چین در دو دهه گذشته، فرآیند مدرن سازی نظامی خود را با سرعتی بی سابقه پیش برده است. این کشور از جایگاه یک قدرت نظامی منطقه ای با اتکا بر ارتش انبوه و فناوری های عمدتاً مهندسی معکوس شده، به یک مبتکر جهانی در حوزه های کلیدی فناوری نظامی تبدیل شده است.

به گزارش خبرگزاری فارس، سرمایه گذاری هنگفت در تحقیق و توسعه منجر به ظهور نسلی از تسلیحات شده است که نه تنها با همتایان غربی خود برابری می کنند، بلکه در برخی موارد، مانند جنگ افزارهای هایپرسونیک، از آن ها پیشی گرفته اند.

در ادامه به تشریح 4 سلاح فوق پیشرفته چینی میپردازیم:

تحلیل فنی: موشک دانگ فنگ 17 اولین سامانه موشکی بالستیک عملیاتی در جهان است که به طور خاص برای حمل یک کلاهک گلایدکننده هایپرسونیک به نام DF-ZF طراحی شده است. برخلاف موشک های بالستیک سنتی که یک مسیر قوسی قابل پیش بینی را طی می کنند، دی اف 17 یک رویکرد بوست-گلاید را اتخاذ می کند.

پرتاب: موشک توسط یک پرتابگر متحرک جاده ای شلیک می شود که قابلیت شلیک و جابجایی را برای بقاپذیری بالا فراهم می کند.

فاز بوست (تقویت): یک موتور راکتی سوخت جامد، کلاهک DF-ZF را به ارتفاع بسیار بالا در لبه اتمسفر می رساند.

فاز گلاید: در این مرحله، کلاهک HGV جدا شده و با سرعتی بین 5 تا 10 ماخ (حدود 6,100 تا 12,300 کیلومتر بر ساعت) شروع به سُر خوردن بر روی لایه های بالایی اتمسفر می کند.

مانورپذیری: ویژگی کلیدی DF-17 در این فاز است. کلاهک DF-ZF می تواند مانورهای شدید و غیرقابل پیش بینی افقی و عمودی را اجرا کند.

این ترکیب از سرعت بسیار بالا و مانورپذیری، رهگیری آن را برای سامانه های دفاع موشکی معاصر مانند تاد یا پاتریوت که برای مقابله با مسیرهای بالستیک طراحی شده اند، تقریباً غیرممکن می سازد.

برد این سامانه بین 1,800 تا 2,500 کیلومتر تخمین زده می شود و هدف اصلی آن، اهداف استراتژیک باارزش مانند ناوهای هواپیمابر و پایگاه های نظامی کلیدی در زنجیره اول و دوم جزایر است.

کارایی به زبان ساده: تصور کنید یک سنگ را به هوا پرتاب می کنید؛ شما می توانید مسیر سقوط آن را حدس بزنید و آن را بگیرید. این، یک موشک بالستیک عادی است.

حالا تصور کنید یک سنگ کَفی بسیار سریع را روی آب پرتاب می کنید که با هر برخورد با آب، مسیرش را به چپ و راست تغییر می دهد. DF-17 دقیقاً همین کار را با اتمسفر انجام می دهد.

آنقدر سریع است که سیستم دفاعی فقط چند ثانیه برای واکنش فرصت دارد، و در همان چند ثانیه، موشک دائماً در حال جاخالی دادن است. به همین دلیل به آن قاتل ناو می گویند؛ دفاع در برابر آن تقریباً غیرممکن است.

تحلیل فنی: یکی از جدیدترین و انقلابی ترین پروژه های چین، توسعه یک موشک هایپرسونیک با قابلیت تغییر شکل در میانه پرواز است.

این فناوری که توسط محققان دانشگاه ملی فناوری دفاعی توسعه یافته، به عنوان معجزه آیرودینامیک هایپرسونیک توصیف شده است.

مشکل اصلی در پرواز هایپرسونیک (بالای 5 ماخ) این است که طراحی بهینه برای سرعت کم با طراحی بهینه برای مانور Lift در تضاد است. این موشک با استفاده از بال های جمع شونده این پارادوکس را حل می کند:

حالت سرعت بالا (Wings-In): در فاز کروز، بال ها درون بدنه جمع می شوند. این امر سطح مقطع را به حداقل رسانده و به موشک اجازه می دهد با کمترین مقاومت هوا، به سرعت های فوق العاده بالا دست یابد.

حالت مانورپذیری: در فاز نهایی یا هنگام نیاز به تغییر مسیر، بال ها باز می شوند. این کار سطح بالابر (Lift) را به شدت افزایش داده و به موشک اجازه می دهد مانورهای بسیار تند (مانند چرخش 90 درجه ای) را اجرا کند که برای موشک های بالستیک یا گلایدرهای قبلی غیرممکن بود.

چالش فنی اصلی در این طراحی، پدیده لرزش کنترلی است؛ در دمای بالای 2000 درجه سانتی گراد و فشارهای شدید پرواز هایپرسونیک، هرگونه حرکت مکانیکی می تواند منجر به لرزش های فاجعه بار و از هم پاشیدگی سازه شود.

تیم چینی ادعا می کند با توسعه یک الگوریتم کنترل پیشرفته به نام super-twisting sliding mode control ، بر این مشکل غلبه کرده و حرکت بال ها را بدون لرزش و پایدار ساخته است.

