بئاتریس آلیس هیکس (Beatrice Alice Hicks) (1919 تا 1979) یک مهندس شیمی دان آمریکایی بود که به طور گسترده به عنوان زنی پیشگام در حوزه ای مردانه شناخته می شود. او نخستین مهندس زن استخدام شده در شرکت وسترن الکتریک (Western Electric) بود و از بنیان گذاران اصلی انجمن زنان مهندس (Society of Women Engineers - SWE) به شمار می رفت. در این گزارش قصد داریم با این زن پیشگام آشنا شویم.

به گزارش ایسنا، بئاتریس در شهر اورنج (Orange) در ایالت نیوجرسی، از پدر و مادری به نام های فلورنس بندیکت (Florence Benedict) و ویلیام لاکس هیکس (William Lux Hicks) که او نیز مهندس بود، متولد شد. بیاتریس از کودکی شیفته مهندسی شد. با وجود فشارهای اجتماعی آن زمان که این رشته را برای زنان نامناسب می دانست، او دست از تلاش برنداشت.

به نقل از آی ای، او در سال 1935 از دبیرستان اورنج (Orange High School) فارغ التحصیل شد و سپس وارد کالج مهندسی نیوآرک (Newark College of Engineering) شد که اکنون مؤسسه فناوری نیوجرسی نام گرفته است. در سال 1939، مدرک لیسانس مهندسی شیمی خود را دریافت کرد، در حالی که فقط دو زن در میان کل هم کلاسی هایش حضور داشتند.

به دلیل محدودیت های مالی، او مجبور بود هم زمان چند شغل مختلف داشته باشد، از جمله کار در اداره خزانه داری فروشگاه اَبرکرامبی و فیچ (Abercrombie & Fitch) و کار در کتابخانه دانشگاه. پس از فارغ التحصیلی، به مدت سه سال در همان کالج نیوآرک به عنوان دستیار پژوهشی باقی ماند و در این مدت درباره روش های علمی و اختراعات ادوارد وستون (Edward Weston) مطالعه کرد، در حالی که هم زمان در کلاس های شبانه نیز شرکت می کرد.

در سال 1942، هیکس به عنوان اولین مهندس زن در شرکت وسترن الکتریک (Western Electric) استخدام شد. او در آنجا به طراحی و آزمایش نوسان سازهای کریستال کوارتز (quartz crystal oscillators) پرداخت که در سیستم های ارتباطی استفاده می شدند.

با وجود حمایت پدرش، او از سوی همکاران و جامعه با بی میلی و بدبینی روبه رو بود، چراکه مهندسی هنوز به عنوان یک کار مردانه شناخته می شد.

بئاتریس بی توجه به این موانع، سه سال در وسترن الکتریک ماند و اصول طراحی صنعتی و مهندسی فرایند را آموخت. پس از درگذشت پدرش، او به شرکت Newark Controls Company پیوست که یک شرکت فلزکاری بود که پدرش تأسیس کرده بود.

او در ابتدا به عنوان مهندس ارشد (Chief Engineer) فعالیت می کرد، سپس به معاونت مهندسی رسید و در نهایت در سال 1955 کل شرکت را خریداری کرد.

در دوران مدیریت او، شرکت نیوارک کنترلز موفق به ثبت اختراع سوییچ چگالی گاز شد که وسیله ای بود که بعدها توسط ناسا در برنامه های فضایی این آژانس فضایی از جمله در ماموریت های آپولو مورد استفاده قرار گرفت.

در دوران مدیریت او بر شرکت نیوآرک کنترلز، حسگرهایی طراحی و ساخته شدند که هنگام نزدیک شدن دستگاه ها به حد تحمل ساختاری، هشدار می دادند که از جمله در ماژول های ماه نشین ناسا به کار رفتند.

هیکس برای گسترش دانش فنی خود، در سال 1949 مدرک کارشناسی ارشد فیزیک را از مؤسسه فناوری استیونز (Stevens Institute of Technology) دریافت کرد. او همچنین در دانشگاه کلمبیا (Columbia University) در دوره های تحصیلات تکمیلی مهندسی برق شرکت کرد که خود نشانه ای از عطش همیشگی اش برای یادگیری است.

