فرارو- آلنوش طِریان یکی از تاثیرگذارترین چهره های علمی ایران معاصر است. او که از اولین زنان فیزیک دان ایرانی است تاثیر مهمی بر رشد علم نجوم در ایران داشته و به همین دلیل به مادر نجوم ایران معروف است.

به گزارش فرارو، آلنوش طریان از پدر و مادری ارمنی که یکی متولد جلفای اصفهان و دیگری متولد تهران بود به دنیا آمد. پدرش، آرتو طریان، در مسکو به تحصیل تئاتر پرداخته بود و یکی از مهم ترین و اولین مراکز آموزشی هنرهای دراماتیک را در ایران بنیان نهاده بود. مادرش نیز که در رشته ادبیات در سوییس تحصیل کرده بود، نخستین زن ایرانی بود که دست به دکلمه اشعاری از ادبیات فارسی زد.

خانواده طریان از عاشقان ایران بودند و در طول زندگی خود از هیچ خدمتی به ایران فروگذار نکردند. خود آلنوش نیز پس از تحصیل در دانشگاه سوربن، درحالی که شرایط تدریس در دانشگاه سوربن را داشت، ترجیح داد که به ایران بازگشته و در ایران خدمت کند.

آلنوش طریان در ابتدا به تشویق پدر و مادرش قصد تحصیل در رشته ادبیات را داشت. بااین حال، در ادامه ترجیح داد که مسیر دیگری را برای زندگی علمی خود انتخاب کند. او پس از به اتمام رساندن تحصیلات ابتدایی اش در یکی از مدارس ارامنه در ایران، برای ادامه تحصیل ابتدا به دبیرستان انوشیروان دادگر و سپس به دانشگاه تهران رفت. پس از اخذ مدرک کارشناسی از دانشگاه تهران، به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن به تحصیل در رشته فیزیک پرداخت.

طریان، پس از به پایان رساندن تحصیلاتش در پاریس، باوجوداینکه شرایط مناسبی برای اقامت و تدریس در فرانسه داشت، به خاطر عشقش به ایران، به کشورش بازگشت و بلافاصله در دانشگاه تهران، مشغول تدریس شد. در ابتدا به عنوان دانشیار رشته ترمودینامیک در دانشگاه تهران مشغول به کار شد و در ادامه برای اولین بار در تاریخ ایران در دانشگاه تهران به تدریس فیزیک ستارگان پرداخت.

طریان به مدت 4 ماه نیز به عنوان نماینده ایران به آلمان رفت و پس از انجام یک دوره مطالعاتی، مجددا به ایران بازگشت. فعالیت های جدی و مهم طریان باعث شد که او در نهایت به ریاست گروه تحقیقات خورشیدی موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران برسد.

در نهایت آلنوش طریان در سال 1358 و بعداز 32 سال خدمت بی وقفه و تربیت دانشجویان بسیاری، خودش را بازنشسته کرد. او به سبب علاقه بسیار زیادی که به علم و همچنین به افرادی که در راستای کسب علم تلاش می کنند داشت، بنابر وصیت نامه ای، خانه اش را به دانشجویانی اهدا کرد که محلی برای اسکان ندارند.

بعد از انقلاب 57، آلنوش طریان باوجوداینکه خودش را از خدمت بازنشسته کرده بود، اما بارها به وسیله مسئولین وقت ایران مورد تجلیل قرار گرفت. بااین حال خود طریان ترجیح داد که سال های باقی مانده زندگی اش را از دانشگاه دور باشد.

طریان سال های پایانی عمرش را در خانه سالمندان سپری کرد و در نهایت نیز در 14 اسفند سال 1389 دار فانی را وداع گفت. طریان، هرگز ازدواج نکرد و همچنین هیچ فرزندی نداشت.