فرارو- الویز کاسیر، پژوهشگر و تحلیلگر سیاست خارجی موسسه کویینسی

به نقل از نشریه ریسپانسیبل استیت کرفت، همزمان با تعمیق شکاف سیاسی در درون ایالات متحده، افکار عمومی این کشور در عرصه سیاست خارجی نیز دستخوش قطب بندی شدید شده است؛ روندی که به نظر نمی رسد در آینده ای نزدیک تغییری در آن رخ دهد. تازه ترین نظرسنجی انجام شده توسط تیم من (نویسنده) در مؤسسه امور جهانی وابسته به گروه اوراسیا نشان می دهد که نگرش آمریکایی ها نسبت به موضوعات کلیدی مرتبط با دونالد ترامپ به روشنی بر اساس گرایش حزبی تقسیم شده است.

در میان یافته های حزبی این نظرسنجی، نکته ای قابل توجه آن است که 44 درصد از شهروندان آمریکایی از حمله به کارتل های مواد مخدر در آمریکای لاتین (حتی بدون مجوز کنگره)حمایت می کنند، در حالی که 42 درصد با آن مخالف اند. تفکیک حزبی این نتایج تصویر روشن تری ارائه می دهد: 79 درصد جمهوری خواهان موافق چنین اقداماتی هستند در مقابل 73 درصد دموکرات ها مخالف آن هستند.

در ارزیابی عملکرد دونالد ترامپ طی نه ماه نخست از دوره دوم ریاست جمهوری اش در چارچوب سیاست اول آمریکا ، نیز الگوی مشابهی دیده می شود. در مجموع، نیمی از پاسخ دهندگان عملکرد او را ضعیف توصیف کرده اند، در حالی که بیش از یک سوم، آن را خوب یا عالی ارزیابی کرده اند. اما هنگامی که داده ها بر اساس وابستگی حزبی تفکیک می شود، شکاف به مراتب عمیق تر است: 89 درصد دموکرات ها عملکرد ترامپ را ضعیف و در مقابل، 53 درصد جمهوری خواهان آن را عالی و 29 درصد دیگر خوب دانسته اند.

در ادامه بررسی دیدگاه ها نسبت به سیاست خارجی دولت ترامپ، ما درباره مواضع ایالات متحده در خاورمیانه و آسیا نیز پرسش هایی مطرح کردیم، اما برجسته ترین یافته ها به نگرش عمومی نسبت به شیوه کلی اداره سیاست خارجی توسط رییس جمهور مربوط می شود.

بر اساس داده های نظرسنجی، نزدیک به نیمی از جمهوری خواهان (46 درصد) بر این باورند که حفاظت از کشور در برابر تهدیدهای خارجی، مهم ترین وظیفه دولت آمریکا است؛ در حالی که این دیدگاه تنها میان 13 درصد دموکرات ها مشترک است. در مقابل، 40 درصد دموکرات ها تأکید دارند که اولویت اصلی واشنگتن باید ترویج دموکراسی، حقوق بشر و حاکمیت قانون در جهان باشد؛ رویکردی که تنها 8 درصد از جمهوری خواهان از آن حمایت کرده اند.

از منظر تهدیدشناسی نیز، اکثریت دموکرات ها بزرگ ترین خطر برای ایالات متحده را افزایش اقتدارگرایی جهانی و تضعیف دموکراسی می دانند. در مقابل، بخش قابل توجهی از جمهوری خواهان بر این باورند که مهاجرت و تجارت آزاد، هویت ملی آمریکا را تهدید می کند. در زمینه ابزار دستیابی به صلح جهانی، بیشتر دموکرات ها بر دیپلماسی، همکاری بین المللی و گسترش دموکراسی تأکید دارند؛ در حالی که جمهوری خواهان میان تمرکز بر اولویت های داخلی و حفظ قدرت نظامی قاطع برای دفاع در مواقع بحرانی دوپاره شده اند.

