت زویای عزیز بود ، ادامه داد: من خیلی افتخار نشست و برخاست با ایشان را نداشتم، اما خودم را به عنوان نسل بعد از استاد کاظم هژیرآزاد، مدیون ایشان می دانم.

او افزود: نسلی که از ایشان تکنیک یاد نگرفت، اما اگر معرفت، زندگی دوستی، رفاقت و مردمداری را یاد گرفته باشیم، خیلی آدم های خوشبختی هستیم. کارهای قشنگ استاد هژیرآزاد (همسر زویا امامی) برای من همیشه یادآور این است که چه آشیانه قشنگی این بزرگ داشته که توانسته این معرفت را در تمام لحظات زندگی اش جاری کند.

این بازیگر تئاتر با تأکید بر اهمیت خانواده گفت: اگر خانه جای عاشقانه ای نباشد، هیچ مرد و هنرمندی نمی تواند به چنین روح بزرگی که آقای هژیرآزاد رسیده، برسد. پس یعنی خانه جای عاشقانه ای بوده و عشق بازی کرده با همدمش.

نعیمی با بیان تأثیر خبر درگذشت زویا امامی بر خود گفت: این دو سه روز بر تمام درد بزرگی که داشتم، این درد اضافه شد. چرا؟ چون من عاشق آقای هژیرآزادم و وقتی دیدم بزرگم، استادم، عزیزم و رفیقم اینگونه تنهاست، فقط گفتم خدایا پسر نازنینش را برایش حفظ کن.

او با ابراز نگرانی از فقدان بزرگان عرصه فرهنگ و هنر گفت: پشت ما دارد از رفتن بزرگانمان خالی می شود. بودن کاظم هژیرآزاد یک نعمت است و من به شخصه قدر این نعمت را دانستم و همیشه شاگردی ام را اعلام کردم.

نعیمی در پایان با بیان خاطره ای از نحوه یادداشت نویسی روزانه هژیرآزاد، خطاب به او گفت: روزی که شما، استاد عزیز، در نمایش ترور برای من بازی می کردید، من شاهد عادت همیشگی تان بودم؛ یادداشت نگاری. هر روز یک دفتر دست تان بود و با سررسید مشغول نوشتن می شدید. همیشه نوشته های روزانه تان را بعداً در گروه می گذاشتید، اما من کنجکاو آن دفاتر و آن لحظات پیش از انتشار بودم.

وی ادامه داد: راستش را بخواهید، یک روز که شما اتاق را ترک کرده بودید، من دفتر یادداشت تان را روی میز دیدم. نتوانستم جلوی کنجکاوی خودم را بگیرم. می دانم که این کار درست نبود و بدون اجازه بود، اما گفتم: ببینم کاظم هژیرآزاد چه می نویسد؟

نعیمی یادآور شد: رفتم و در دفتر را گشودم. با همان قلم، با همان خط خوردگی های آشنا، دیدم که دارید لحظه به لحظهٔ زندگی تان را نه فقط کارتان را روی کاغذ می آورید. داشتید زندگی تان را می نوشتید. در آن لحظه، برای من مثل یک مکاشفه بود. گویی می خواستید به من، به طور غیرمستقیم، یاد بدهید که چیزی که این مملکت حداقل به آن نیاز دارد، کتابت و نوشتن است. و این نوشتن ها در کار هنر بسیار ضروری است.

وی یادآور شد: از همان لحظه بود که من یاد گرفتم برای هر چیزی که انجام می دهم، حتماً باید یادداشت کنم. این درس، میراثی است که از شما به من رسید. پس بگذارید دوباره تأکید کنم، همیشه شاگرد شما هستم. همیشه آرزوی سلامتی تان را دارم و از خدا می خواهم سالیان سال، تندرست و پایدار باشید و برایتان شکیبایی آرزو می کنم.

در بخش دیگری از این مراسم امیر کربلایی زاده - بازیگر و کارگردان تئاتر - با اشاره به سختی های بستر بیماری و داغ از دست دادن عزیزان، گفت: داغ دیدن، خیلی سخت است. من همیشه می گویم خدا کند اگه از دنیا می رویم، آنی از دنیا برویم؛ چون بر روی تخت بیمارستان و در بستر، هم برای خود شخص و هم برای عزیزانش بسیار سخت است. برادر من هم همین اتفاق برایش افتاد. به ما خبر سرطان را که دادند در عرض سه ماه برادرم را از دست دادیم.

او سپس با تسلیت به کاظم هژیرآزاد برای از دست دادن همسرش، افزود: قطعاً درک می کنم که عمو کاظم عزیز در دورانی که زویا امامی بیمار بودند، چطور شاهد بودند که آرام آرام مثل یک شمع، جلوی چشمانشان آب می شوند. من کاملاً درک می کنم.

این هنرمند در ادامه به تقدس صحنه تئاتر اشاره کرد و دلیل حضور خود بر روی صحنه در شب درگذشت برادرش را هم چنین توضیح داد: روزی که برادرم فوت شد شب آن روز به روی صحنه رفتم، با اینکه صبح خبر فوت را به من دادند اما شب به روی صحنه اجرا رفتم و واقعاً به این خاطر بود که قبل از من، ده ها نفر مثل استاد کاظم هژیرآزاد به ما یاد داده بودند که چرا صحنه مقدس است. چرا چراغش باید پیوسته روشن باشد. در تئاتر، زندگی جریان دارد و فقط مرگ خود بازیگر می تواند دلیلی برای لغو کردن اجرا باشد.

کربلایی زاده در پایان با ادای احترام به استاد کاظم هژیرآزاد، گفت: یادم نمی رود که چقدر در کنار کاظم هژیرآزاد یاد گرفتم و همیشه شاگرد او خواهم ماند.

کاظم هژیرآزاد که این روزها بر صحنه تئاتر حضور دارد، امشب هم با نمایش خندیدن زیر مشت و لگد به کاگردانی الناز ملک و تهیه کنندگی سام بهشتی در تماشاخانه ملک روی صحنه خواهد بود.