سیدمسعود رضوی در اطلاعات نوشت: خبر انتخاب شهردار جوان نیویورک با بازتاب های متفاوتی در ایران روبه رو شده است. گروهی با شگفتی از یک مسلمان شیعه ضد لابی اسراییلی در مهمترین شهر ایالات متحده، به مثابه نشانه شکاف در قدرت سیاسی و دیوانسالاری نوجمهوری خواهان به رهبری دونالد ترامپ سخن می گویند و گروهی نیز با احتیاط از نوعی واکنش طبقات اجتماعی فرودست و آزرده در کلانشهر نیویورک در اتحاد با دموکراتهای متشتت روایت می کنند. البته منظورم از این دو گروه، تحلیل گران و صاحب نظران و روزنامه نگاران علاقه مند است.

عجب آن که یک گروه دیگر نیز با ادبیات انقلاب اسلامی، از تریبون های رسمی کشور درباره شهردار پرسروصدای نیویورک اظهار نظر کرده و او را نماد شیعه اثنی عشری و صدای منتشر شده و پژواک انقلاب اسلامی، و حتی پیام راهپیمایی 13 آبان در نیویورک خوانده اند. برای این منظور از انتسابهای خانوادگی وی و برخی خاطرات و نقل قول های شخصی و کدهای گفتاری مستند به متکلّم هم گواهِ گویا آورده و با این شواهد، لابد بر استحکام نظر خویش افزوده اند.

بر دو نظریه اول باید چند تکمله و ملاحظه بیفزایم و به دیدگاه سوم نیز زنهار و هشداری از سر دلسوزی بدهم تا مبادا برخی تجربه های تلخ سابق تکرار شود. زهران ممدانی یک شهروند آمریکایی است؛ مانند استیو جابز مدیر اپل که مهاجر اهل سوریه بود یا دارا خسروشاهی مدیرعامل شرکت تکنولوژی های اوبر که زاده تهران و مهاجر ایرانی به آمریکاست و یا سوندار پیچای هندی که مدیرعامل اجرایی شرکت گوگل است و به جای لری پیج برگزیده و منصوب شد.

آمریکا سرزمین مهاجران است و این نخبه های جوان یا میان سال که جملگی در زمره میلیاردرهای آن سرزمین هستند، اکنون جزیی از طبقه بالا و الیت سرمایه سالار در تکنوکراسی و سیاست ایالات متحده محسوب می شوند. آنان نمی توانند خارج از چارچوب قوانین و منافع ایالات متحده و استراتژیهای اصلی احزاب و جریانهای مالی و نظامی و تکنولوژیکی آن دست به اقدامی بزنند، زیرا خود از طراحان و سیاستگزاران ذینفع در آن محسوب می شوند.

نوع زیست و زندگی آن ها هم این موضوع را کاملاً آشکار می کند. شعارهای مذهبی یا سوسیالیستی و مساوات طلبانه (سوسیالیستی) بخشی از برنامه جذب آرای آنان و تکنیک جدید در کمپین انتخاباتی ایشان است. هرچقدر ترامپ مهاجران را آزرده خاطر ساخته است، ممدانی و دموکرات ها می کوشند آن ها را جذب کنند. مسأله اکنون این است که طبقه پرنخوت و پرادعای دموکرات ها مانند خانواده های اشرافی و دانشگاهی و روشنفکر کلینتونها و اوباماها باید جای خود را به افرادی عامی تر و مردمی تر پاپیولار بدهند تا دموکرات ها بتوانند با فقرا و مهاجران متحد شوند و غول قدرتمند نئو ریپابلیکن، یعنی ترامپ و متحدانش را شکست دهند.

زهران ممدانی، پرچمی برای همین میدان است. او نوک یک پیکان است که دموکرات ها به سوی جبهه رقیب نشانه گرفته اند تا دوباره وجهه و جبهه خود را بازپس گیرند.

با این حال، ظهور ممدانی به عنوان شهردار مسلمان نیویورک، درست همانند شهردار مسلمان لندن، نشان از تغییر ساختار اساسی در زندگی مردم مهاجر مسلمان غربی دارد. مسلمانان، پایگاه اقلیت منفعل را کنار زده و به شهروند فعال بدل شده اند. از آن مهم تر، مواضع آشکار ضد صهیونیستی و ضد اسراییلی ممدانی است که بالا بردن پرچم فلسطین و حمله به جلّاد غزّه (بنیامین نتانیاهو) همچون کابوسی برای تل آویو محسوب می شود. حماس که همراه با آوارگان غزه در گوشه ای از فلسطین تنها مانده است، اکنون صدای بلند دیگری را در قلب ایالات متحده در کنار وال استریت خواهد داشت. جایی که عده ای از یهودیان منتقد هم آشکارا از شهردار مسلمان حمایت کردند تا تندروها و راست گراهای جنایتکار در دولت صهیونی را محکوم سازند.

زهران ممدانی، در این زمینه شعارهای روشنی دارد، البته باید منتظر عمل و رفتار و برنامه های بعدی وی باشیم.

اما هشدار و زنهار به دوستانی که از وجاهت مذهبی و تشیع اثنی عشری و حتی تبار حزب اللهی زهران ممدانی سخن می گویند، و نیز به کسانی که پیروزی او را ثمره رسیدن پیام راهپیمایی 13 آبان می دانند! ما قبلاً تجربه های مشابهی داشته ایم. ظاهرگرایی و نوعی فریب خوردن از اسامی و گرفتار شدن در دام خودساخته، به اعتبار و اعتماد ما آسیب زده است. ماجرای باراک اوباما و اینکه نام وسط او حسین است و تأویل های عجیب و غریب هنوز از یاد نرفته است.

بنابراین از دوستان گرامی خواهش می کنم دست نگهدارند و با توجه به رفتار همسر و حزب متبوع زهران ممدانی، تا اطلاع ثانوی از هرگونه ابراز احساسات، اظهار دلبستگی و پیوستگی و قضاوت قاطع خودداری کنند.

اندرز خواجه حافظ، نکته نغزی است:

هزار نکته باریکتر ز مو اینجاست

نه هرکه سر بتراشد قلندری داند!