فرارو- دانشمندان به تازگی در پژوهشی جدید دریافتند که چگونه می توان در بازی سنگ کاغذ قیچی موفق بود و برنده شد.

به نقل از ساینس آلرت، در این گزارش آمده است: یک راهبرد بهینه برای بردن چندین دور از سنگ کاغذ قیچی وجود دارد: تا جایی که می توانید تصادفی و غیرقابل پیش بینی باشید و به آنچه که در آخرین دور اتفاق افتاده است، توجهی نکنید؛ هرچند گفتن این مسأله از انجام آن آسانتر است.

در ادامه این گزارش آمده است: برای آنکه بفهمیم ذهن چگونه در یک محیط رقابتی تصمیم می گیرد، ما از مردم خواستیم تا 15 هزار بار بازی سنگ کاغذ قیچی را انجام دهند. این در حالی بود فعالیت مغزی آن ها نیز در حال ضبط بود.

بنابر یافته های دانشمندان که در مجله علوم اعصاب شناختی اجتماعی و عاطفی منتشر شده، افرادی که تحت تأثیر دور سابق قرار می گیرند، تعداد بیشتری از بازی ها را می بازند. دانشمندان همچنین اعلام کردند: ما توانستیم نشان بدهیم برخی افراد به واقع تلاش می کنند تا تصادفی بازی کنند؛ همچنانکه می توانیم سوگیری ها و رفتارهای مختلف را از فعالیت مغز آن ها زمانی که در طول یک رقابت تصمیمی گیری می کنند، تمییز دهیم.

رشته علوم اعصاب اجتماعی بیشترین تمرکز را بر مطالعه مغز افراد دارد؛ هرچند برای آنکه درک کنیم چگونه مغز ما زمانی که با افراد دیگر تعامل داریم، با افراد دیگر تعامل می کند، ما نیاز به متدی به نام هایپر اسکنینگ داریم. با این متد پژوهشگران می توانند فعالیت مغزی دو یا چند نفر را در حالی که با همدیگر در حال تعامل هستند، ضبط کنند و معیار واقعی تری از رفتارهای اجتماعی را ارائه می دهد.

تا کنون بیشتر پژوهش ها از این روش برای تحقیقات در خصوص همکاری استفاده کرده اند. وقتی ما با شخص دیگری همکاری می کنیم، مفید است که به شیوه ای قابل پیش بینی شده رفتار کنیم تا پیش بینی رفتار و نیت هر یک نفر دیگر را امکان پذیر کنیم.

در ادامه این گزارش آمده است: اما به هرحال ما به تصمیمی گیری در طول رقابت علاقه مند بودیم؛ جایی که غیرقابل پیش بینی بودن به شما مزیت رقابتی می دهد؛ مانند زمانی که سنگ کاغذ قیچی بازی می کنید.

ساینس آلرت در ادامه می نویسد: برای تحقیق این مسأله ما بطور همزمان فعالیت مغزی هردو بازیکن را در حالی که 480 دور بازی سنگ کاغذ قیچی را با همدیگر در کامپیوتر بازی می کردند، ضبط کردیم.

از مجموع 15 هزار دور بازی تمامی جفت شرکت کنندگان، مشخص شد بازیکن ها در زمانی که تصمیم می گیرند کدام گزینه (سنگ کاغذ یا قیچی) را برای دور بعدی بازی کنند، در غیرقابل پیش بینی بودن خوب عمل نمی کنند. با آنکه بهترین راهکار تصادفی بودن است، بیشتر افراد به وضوح سوگیری داشتند و یکی از گزینه ها را بیشتر انتخاب می کردند. بیش از نیمی از بازیکن ها علاقه به سنگ داشتند و پس از آن کاغذ را ترجیح می دادند. قیچی کمترین طرفدار را داشت.

همچنین افراد تمایل داشتند تا از انتخاب گزینه های تکراری پرهیز کنند و بیش از آنکه بخواهند گزینه ای را شانسی انتخاب کنند، خواهان آن بودند که گزینه های متفاوتی را برای دور بعدی بازی برگزینند.

بر پایه این تحقیقات، ذهن ما در غیرقابل پیش بینی بودن بد عمل می کند. البته این مسأله در بیشتر محیط های اجتماعی به ما کمک می کند تا همکاری داشته باشیم؛ اما در طول رقابت ها این مسأله می تواند مانعی برای ما باشد.

نکته قابل توجه این است: افرادی که از تحلیل بیش از حد گذشته دست می کشند، ممکن است شانس بهتری در بردن آینده داشته باشند.