دونالد ترامپ که همواره بر مهارت خود در معامله سازی تأکید داشته، ماه گذشته مدعی شد شایسته دریافت جایزه صلح نوبل است. این نظرسنجی در ماه اکتبر، همزمان با موفقیت دولت او در برقراری آتش بس میان اسراییل و حماس در غزه انجام شده است. با این حال، 63 درصد از آمریکایی ها معتقدند او شایسته این جایزه نیست. در این میان، 95 درصد دموکرات ها مخالف اعطای جایزه به ترامپ اند، در حالی که 56 درصد جمهوری خواهان از این ایده حمایت کرده و حدود 20 درصد آنان نظر مشخصی در این باره ابراز نکرده اند.

نتایج نظرسنجی همچنین نشان می دهد که در انتخاب رییس جمهور و فرمانده کل قوا، درک عمومی از قدرت رهبری نقشی پررنگ تر از جزییات سیاست ها دارد. برای سنجش این برداشت، مجموعه ای از توصیف ها درباره شخصیت دونالد ترامپ در اختیار پاسخ دهندگان قرار گرفت تا دو مورد از آن ها را انتخاب کنند. بر اساس یافته ها، حدود نیمی از دموکرات ها، دونالد ترامپ را فردی بی پروا و ویرانگر توصیف کرده اند؛ در حالی که حدود نیمی از جمهوری خواهان او را سخت و باهوش دانسته اند و یک سوم دیگر او را صلح ساز معرفی کرده اند. این تضاد، پارادوکسی را بازتاب می دهد که در آن، ترامپ توانسته تصویر متعهد به صلح را با رویکردی تهاجمی در سیاست خارجی در هم بیامیزد.

فراتر از اختلاف نظرهای حزبی درباره حملات نظامی ترامپ علیه قایق های مظنون به قاچاق مواد مخدر دیدگاه ها درباره سایر عرصه های درگیری و نحوه مدیریت آن ها نیز به شدت دوقطبی است. در موضوع جنگ غزه، بیش از یک سوم دموکرات ها خواستار توقف حمایت نظامی واشنگتن از اسراییل هستند (این نظرسنجی پیش و پس از آتش بس 10 اکتبر انجام شده است)، در حالی که حدود یک سوم جمهوری خواهان معتقدند ایالات متحده باید بی قیدوشرط از اسراییل پشتیبانی کند. در پاسخ به پرسش درباره ماهیت عملیات اسراییل، نیمی از دموکرات ها آن را نسل کشی توصیف کرده اند، در حالی که تنها 8 درصد جمهوری خواهان با این تعبیر موافق بوده اند.

در همین حال، پس از اعمال تعرفه های سنگین تجاری آمریکا علیه چین در ماه آوریل، دولت ترامپ طرح هایی را برای محدود کردن صدور ویزا برای دانشجویان چینی اعلام کرد. یافته ها نشان می دهد که 81 درصد دموکرات ها از ادامه تحصیل دانشجویان چینی در دانشگاه های آمریکا حمایت کرده اند، در حالی که 47 درصد جمهوری خواهان با این موضوع مخالف بوده اند.

در حوزه سیاست مرتبط با جنگ اوکراین، نتایج نظرسنجی نشان می دهد که تنها 19 درصد از شرکت کنندگان معتقدند دونالد ترامپ وضعیت را وخیم تر کرده است. در این میان، تنها 40 درصد از جمهوری خواهان بر این باورند که او شرایط را بهبود بخشیده، در حالی که 72 درصد از دموکرات ها نظر معکوس دارند و عملکرد او را منفی ارزیابی کرده اند.

با این حال، ایران تنها حوزه ای است که نوعی اجماع میان دو حزب مشاهده می شود. اگر تهران بار دیگر برنامه هسته ای خود را از سر گیرد شمار قابل توجهی از شهروندان آمریکایی بر این باورند که ایالات متحده باید تحریم های شدیدتری علیه ایران اعمال کند. این دیدگاه در میان 50 درصد جمهوری خواهان و 43 درصد دموکرات ها مشترک است. با وجود این همگرایی، رویکردها در قبال اقدام نظامی یا مذاکره همچنان کاملاً متفاوت است: 39 درصد جمهوری خواهان از گزینه نظامی حمایت کرده اند، در حالی که تنها 10 درصد دموکرات ها چنین نظری دارند. در مقابل، 43 درصد دموکرات ها طرفدار مذاکره با ایران بوده اند؛ در حالی که این رقم برای جمهوری خواهان 24 درصد است.

