برای سروش رفیعی همه چیز از حرف های دراگان اسکوچیچ در فصل قبل شروع شد. او که اعلام کرد به این دلیل پیشنهاد پرسپولیس را قبول نکرده که سروش رفیعی با او تماس گرفته و گفته به تیم ما بیا اسکوچیچ و مدیر برنامه هایش بعداً گفتند که از این رفتار غیرحرفه ای پرسپولیسی ها دلخور شده اند.

البته که سروش در شبکه 3 این ادعا را رد کرد اما کیست که نداند در فوتبال ما اتفاقاتی از این عجیب تر هم می افتد! اینجا معمولاً در خانواده فوتبال همه، همه کاری می کنند جز آن کاری که وظیفه آنهاست و بابتش پول می گیرند! بازیکن در کار مربی و مربی در کار داور دخالت می کند و کم نیستند بازیکنانی که در تیم خود مدیریت هم می کنند و مربی می آورند!

وقتی بازیکنان بعد از پایان فوتبال خود مربی یا مدیر می شوند، چه اشکالی دارد که ایجنت هم بشوند؟ اتفاقا ها با شناخت استعدادها می توانند مدیران برنامه موفق تری باشند و به فوتبال هم کمک کنند. اما مسئله این است که در زمان بازی نباید چنین کنند!

وقتی اوسمار برگشت، خیلی ها جایگاه خود را در پرسپولیس از دست دادند. به خصوص آنها که به رابطه نزدیک با هوادار متمول مشهور بودند. به نظر می رسید سروش رفیعی هم که پیش از این به شدت به خاطر نوع بازی و ضعف فنی زیر فشار انتقادات بود، شامل حال این تحولات بشود.

اما در اولین بازی اوسمار سروش با بازوبند کاپیتانی و با اعتماد به نفسی بیشتر از گذشته به میدان آمد و اتفاقاً اولین گل این فصل خود را هم زد. آن هم با پای غیر تخصصی چپ! انگار رابطه سروش با مربیان خارجی درست مثل انرژی هرگز از بین نمی رود، بلکه از شکلی به شکل دیگر در می آید!