یکشنبه شب مسعود پزشکیان، رییس جمهور کشورمان در محل تمرین تیم ملی بزرگسالان حضور یافته و با بازیکنان و کادرفنی این تیم دیدار و گفت وگو کرده است.

حتی تصاویری از پا به توپ شدن پزشکیان در حاشیه این دیدار به انتشار رسیده و بازتاب زیادی هم در رسانه ها و فضای مجازی پیدا کرده است. مهدی محمد نبی، سرپرست تیم ملی در مورد این ملاقات گفته: رییس جمهور با شنیدن دغدغه های ملی پوشان قول برطرف کردن مشکلات آنها را داده است.

حضور روسای جمهور در تمرینات تیم ملی فوتبال، اتفاق تازه ای نیست و مخصوصا در روزهای منتهی به جام جهانی، یک بار این اتفاق رخ می دهد. با این حال اگر شبکه های اجتماعی را بالا و پایین کنید، در خواهید یافت که این بار داستان بازتاب چندان مثبتی نداشته. دلیل آن هم کاملا روشن است؛ نه وضعیت امروز ایران مثل هر زمان دیگری است و نه حتی نسل فعلی تیم ملی پایگاه اجتماعی مشابه با نسل های قبلی را داشته است. جالب است که این ملاقات در آستانه جام جهانی هم انجام نشده. تا آن زمان حدود 7 ماه فاصله داریم و اردوی فعلی تیم ملی برای حضور در مسابقات چهار جانبه امارات تشکیل شده است.

مهم ترین اشکال ماجرا، شاید این باشد که وضعیت امروز کشور به هیچ وجه طوری نیست که مردم بتوانند حضور فارغ بالانه اولین مقام اجرایی کشور در تمرین تیم ملی را هضم کنند. این ملاقات تنها 72 ساعت پس از آن صورت گرفت که آقای پزشکیان در اظهاراتی بسیار قابل توجه، از امکان جیره بندی آب تهران و حتی احتمال تخلیه پایتخت از ساکنانش سخن گفت. پرسش اینجاست که وقتی معضلی به این بزرگی زندگی روزمره مردم را تهدید می کند و این تازه فقط یکی از مشکلات حیاتی کشور است، حضور رییس دولت در تمرین تیم ملی و پا به توپ شدن او، چه حسنی می تواند داشته باشد؟

حتما مردم خواهند پرسید: آیا رییس جمهور کاری مهم تر از این نداشتند؟ و این سوال حقیقتا بی جواب باقی خواهد ماند. حتما برنامه های زیادی برای رسیدگی به وضع زندگی مردم می تواند وجود داشته باشد، اما حتی اگر اینطور نباشد و آقای پزشکیان در آن زمان هیچ کار مهم تری هم نداشته اند، باز حضور فارغ بالانه در چنین ضیافتی و به ویژه پا به توپ شدن ایشان حس جالبی نزد افکار عمومی به وجود نمی آورد.

گفته اند که هدف از این دیدار، آگاهی رییس دولت از مشکلات ملی پوشان و کسب موافقت او برای حمایت از این تیم بوده. باور کنید بخش قابل توجهی از مردم همین را هم نمی پذیرند و اساسا اعتقادی به لزوم حمایت بیشتر از این بازیکنان ندارند. از نظر بسیاری از آنها، اغلب فوتبالیست های فعلی حتی بیش از استحقاق شان از مواهب مادی و معنوی بهره مند شده اند و حداقل در این وضعیت کشور، لزومی نیست مسوولان لی لی به لالای آنها بگذارند.

هنوز فراموش نکرده ایم داستان پاداش حواله خودرو این بازیکنان بابت جام جهانی قبلی چقدر سر و صدا کرد. با احترام به آقای پزشکیان، برخی رفتارهای ایشان نشان از فراغتی دارد که در تناسب با وضعیت اقتصادی وخیم امروز کشور نیست. برای مردمی که در هوایی آلوده، پیاپی پیامک های صرفه جویی در مصرف آب و گاز را دریافت می کنند و با ادامه فیلترینگ و اختلال در فضای مجازی، کسادی شدید کسب و کارشان و... مواجه اند، بعید است تماشای دوچرخه سواری یا فوتبال بازی کردن آقای رییس جمهور جذابیت چندانی داشته باشد.