ترامپ در طول ریاست جمهوری خود بدون مجوز کنگره، سایت های هسته ای ایران را بمباران کرد و همچنین دستور حملات علیه قایق های مظنون به قاچاق مواد مخدر را صادر نمود. با وجود این، اکثریت آمریکایی ها بر این باورند که رییس جمهور باید پیش از صدور دستور هرگونه اقدام نظامی در خارج از کشور، تأیید کنگره را کسب کند. هرچند بر سر اصل این موضوع نوعی اجماع عمومی وجود دارد، اما شکاف حزبی در مقایسه با سال گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است. در سال 2024، حدود 70 درصد از دموکرات ها و 77 درصد از جمهوری خواهان با اقدام بدون مجوز مخالف بودند؛ اما در سال 2025، این رقم به 94 درصد در میان دموکرات ها و تنها 50 درصد در میان جمهوری خواهان رسیده است

در حوزه هزینه های نظامی نیز شکاف حزبی عمیق و معناداری مشاهده می شود. بر اساس نتایج نظرسنجی، 58 درصد دموکرات ها بر این باورند که ایالات متحده باید هزینه های نظامی خود را کاهش دهد، در حالی که تنها 18 درصد از جمهوری خواهان با این نظر موافق اند. در مقابل، 66 درصد جمهوری خواهان از حفظ سطح کنونی هزینه های دفاعی حمایت می کنند و آن را برای تأمین امنیت ملی ضروری می دانند.

در زمینه کمک های نظامی خارجی، تفاوت دیدگاه ها همچنان چشمگیر است. با وجود بحث های گسترده در سال های اخیر درباره کمک های نظامی واشنگتن به اوکراین و اسراییل، اکثریت نسبی آمریکایی ها شامل 58 درصد از دموکرات ها و 41 درصد از جمهوری خواهان معتقدند که ایالات متحده بیش از اندازه به دیگر کشورها یاری رسانده است.

در ارتباط با حضور نیروهای نظامی آمریکا در چهار منطقه اصلی جهان یعنی آسیا، اروپا، خاورمیانه و نیمکره غربی تمایل عمومی بیشتر به سمت کاهش یا خروج نیروها است تا افزایش حضور نظامی. به نظر می رسد که تجربه دو جنگ طولانی و پرهزینه در افغانستان و عراق، بخش قابل توجهی از جامعه آمریکا را به سمت بازنگری در تعهدات خارجی و سیاست مداخله گرایانه کشور سوق داده است. با این حال، در هر چهار منطقه یادشده، اکثریت نسبی مردم همچنان خواهان حفظ وضعیت موجود هستند.

پیام مشهور اول آمریکا که ترامپ محور سیاست خارجی خود قرار داده بود، هنوز برای بخشی از جامعه آمریکا جذابیت دارد. او در کارزار سیاست خارجی، به ویژه در مقایسه با تیم بایدن هریس، دست بالا را داشت. وعده اش برای پایان دادن به جنگ ها و تمرکز بر نیازهای شهروندان عادی با استقبال بخشی از افکار عمومی روبه رو شد، هرچند ارزیابی ها از عملکرد او همچنان به شدت دوقطبی باقی مانده است. اکنون، در حالی که ایالات متحده درگیر نبرد با کارتل های مواد مخدر در آمریکای لاتین است و نشانه هایی از آمادگی احتمالی برای مداخله علیه نیکولاس مادورو در ونزوئلا دیده می شود، به نظر می رسد مهم ترین آزمون واقعی سیاست اول آمریکا و میزان تاب آوری پایگاه اجتماعی ترامپ، هنوز در پیش است.