سید محمد کاظم سجادپور در اطلاعات نوشت: پیروزی زهران ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک، بی تردید طوفان و زلزله ای سیاسی در آمریکا است، اینکه جوانی مهاجرزاده، سی وچهارساله، رنگین پوست، مسلمان شیعه، با ریشه های خانوادگی هندی، متولد تانزانیا و با سابقه زندگی در آفریقا، با شعارهای مردم گرایانه، علیرغم همه چالش ها توانست در انتخابات پیروز شود، معمایی سیاسی و درخور توجه می باشد.

مخصوصاً اگر در نظر بگیریم که او رقبای سرسختی داشت که مورد حمایت کاخ سفید و ثروتمندان بزرگ نیویورک بودند. مواضع ممدانی، نه فقط در بحران دردناک غزه، بلکه در دوران دانشجویی، پوسته طرفداری از مردم فلسطین بوده است. او در شهری، شهردار شده که به لحاظ تعداد، کمیت و کیفیت شهروندان یهودی، تل آویو دوم شناخته می شود.

این داده ها، لزوم طرح و پاسخ گویی این پرسش را فراهم می آورد و آن اینکه معمای پیروزی ممدانی را چگونه می توان مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. در پاسخ باید سه پدیده سیاسی را مدنظر قرار داد: پویایی سیاسی ، ماهیت دگرگون شده کنش گری سیاسی و سرانجام پیشران های سیاسی .

برآمدن ممدانی، محصول پویایی سیاسی است. سیاست، از پویاترین و شاید پویاترین پدیده اجتماعی می باشد. برخلاف برخی از پندارها، سیاست سرنوشت مختومی ندارد و کیفیت نهایی سیاست در رفت وآمد بین ساختارهای سیاسی، تمایلات و گرایش های فکری و البته عامل انسانی تعیین می شود. ساختارهای سیاسی در آمریکا، پیچیده و در عین حال قابل تشخیص است.

آمریکا دارای سیستمی فدرال بوده و لذا با ساختارهای متمرکز سیاسی و تک مرکزی متفاوت می باشد. در این ساختار فدرال، حتی در درون هر ایالت، شاهدعدم تمرکز بوده و واحدهای سیاسی درون ایالت ها نیز متفاوت و متنوع می باشند.

نهاد شهرداری یکی از آن هاست که در بیش از چهل هزار شهر آمریکا، در پویش های انتخاباتی، شهردار خود را مردم انتخاب می کنند. و البته در بین این همه شهر، چند شهر مهم ترین اند و نیویورک برجسته ترین آن ها. همراه با ساختار اداری و حکمرانی، باید به ساختار اجتماعی و فرهنگی توجه داشت. آمریکا کشوری مهاجر بنیاد است. ساختار اجتماعی متأثر از مهاجران و میراث های مهاجرتی آن هاست.

این بُعد اجتماعی، پویایی خاصی به سیاست در آمریکا می دهد و امکان برآمدن مهاجران در مناصب مهم را فراهم می آورد. اما فراتر از مهاجرت، در ساختار اجتماعی آمریکا، تحول شگفت انگیزی رخ داده است که محصول پیوند تغییر نسل و تغییر در ارتباطات اجتماعی است. در واقع دو پدیده تغییر نسل ها و تغییر تکنولوژی است که برآمدن ممدانی را توضیح می دهد. این نسل، حساسیت ها و ادراکات متفاوتی با نسل های پیشین خود دارد.

هرچند از درون ساختارهای حزبی، مثل ممدانی در داخل حزب دموکرات، بالا می آید، اما به جناحی از حزب دموکرات تعلق دارد که نه فقط سنتی نیست، بلکه تساوی طلب، عدالت گرا و پرتحرک است.

شعارهای ممدانی، ساده، قابل فهم و عمدتاً حول محور از عهده برآمدن مخارج زندگی در نیویورک می چرخید. به تعبیر او، زندگی گران شده و باید به حالت قابل اداره درآید. در میان طرفداران او، در شهر بیش از 8 میلیونی نیویورک، شب ها پانصد هزار کودک گرسنه می خوابند و اجاره ها بالا و خدمات حمل ونقل گران است. سادگی این پیام ها، با استفاده ماهرانه از شبکه های اجتماعی و حضور فعال و داوطلبانه نود هزار جوان در ستاد انتخاباتی، در پیروزی او سهم عمده ای داشتند.

آنچه ذکر شد، ماهیت دگرگون شده کنش گری سیاسی در آمریکا را روشن می کند. به طور کلی سیاست است و کنش گری. این گروه کنش گری خود را جدی تر گرفته است و البته در این کنش گری، متن سیاسی ایجادشده توسط ترامپ و طرفداران او را باید مدنظر قرار داد. ترامپ و تیم او درصدد انحصاری کردن کنش گری و به وجود آوردن هژمونی دست گرایان افراطی بوده و هستند و این به نوبه خود به کنش گری طرف مقابل انجامید. بی جهت نیست که علاوه بر شهرداری نیویورک، دموکرات ها توانستند حکمرانی ایالتی دو ایالت مهم ویرجینیا و نیوجرسی را کسب کنند. هرجا هژمونی و سلطه گرایی انحصاری است، به کنش گری ضد خود شکل می دهد.

در این میان گفتنی است که تعداد قابل توجهی از یهودیان نیویورک به ممدانی رأی دادند. کنش گری یهودیان نیویورک هم متحول شده است.

علیرغم واکنش های تندی که جناح راست در مورد پیروزی ممدانی نشان داد، او را کمونیست خواندند. یکی از اعضای جمهوری خواه کنگره به نام لندی گلس، خواهان لغو تابعیت ممدانی و عودت دادن او به تانزانیا شد.

پیروزی او در انتخابات شهرداری نیویورک، پیشران سیاسی در آینده نزدیک و دور آمریکا قلمداد می گردد. شایان ذکر می باشد که نیویورک، پیشران تحولات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ایالات متحده در دو قرن گذشته بوده است.

آنچه که در نیویورک اتفاق می افتد، در نیویورک نمی ماند. از جنبش های مدنی دهه های پیشین گرفته تا تحرکات فرهنگی، نیویورک پیشران و شکل دهنده به تحولات در سایر نقاط آمریکا بوده است. بی تردید پژواک انتخاب شهرداری جوان با سابقه مهاجرتی چندلایه و گرایش های خاص اقتصادی و اجتماعی در سرتاسر آمریکا شنیده خواهد شد.

این بدان معنی نیست که راه بی چالش و بدون دردسری فراروی ممدانی قرار دارد. چالش ها فراوان و پیچ ها متعددند. اما به نظر می رسد که علیرغم هر چالش قابل تصور و غیرقابل تصور، نمی توان منکر این واقعیت شد که پوست اندازی سیاسی در آمریکا جدی و حرکت های سیاسی آونگی در مقابل جریان های راست غیرقابل انکارند.