فرارو- خبر درگذشت همایون ارشادی، جامعه سینمایی ایران را متاسف کرد. در ادامه مروری خواهیم داشت بر زندگی این بازیگر مهم سینمای ایران.

به گزارش فرارو، همایون ارشادی، سرانجام و پس از سال ها فعالیت در سینمای ایران در نهایت در 20 آبان 1404 درگذشت. ارشادی را باید یکی از بازیگران مهم سینمای ایران در سال های پس از انقلاب 57 به شمار آورد.

همایون ارشادی در 5 فروردین 1326 در اصفهان متولد شد. چندین سال از سال های ابتدایی زندگی اش را در شهر آبادان سپری کرد و در نهایت نیز در همین شهر تحصیلات دبیرستانی اش را پشت سر گذاشت. بعداز اخذ مدرک دیپلم، به مدت یازده سال برای ادامه تحصیل از ایران خارج شد و در ایتالیا به تحصیل در رشته معماری پرداخت.

پس از بازگشت از ایتالیا، برای اولین بار در سال 1373 در فیلمی به نام کاکادو به کارگردانی تهمینه میلانی به ایفای نقش پرداخت. این اولین حضور ارشادی به عنوان بازیگر در سینمای ایران بود. در ادامه و بعداز آشنایی با عباس کیارستمی، برای بازی در فیلم طعم گیلاس انتخاب شد و با حضور در این فیلم، علاوه بر تثبیت جایگاهش در سینمای ایران، در خارج از ایران نیز به عنوان بازیگری توانا مورد تحسین قرار گرفت. فیلم طعم گیلاس، در واقع شروع حقیقی و مهم کار همایون ارشادی در سینمای ایران بود. او در ادامه نیز با حضور در آثار مهم دیگری، به بازیگری توانا و مطرح بدل شد.

درکنار این، ارشادی در سال 2007، اولین تجربه حضورش را در سینمای بین المللی کسب کرد. او با بازی در فیلم بادبادک باز به کارگردانی مارک فوستر، سینما را در محلی ورای مرزهای ایران نیز تجربه کرد. روند حضور ارشادی در سینمای بین المللی، در ادامه نیز تداوم یافت و او در فیلم های غیرایرانی زیادی به عنوان بازیگر شرکت کرد. همین مسئله باعث شد تا شهرت جهانی ارشادی نیز روز به روز بیشتر و بیشتر شود.

همایون ارشادی در نهایت در 20 آبان سال 1404، پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری، از دنیا رفت.

یکی از جذاب ترین بخش های زندگی همایون ارشادی این بود که تا چهل وچندسالگی اصلاً بازیگر نبود! او مهندس معماری بود و سال ها خارج از ایران زندگی می کرد، تا اینکه وقتی به ایران برگشت، به طور کاملاً اتفاقی توسط عباس کیارستمی برای فیلم طعم گیلاس انتخاب شد.

ارشادی خودش گفته بود: وقتی من را صدا زدند برای تست بازیگری، فکر کردم اشتباه شده. من هیچ وقت جلوی دوربین نرفته بودم.

اما همان بازی اولش باعث شد وارد سینمای جهانی شود و بعدها با کارگردان های بزرگی مثل مارک فورستر در فیلم بادبادک باز کار کند.

همایون ارشادی سال ها در ایتالیا زندگی کرد و در رشته ی معماری تحصیل کرد. اما نکته ی جالب این است که خودش گفته در آن دوران، بیش از درس معماری، عاشق سینما شد — اما نه به عنوان بازیگر، بلکه به عنوان تماشاگر جدی.

در همان دوره با آثار فلینی و آنتونیونی آشنا شد، و بعدها گفت: من بازیگری را با تماشای فیلم های ایتالیایی یاد گرفتم، نه در کلاس.

ارشادی مدتی طولانی در ایران درگیر کارهای مختلف شد — از معماری گرفته تا ترجمه و حتی طراحی. خودش جایی گفته بود که سال ها در بحران مالی و شغلی بوده و حس می کرد عمرش بی ثمر رفته. اما درست در همان دوران، وقتی همه چیز به نظر تمام شده بود، دعوت کیارستمی رسید.

این لحظه ی تولد دوم از نگاه او یکی از پرمعناترین اتفاقات زندگی اش بود.

نکته ی خیلی خاص در مورد همکاری اش با کیارستمی این بود که در طعم گیلاس هیچ فیلمنامه ای وجود نداشت! کیارستمی فقط موقعیت ها را توضیح می داد و بازیگرها بداهه حرف می زدند.

ارشادی بعدها گفت: من تا روز آخر فیلمبرداری نمی دانستم داستان دقیق فیلم چیست. در نهایت بازیگر تازه کار در فیلمی که فیلمنامه نداشت بازی کرد و همان فیلم نخل طلای کن رو برد.

او همیشه از شهرت فاصله گرفته و برخلاف خیلی از بازیگران، درگیر رسانه، جشنواره و فضای سلبریتی ها نشد.

خودش گفته بود: بازیگری برای من نوعی سکوت بود، نه فریاد.