در شرایطی که ایران پس از گذراندن جنگ 12روزه تحمیلی توسط رژیم صهیونیستی و آمریکا، به سمت تقویت قدرت دفاعی و امنیت داخلی خود گام برمی دارد، کنش های اخیر فاندبگیران براندازی نشان دهنده افزایش تلاش ها برای ایجاد آشوب به عنوان بستر تحمیل جنگی دیگر است.

به گزارش فرهیختگان، در این چهارچوب ادعای قریب الوقوع بودن حمله نظامی مجدد اسراییل به ایران، بخشی از یک سناریویی است که هدف آن برهم زدن امنیت روانی جامعه، ایجاد نگرانی گسترده و در نهایت افزایش نارضایتی ها برای هدایت فضای کشور به سمت شکل گیری آشوب های خیابانی است.

این هماهنگی نشان می دهد اپوزیسیون خارج نشین به طورکامل همگام با اسراییل بسیج شده اند تا با فراهم کردن زمینه آشوب داخلی، بستر لازم برای تهاجم نظامی خارجی را مهیا کرده و هم زمان دولت های غربی از جمله آمریکا را ترغیب به تکرار تهاجمات نظامی علیه ایران کنند؛ اما واقعیت امر این است که اولاً این گروه ها فاقد بدنه اجتماعی واقعی در داخل ایران هستند و ثانیاً ایده هایشان برای براندازی، تکرار مسیرهای آزموده شده سابق است که در نهایت به ناکامی منجر شده و در عوض قدرت دفاعی ایران را به تصویر کشید.

یکی از نقاط ضعف اصلی اپوزیسیون خارج نشین، عدم برخورداری از حمایت مردمی در داخل ایران است. روزنامه لوموند فرانسه در مطلبی مفصل که روز یکشنبه هفته گذشته منتشر کرده، به طور دقیق به این مسئله پرداخته و تأکید کرده که بر خلاف تبلیغات سیاسی، داده خاصی وجود ندارد که سلطنت طلبان در ایران حامیان قابل توجهی داشته باشند.

این روزنامه، رضا پهلوی را محصول سیاست های اطلاعاتی آمریکا و اسراییل توصیف کرده که بدون هیچ پایگاه اجتماعی واقعی در ایران، صرفاً با تبلیغات شبکه های اجتماعی زنده نگه داشته شده است. لوموند تصریح می کند که پهلوی نه نماد دموکراسی، بلکه پلی برای بازگشت سلطه بیگانه خواهد بود.

لوموند در بخشی با عنوان کمپین نفوذ اسراییل تأکید می کند که در ایران هیچ داده قابل اعتمادی درباره میزان محبوبیت واقعی رضا پهلوی وجود ندارد. این روزنامه در مورد ادعای بدنه اجتماعی داشتن رضا پهلوی می نویسد: اطرافیانش برای اثبات محبوبیت به تعداد بازدیدها و لایک های شبکه های اجتماعی استناد می کنند، اما در دوران دیپ فیک و ربات های اینترنتی، این معیارها چندان قابل اتکا نیستند. برخی دیپلمات های اروپایی، به ویژه در فرانسه، رضا پهلوی را مهره ای در بازی اطلاعاتی اسراییل برای بی ثبات سازی تهران می دانند.

این روزنامه به نقل از یکی از اعضای خانواده سلطنتی سابق ایران می نویسد: حدود بیست سال پیش، مأموران اسراییلی از او خواسته بودند برای هدایت ضدانقلاب همکاری کند.

علاوه بر این، لوموند به تلاش های ناکام پهلوی برای دیدار با مقامات اروپایی اشاره کرده و می گوید او در سال 2025 در سفرهایش به اروپا تلاش کرد با چهره های سیاسی دیدار کند؛ اما دولت فرانسه، دیدار با وزیر کشور وقت، برونو ریتایو را لغو کرد تا از بحران دیپلماتیک جلوگیری کند. حمایت پهلوی از کشتار مردم ایران توسط رژیم صهیونیستی نیز حتی بخشی از هواداران سلطنت طلب را شوکه کرده است. عکس پهلوی در کنار نخست وزیر اسراییل که بمباران صدها غیرنظامی ایرانی را بدون همدردی توجیه می کند، نمونه ای واضح از تناقضات ایران دوستی او است.

در مورد پراکندگی اپوزیسیون ایرانی، آندریاس کریگ، استاد مطالعات خاورمیانه در کالج کینگز لندن می گوید: رضا پهلوی هیچ شانسی ندارد. اپوزیسیون ایران پراکنده و چنددسته است. او نه کاریزماتیک است، نه چهره ای وحدت بخش. اشتباهات زیادی مرتکب می شود، از جمله دیدار با اسراییل.

رضا پهلوی در یک گفت وگوی تصویری، شکست ایده براندازی در ادامه جنگ 12 روزه وعدم توانایی اش در جمع آوری بدنه اجتماعی را به سن خود نسبت داده و گفته: هرچه زمان بیشتر می گذرد آدم مغزش کندتر کار می کند. بالاخره سن است. من 65 سالم شده است. در چنین شرایطی توقع داشتید من که خارج از ایران هستم از طریق چه معجزه ای بتوانم این کار را انجام دهم.

این توجیهات نشان دهنده عمق ناتوانی او در بسیج نیروهای داخلی است. پهلوی در ادامه اعتراف می کند که پس از براندازی، منافع اسراییل را تأمین خواهد کرد و می گوید: اسراییل از همه بهتر درک کرده است که ایران متفاوت چه اهمیتی برای منافع آن ها خواهد داشت. او همچنین از آمریکا می خواهد رهبری علیه ایران را به دست گیرد: آمریکا الان این فرصت را دارد تا نظام هایی را که در مقابل ایران کوتاه آمده و دنبال دادوستد و مماشات بودند رهبری کند. یک رهبریتی در دنیای غرب بود که شکست هیتلر و فروپاشی شوروی رخ داد.

پهلوی بار دیگر داستان شکست خورده جنگ 12روزه را به عنوان نسخه براندازی روی میز ترامپ و نتانیاهو قرار داده و آن را فرصتی می داند که شاید برخلاف گذشته منجر به پیروزی براندازان شود. این اظهارات نه تنها اعتراف به شکست های پیشین است، بلکه نشان دهنده تلاش برای تکرار سناریوهای ناکام با امید به حمایت خارجی است.