در سال 1950، هیکس با همکاری چند مهندس زن دیگر در سواحل شرقی آمریکا، ایده تشکیل سازمانی برای پیشرفت و حمایت از زنان مهندس را مطرح کرد.

این شبکه از ارتباطات در نهایت به تأسیس رسمی انجمن زنان مهندس (Society of Women Engineers - SWE) در سال 1952 انجامید.

هیکس نخستین رییس انجمن از سال 1950 تا 1952 بود. او تمرکز خود را بر آگاه سازی، تشویق و گسترش حضور زنان در رشته های علم، فناوری، مهندسی و ریاضی گذاشت.

او با برگزاری سخنرانی ها و سفرهای متعدد در سراسر کشور، همواره بر این باور تأکید می کرد که به محض آنکه زنان شایستگی خود را نشان دهند، در محیط های مهندسی به سرعت پذیرفته خواهند شد.

در طول ریاستش، هیکس همچنین در سازمان دهی فعالیت های بین المللی مهندسی زنان نقشی کلیدی داشت. به ویژه همراه با همکارش روت شِیفر (Ruth Shafer) از اعضای اصلی برگزاری نخستین کنفرانس بین المللی زنان مهندس و دانشمند (1964) بود.

زنان تصور می کنند مهندس یعنی مردی با چکمه های بلند که در حال ساختن یک سد است. آن ها نمی دانند که 95 درصد کار مهندسی در یک دفتر راحت با تهویه مطبوع انجام می شود. بئاتریس ای. هیکس

در سال 1963، او جایزه بالاترین افتخار انجمن زنان مهندس یعنی جایزه دستاورد (Achievement Award) را دریافت کرد.

در سال 1948، بئاتریس با رادنی دویین چیپ (Rodney Duane Chipp)، یکی دیگر از مهندسان، ازدواج کرد. این زوج هر دو به عنوان مشاور مهندسی فعالیت داشتند، به خاطر شایستگی های حرفه ای شان شناخته شدند و برای ایجاد همکاری های بین المللی بین مهندسان سفرهای زیادی انجام دادند.

پس از درگذشت همسرش در سال 1966، هیکس شرکت نیوآرک را فروخت و شرکت مشاوره همسرش را اداره کرد و در عین حال نقش خود را در زمینه های سیاست گذاری و رهبری سازمانی گسترش داد.

او بین سال های 1960 تا 1963 در کمیته مشورتی دفاعی برای زنان در خدمات نظامی (Defense Advisory Committee for Women in Services) فعالیت داشت و همچنین در چهار کنگره بین المللی مدیریت (International Management Congresses) به نمایندگی از مهندسان آمریکایی شرکت کرد.

نقش های گوناگون هیکس نشان دهنده تلفیق توانایی در برنامه ریزی کلان و حل مساله های فنی روزمره بود. او هم می توانست پژوهش های بزرگ را هدایت کند و هم برای فرآیندهای صنعتی، راه حل های نوآورانه ارائه دهد.

برای دستاوردهایش، مجله Mademoiselle در سال 1952 او را به عنوان زن سال در حوزه کسب وکار (Woman of the Year in Business) معرفی کرد.

او بعدها دکترای افتخاری از چندین مؤسسه، از جمله مؤسسه پلی تکنیک ووستر (Worcester Polytechnic Institute) و مؤسسه فناوری استیونز دریافت کرد.

بئاتریس هیکس همچنین نخستین زنی بود که از مؤسسه پلی تکنیک رنسلیر (Rensselaer Polytechnic Institute) دکترای افتخاری دریافت کرد که افتخاری است که اهمیت استثنایی او را در مهندسی نشان می داد.

بئاتریس در روز 21 اکتبر سال 1979 در شهر پرینستون، نیوجرسی درگذشت و میراثی از خود برجای گذاشت که شامل نوآوری های مهندسی، رهبری حرفه ای و تلاش برای حضور و برابری زنان در علم و فناوری است.

در سال 2002 نام او به تالار مشاهیر ملی زنان آمریکا (National Women’s Hall of Fame) و در سال 2017 به تالار مشاهیر مخترعان ملی (National Inventors Hall of Fame) افزوده شد. بئاتریس هیکس همچنان نمادی الهام بخش برای مهندسان نسل امروز باقی مانده است