قطعاً بارها برایتان پیش آمده که ویدیوی عجیب یا خنده داری از جانوران را در اینترنت دیده باشید و خیلی عجیب و دور از عقل به نظر برسد. اما شاید باورتان نشود که این روزها اینترنت مملو از کلیپ های حیات وحش تولید شده توسط هوش مصنوعی شده است. بر اساس مطالعه ای که در ژورنال زیست شناسی حفاظت منتشرشده، خیلی از این ویدئوهای حیوانات، تقلبی و متقاعدکننده هستند که در عین دلربایی، خطری جدی برای تلاش های حفاظت از محیط زیست به شمار می روند.

خوزه گررو، نویسنده این مقاله از دانشگاه کوردوبای اسپانیا دراین باره گفت: این ویدئوها ویژگی ها، رفتارها، زیستگاه ها یا روابطی بین گونه های مختلف جانوری را منعکس می کنند که واقعی نیستند.

محققان با تجزیه وتحلیل حجم زیادی از محتواهای تولید شده توسط هوش مصنوعی از حیوانات که در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود ، به این نتیجه رسیده اند که خیلی از این ویدیوها واقعی نیستند. در یکی از این کلیپ ها که خیلی هم پربازدید شده، یک گرگ صحرایی و یک گربه در حال معاشرت با یکدیگر دیده می شوند.

در یک کلیپ فوق العاده پربازدید که صدها میلیون بار دیده شده، گروهی از راکون هایی به طور هماهنگ در حال پریدن روی یک ترامپولین هستند. گرچه این تصاویر به شدت واقعی به نظر می رسند، اما پس زمینه ثابت و توجه به این نکته که بعضی از راکونها در حال جست وخیز، در میانه ویدیو ناپدید می شوند، نشانه های واضحی هستند که ثابت می کنند این کلیپ جعلی است.

ژانر محبوب دیگر این ویدیوها، از گروه هایی از حیوانات مثل خرس های قطبی و گربه ها هستند که با هم وقت می گذرانند یا حتی سوار بر یکدیگر می شوند.

گررو معتقد است که این کلیپ های انسان نمایی شده، ضمن اینکه واقعاً خنده دار هستند، حیوانات را با رفتارهای انسانی نشان می دهند که با واقعیت فاصله زیادی دارد: مثلاً در برخی از این ویدیوها ما شکارچیان و طعمه ها را در حال بازی کردن با هم می بینیم. مثلاً ویدئویی از یک کودک که در حیاط بازی می کند و پلنگی در صحنه دیده می شود؛ اما قطعاً هرگز در واقعیت با چنین موقعیتی مواجه نخواهید شد.

روسیو سرانو، یکی دیگر از محققانی که در این مطالعه مشارکت داشت یادآوری کرده که این گسست بین انسان و حیوان، به ویژه در بین کودکان دبستانی محسوس تر است و این نشان دهنده کمبود دانش افراد نسبت به جانوران و گونه های محلی به ویژه در بین جوانان است: در این ویدئوها ارتباطات کاذبی با طبیعت ایجاد شده ؛ چراکه در آن ها گونه های آسیب پذیر فراوان تر از میزان واقعی به نظر می رسند و این برای حفاظت محیط زیست، نکته ای به شدت منفی است.

یکی دیگر از نکات منفی تولید و انتشار چنین ویدئوهایی، ایجاد انتظارهای تحریف شده و غیرواقعی در بین کودکان خواهد بود. مثلاً وقتی که به حومه شهر سفر می کنند، احتمالا انتظار دارند تا گونه های کمیاب و یا غیربومی را که در ویدیوها از آن ها واکنش های جادویی یا کاریزماتیک دیده بودند را ببینند.

تامارا موریلو، یکی دیگر از نویسنده های این مطالعه، توضیح داد: وقتی کودکان نمی توانند این موجودات را در خانه یا محیط اطرافشان پیدا کنند، ممکن است به فکر خریدن آن ها بیفتند و همین ماجرا، به تجارت حیوانات خانگی عجیب وغریب که رواج یافته و اثر منفی زیادی دارد دامن خواهد زد.

یکی دیگر از ژانرهای محبوب در بین کلیپ های جعلی حیات وحش، شامل ویدیویی هایی است که مثلاً افراد در آن ها نهنگ ها را مانند مثل اتومبیل هایشان می شویند. گررو دراین باره توضیح داد: در این دسته ویدیوها، ویژگی ها، رفتارها، زیستگاه ها یا روابطی بین گونه ها منعکس می شود که واقعی نیستند.

از سوی دیگر سازمان حمایت از حیوانات " رفاه وحش" اخیراً در گزارشی به این نکته اشاره کرد که ویدئوهای ناز و بامزه تولیدشده توسط هوش مصنوعی از در آغوش گرفتن گربه های وحشی یا سوار شدن بر روی دلفین ها، ممکن است به نوعی الهام بخش رفتارهایی شود که افراد به دنبال تقلید از آن ها در دنیای واقعی شوند.

در بخشی از این متن می خوانیم: ممکن است یک توریست یک ویدئوی به ظاهر واقعی اما تولید شده توسط هوش مصنوعی از یک فیل خندان را دیده باشد که در جنگل خانواده ای را حمل می کند. این فرد ممکن است تصور کند که این اتفاق به راحتی و بدون دردسر صورت می پذیرد ؛ غافل از اینکه در واقعیت انجام چنین کاری توسط فیل ها، با تربیت خشن آن ها با به کارگیری تنبیه بدنی، انزوا و یک عمر کار سخت، امکان پذیر است.

نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که این پدیده فقط برای حیوانات مضر نیست. جنی ورمیلا، جامعه شناسی که در دانشگاه کلرادوی آمریکا به مطالعه روابط حیوان و انسان می پردازد معتقد است که به تصویر کشیدن حیواناتی مثل خرس در آغوش انسان ممکن است خطرناک باشد؛ چرا که مردم را ترغیب می کند تا در حیات وحش به دنبال خرسی بگردند تا آن را در آغوش بکشند.

او گفت: من نزدیک کوه های راکی هستم و اینجا بارها افرادی مشاهده شده اند که به کوهستان رفته و با رویای تعامل با حیوانات وحشی موردحمله این حیوانات قرار می گیرند.

حالا نویسنده های این مطالعه برای مقابله با این روند مضر، پیشنهاد کردند که با ارائه دوره های سواد رسانه ای، دانش محیط زیستی در برنامه درسی مدارس گنجانده شود تا کودکان از سنین پایین درک کنند که مثلاً در کشورشان، شیر در طبیعت وجود ندارد.