محمد مهاجری، فعال سیاسی، در کانال تلگرامی خود نوشت: یک شهروند بیش از 5 ماه قبل از من خواست برایش وقتی بگیرم تا با آقای قائم پناه معاون محترم اجرایی رییس جمهور دیدار کند.

هیچ اطلاعی از دلیل این درخواست ندارم اما طبیعتا برای چنین درخواستی باید از طریق دفتر ایشان اقدام می کردم. شماره رییس دفتر را پیدا کردم و در تماس تلفنی گفتم: دوستی دارم که نمی داند حنای من رنگ ندارد و تصور نادرستش آن است که می توانم برایش وقت بگیرم.

جناب مسئول دفتر، کلی هندوانه زیر بغلم داد و مقداری تعارف تکه پاره کرد و سپس شماره تلفن فرد متقاضی ملاقات را گرفت و قول داد در اسرع وقت اقدام کند.

مدتی گذشت و خبری نشد. یکبار دیگر تماس گرفتم و پیگیری کردم. پاسخش این بود که آقای معاون رییس جمهور فرصتش زیاد نیست. من خودم با او تماس می گیرم تا ببینم کارش چیست و اگر ضرورتی به ملاقات حضوری بود خبرش می کنم. حرفش منطقی بود.

از این وعده پوچ هم سه ماه می گذرد و هیچ تماسی نه با من و نه با متقاضی گرفته نشده است. لابد باید دیدار بیفتد به قیامت و سر پل صراط.

وقتی شنیدم آقای پزشکیان گفته از 4000 پرسنل ریاست جمهوری فقط 400 نفرشان کافی است، امیدوار شدم که این پرسنل مازاد را بفرستند منزل استراحت کنند و حقوق شان را هم کامل پرداخت کنند. و خداکند یکی از آن ها مسئول دفتر آقای قائم پناه باشد. چون ظاهرا بود و نبودش فرقی نمی کند.