زهرا سادات حسینی در اعتماد نوشت: امروزه، دانش آموزان به عنوان محوری ترین هدف، در کانون یک جنگ نرم همه جانبه قرار گرفته اند. در این رویارویی، شبکه های اجتماعی دیجیتال به مثابه ابزارهای نوین جامعه پذیری، نقش بی بدیلی در شکل دهی به هویت و نظام ارزشی آنان ایفا می کنند.

الگوریتم های پلتفرم هایی مانند اینستاگرام، با ترویج فرهنگ مصرف زده و عینیت بخشیدن به سبک زندگی مبتنی بر نمایشگری، به تدریج ارزش ذاتی علم آموزی و کمال جویی فکری را تحت الشعاع قرار می دهند. پیامد مستقیم این روند، تغییر ترجیحات تحصیلی- شغلی است، به طوری که گرایش به رشته های نظری و علوم پایه، جای خود را به تمایل برای مشاغل زودبازده و ظاهرا کم زحمت اما پرسود می دهد.

این تغییر الگو، نه یک انتخاب طبیعی، که محصول القای ارزش های جدید از طریق مهندسی پیچیده محتوا و اقناع نامحسوس است. بنابراین، می توان ادعا کرد این فضا به عرصه ای برای نبردی نرم تبدیل شده که در آن، موفقیت و ارزش بر اساس معیارهای مهاجم بازتعریف شده است.

این تهاجم سازمان یافته به علم اندوزی، که به شیوه های گوناگونی از ترور شخصیت علمی فرهیختگان، حمله به مراکز علمی، بی انگیزگی دانش آموزان و دانشجویان، مهاجرت اساتید و نخبگان و امثال آن ها، زنگ خطری جدی برای متولیان نظام آموزشی و فرهنگی کشور محسوب می شود.

این وضعیت، لزوم چاره اندیشی فوری و تدوین راهبردهای کلان برای مصونیت بخشی به نسل جوان را بیش از پیش آشکار می کند و به نظر می رسد، یکی از راه حل های آن سرمایه گذاری بر نهادهای علم ساز به منظور توسعه پیشرفت است تا صلح پایدار بر جامعه حاکم شود. همان گونه که رهبر انقلاب اولین روز فروردین 1380 فرموده اند: باید علم را با همه معنای کامل آن به عنوان یک جهاد دنبال کنیم از این سو پیروزی در این نبرد، با سرمایه گذاری محقق می شود:

1- مدارس، کانون های فرهنگ صلح: مدرسه باید به مکانی امن و مجهز تبدیل شود که در آن، افزون بر دانش، ارزش های همزیستی مسالمت آمیز، تفکر انتقادی و احترام به تفاوت ها آموزش داده شود. امام خمینی در دیماه 1359 درباره اهمیت مدرسه در جمع دانشجویان مرکز تربیت معلم می فرمایند: عالم مدرسه است و معلمین این مدرسه، انبیا و اولیا هستند.

2- دانشگاه ها دژهای تولید علم برای توسعه: دانشگاه ها باید به فضایی امن برای پژوهش های بنیادین و کاربردی در خدمت حل مسائل بشری تبدیل شوند. حمایت از دانشگاهیان، حمایت از مغزهای متفکری است که راهکارهای توسعه پایدار را طراحی می کنند. چنانچه امام خمینی در بحرانی ترین شرایط و مشکلات عدیده ای که در زمان جنگ تحمیلی بر کشورمان حاکم بود با آرامش مثال زدنی همراه با دوراندیشی، جنگ را مساله ای ناچیز و قابل حل نامیده و مساله دانشگاه را مهم تر از جنگ عنوان می کردند. با این بیان که: جنگ چیز مهمی نیست، حل می شود… اما مساله دانشگاه یک مساله فوق العاده است که این افرادی که از دانشگاه در می آیند یا مخرب یک کشوری هستند یا سازنده آن

3- مشارکت نخبگان در سیاست گذاری: بحث مشارکت نخبگان در سیاست گذاری هم در اسناد رسمی و بالادستی نظام، نظیرسیاست های کلی نظام قانون گذاری، اشاره شده است و هم در اظهارات و مصاحبه های مسوولان و متولیان سیاسی کشور مطرح شده است. یکی از سازوکارهای جلب مشارکت نخبگان، شبکه و شبکه سازی است.

درنتیجه می توان گفت که صلح تنها نبود جنگ نیست، بلکه ایجاد شرایطی برای شکوفایی انسان هاست. این امر مستلزم محافظت از مدارس، معلمان و نهادهای علمی به عنوان خط مقدم تحقق آرمان صلح و توسعه است. هر سرمایه گذاری برای تقویت این مراکز، گامی بلند به سوی ساختن آینده ای عادلانه تر و توسعه یافته تر برای همه است.