فرارو- اکران آنلاین فیلم سینمایی صددام از 20 آبان در شبکه نمایش خانگی آغاز شده است.

به گزارش فرارو، فیلم با بازی رضا عطاران می خواست طنزی سیاسی درباره مردی شبیه صدام حسین باشد، اما در نهایت به اثری پر از شوخی های تکراری تبدیل شد.

صددام داستان مردی به نام صلاح را به تصویر می کشد که برای کار در دهه 50 شمسی به عراق می رود اما به دلیل شباهت ظاهری به صدام حسین مجبور به ایفای نقش بدلی این دیکتاتور عراقی می شود. او برای رهایی از این مخمصه دست به هر کاری می زند تا وقتی که همراه با زنی به نام ثریا مامور انجام عملیاتی در ایران می شود.

تماشاگر به سرعت در فضای فانتزی فیلم قرار می گیرد و منطق درونی اثر را با بدل داشتن صدام، حضور صالح و عشق پنهانش به دختری در ایران را می پذیرد. همچنین ایده داستان به تنهایی دارای جذابیت است و در نگاه اول مخاطب را با خود همراه می کند، مردی که ظاهرش یادآور یک دیکتاتور است اما در باطن انسانی بیگناه و عاشق پیشه است. به این تضاد اگر به درستی پرداخته می شد، موقعیت های خنده دار کمیکی به وجود می آورد صددام را به یک طنز سیاسی موفق تبدیل می کرد اما در عمل با ساده سازی این دوگانگی آن را به چند شوخی سطحی تقلیل می دهد.

همچنین داستان به جای نمایش تردیدهای صالح ترجیح می دهد با قیافه صدام شوخی کند و سکانس هایی را خلق کند که نه کمدی موقعیت و نه طنز کلامی هستند. صددام با اینکه تلاش می کند کمدی متفاوتی باشد اما تفاوت چندانی با سایر کمدی های سال های اخیر ندارد. همان موقعیت های تکراری، همان شوخی های جنسی و اگزجره که از فیلمی به فیلم دیگر منتقل می شوند. در واقع فیلم به جای اینکه از موقعیت خاص خود برای خلق طنز انتقادی بهره ببرد در چرخه الگوهای آشنا گرفتار می شود.

تنها نقطه قوت فیلم را می توان بازی خوب رضا عطاران دانست که اجرای جذابی از نقش دارد. با این حال تنها یک بازی خوب اثر را نجات نمی دهد، در واقع وقتی فیلمنامه درست نباشد بهترین بازیگر هم نمی تواند اثر را نجات دهد. در نهایت ایده داستان به پایانی قانع کننده نمی رسد و فیلم تبدیل به فرصتی از دست رفته می شود.