فرارو- شامپانزه ها همه چیزخوار هستند. بیشتر رژیم غذایی آن ها را میوه ها تشکیل می دهد، اما هر از گاهی هم دست به شکار می زنند و میمون های کوچک تر را شکار می کنند تا کمی هیجان و جریان خونشان حفظ شود.

از نظر تغذیه ای، گوشت میمون برای آن ها منبعی غنی از پروتیین، اسیدهای آمینه، چربی ها و ریزمغذی ها است، موادی که در رژیم های گیاهی به سختی به دست می آیند.

اگرچه گوشت تنها حدود 1 تا 10 درصد از خوراک آن ها را تشکیل می دهد، اما همین مقدار اندک انرژی زیادی به آن ها می دهد، به ویژه در زمان هایی که میوه فراوان است و شامپانزه ها انرژی لازم برای شکار را دارند.

در بیشتر موارد، نرهای بالغ رهبری شکار را بر عهده دارند و سهم بیشتری از شکار نصیبشان می شود؛ موضوعی که باعث می شود قوی و آماده بمانند.

در عین حال، ماده ها و بچه ها نیز سهم خود را دریافت می کنند، که برای رشدشان بسیار مهم است.

از نظر اجتماعی، شکار در میان شامپانزه ها یک فعالیت گروهی است.

نرها در قالب گروه هایی هماهنگ عمل می کنند، با نقش های مشخص و تاکتیک های مخفیانه، و معمولاً در 50 تا 80 درصد موارد موفق می شوند.

این همکاری باعث تقویت پیوندهای اجتماعی میان آن ها می شود؛ پیوندهایی که برای انسجام گروه، دفاع از قلمرو، و حتی جفت گیری حیاتی هستند.

تقسیم گوشت نیز یک رفتار هوشمندانه اجتماعی است چراکه باعث ایجاد روابط دوطرفه، تقویت اتحادها، و افزایش حمایت اجتماعی می شود.

همچنین، بچه ها با تماشای بزرگ ترها روش شکار را یاد می گیرند و تجربه کسب می کنند.

از دیدگاه بوم شناسی، شامپانزه ها معمولاً طعمه هایی را شکار می کنند که در کنارشان زندگی می کنند.

یکی از اهداف محبوب آن ها، میمون های کولوبوس سرخ هستند، چون در گروه های بزرگ زندگی می کنند و به راحتی می توانند هدف قرار گیرند.

در مناطقی که منابع غذایی فراوان است، شکارها بین 4 تا 10 بار در ماه انجام می شود و می تواند جمعیت طعمه ها را تا 50 تا 90 درصد کاهش دهد.

تعداد دفعات شکار بستگی دارد به اندازه گروه شامپانزه ها، فصل، و میزان برخورد آن ها با طعمه ها.