تحلیل فنی: در حالی که جنگنده نسل پنجم J-20 در حال تولید انبوه است، چین به طور فعال در حال آزمایش پروازی نمونه های اولیه جنگنده نسل ششم خود است که گاهی با نام J-36 یا J-XX از آن یاد می شود. بر اساس تصاویر و تحلیل ها، این پلتفرم یک جهش نسلی کامل محسوب می شود:

طراحی آیرودینامیکی: این جنگنده دارای طراحی بدون سکان و بال الماسی است. حذف سطوح سکان عمودی و افقی، پنهان کاری راداری را در تمام زوایا به حداکثر می رساند.

پیشرانه: گزارش ها به یک پیکربندی بسیار غیرمعمول سه موتوره اشاره دارند. این طراحی احتمالاً برای تأمین نیروی الکتریکی عظیم مورد نیاز برای سلاح های انرژی هدایت شده (لیزر) و همچنین دستیابی به سوپرکروز پایدار و برد بسیار طولانی است.

کنترل: برای جبران ناپایداری ناشی از حذف دُم، این جنگنده به شدت به کنترل بردار رانش و سطوح کنترلی پیشرفته متکی است.

دکترین: احتمالاً به عنوان یک حسگر-تیرانداز و مهاجم نفوذی طراحی شده است. ابعاد بسیار بزرگ آن (وزن برخاست احتمالی 50 تا 70 تن) نشان دهنده ظرفیت حمل سلاح و سوخت داخلی عظیم است. انتظار می رود دارای یک کابین دو نفره باشد: یک خلبان و یک مدیر نبرد که مسئولیت کنترل پهپادهای هم بال جنگ الکترونیک و مدیریت سنسورها را بر عهده دارد.

تحلیل فنی: سامانه پدافندی لیزری که با نام LY-1 نیز شناخته می شود، یک سلاح انرژی هدایت شده (DEW) مبتنی بر لیزر فیبر نوری است. این سامانه نشان دهنده بلوغ چین در فناوری لیزر حالت جامد است.

توان خروجی: این سیستم به صورت ماژولار طراحی شده و توان آن قابل تنظیم است (از 5 کیلووات تا 100 کیلووات).

عملکرد: نسخه 30 کیلوواتی آن قادر است یک صفحه فولادی به ضخامت 5 میلی متر را از فاصله 1000 متری سوزانده و در آن نفوذ کند

کاربرد: هدف اصلی آن، پدافند هوایی ارتفاع پایین در برابر تهدیدات ارزان اما پرشمار مانند پهپادها، کوادکوپترها، راکت ها و موشک های کروز است.

مزایا:

سرعت نور: درگیری با هدف آنی است و نیازی به محاسبه پیش گیری هدف نیست.

هزینه هر شلیک: کمتر از یک دلار (هزینه برق مصرفی) در مقایسه با صدها هزار دلار برای یک موشک پدافندی.

ظرفیت مهمات: نامحدود تا زمانی که منبع تغذیه (معمولاً یک ژنراتور) فعال باشد.

دقت عملیاتی: آسیب جانبی بسیار کم دارد و می تواند با دقت بالایی مثلاً موتور یک پهپاد را هدف بگیرد.

پلتفرم: این سامانه هم به صورت ثابت (برای حفاظت از پایگاه ها) و هم به صورت متحرک نصب شده بر روی کامیون های 6x6توسعه یافته است.

کارایی به زبان ساده: این سلاح، یک تفنگ تک تیرانداز با گلوله های نوری است. در جنگ های امروزی، شلیک یک موشک 2 میلیون دلاری برای سرنگونی یک پهپاد 10 هزار دلاری، یک شکست اقتصادی است.

شکارچی خاموش این معادله را برعکس می کند. این سیستم با شلیک یک پرتو لیزر نامریی و پرقدرت که هزینه اش کمتر از 1 دلار است، پهپاد را در چند ثانیه در آسمان ذوب می کند.

تا زمانی که برق داشته باشد، می تواند بدون توقف شلیک کند و با سرعتی بالا (6 ثانیه برای تعویض هدف) با دسته های پهپادی مقابله کند.

در مجموع، 4 سلاح بررسی شده در این گزارش—از موشک های هایپرسونیک غیرقابل توقف تا تسلیحات مددن لیزری نشان دهنده یک دکترین نظامی جامع و چندلایه هستند.

چین دیگر صرفاً در حال پر کردن شکاف فناوری نیست، بلکه در حال تعریف حوزه های جدیدی از نبرد است.

تسلیحات هایپرسونیک DF-17 و موشک مورفینگ برای ایجاد بازدارندگی و خنثی کردن برتری دریایی آمریکا طراحی شده اند.

جنگنده نسل ششم و سلاح های لیزری، برتری در نبردهای آینده مبتنی بر هوش مصنوعی و جنگ الکترونیک را هدف گرفته اند. و در نهایت، فناوری پلاسما نشان می دهد که چین چگونه می تواند با نوآوری، به سرعت برتری کمی خود را به یک برتری کیفی تبدیل کند.

این تحولات، نشانگر ورود جهان به عصری جدید از رقابت تسلیحاتی با سرعت بالا و مبتنی بر فیزیک پیشرفته است.