وقتی قضیه پژمان جمشیدی رسانه ای شد، ناخودآگاه ذهن بسیاری از روزنامه نگاران ورزشی به سمت یک استعداد فنا شده در فوتبال ایران رفت. استعدادی بی بدیل به نام مجاهد خذیراوی.

مجاهد که طی روزهای اخیر سکوت کرده و به طور کلی ترجیح می دهد در این سالها کمتر صحبت کند، سرانجام روزه سکوت خود را شکست و پیرامون مسائل مختلف به گفتگو نشست. از وضعیت استقلال گرفته تا اتفاقی که برای پژمان جمشیدی رخ داد و البته اوضاع خودش. به شما توصیه می کنیم حتماً این گفتگوی خواندنی را تا انتها دنبال کنید:

استقلال تیم خوبی شده و روی یک سیر تکاملی مثبت قدم برمی دارد. البته ما می توانستیم مقابل الوحدات بهتر نتیجه بگیریم ولی متاسفانه چنین موقعیتی فراهم نشد. این را هم بگویم که به نظرم شرایط برای صعود استقلال همچنان مهیاست و می توانیم در دو مسابقه بعدی به پیروزی برسیم و راهی مراحل حذفی لیگ قهرمانان آسیا شویم.

دلم نمی خواهد یک فوتبالیست را به لحاظ شخصی نقد کنم به همین خاطر محترمانه می گویم دوکنز نازون به درد فوتبال ما نمی خورد. البته همه بازیکنان خارجی استقلال بد نیستند و در میان آنها مهره های خیلی خوب هم وجود دارد. برای مثال، منیر الحدادی فوق العاده است و به علی تاجرنیا، علی نظری جویباری و بهرام امیری بابت جذب این بازیکن تبریک می گویم.

اوایل دهه 80 شمسی قرار بود من به بارسلونا بروم ولی شرایط محقق نشد. حالا می بینیم منیر الحدادی که بازیکن اسبق بارسلونا بوده، به استقلال آمده و این انتقال بارسلونایی، زیبا و ارزشمند است

پژمان جمشیدی در تیم ملی همبازی ام بود و با هم خیلی رفیقیم. برایش آرزوی بهترین ها را می کنم و از شما می خواهم من را از صحبت کردن پیرامون ماجرایی که طی روزهای اخیر پای پژمان به آن باز شده، معاف کنید. از مجاهد نخواهید در مورد قضیه پژمان صحبت کند چون خودم در این عرصه یک درد کشیده هستم و می دانم او چه شرایط بدی را پشت سر می گذارد. البته از یاد نبریم که گاهی اوقات اتفاقات بدتر از این هم رخ داده و ختم بخیر شده است ولی امیدوارم رایط به گونه ای جلو برود که فضا آرام شود و پژمان بتواند این روزهای سخت را پشت سر بگذارد.

دلم می خواهد یک گلایه هم از رسانه های محترم بکنم. همیشه حرمت اصحاب رسانه را حفظ کرده ام ولی این سوال را مطرح می کنم که چرا فقط بعد از ماجرای پژمان جمشیدی یادم افتادید؟ چرا در بقیه ایام سال کسی نمی گوید مجاهد خذیراوی کجاست؟ آیا کسی می داند مجاهد در عرصه فوتبال تهران مربیگری می کند و همین چند ماه قبل دو تیم به سطح اول فوتبال پایتخت آورده است؟ آیا کسی می داند مجاهد خذیراوی شرایط مهاجرت به کانادا و سوئد را داشت اما با وجود همه مشکلات، در ایران ماند. من با وجود همه مشکلاتی که وجود دارد، هرگز دوست ندارم به مملکتم پشت کنم و به جوانان ایران در عرصه فوتبال خدمت می کنم.

پسرم هم فوتبال بازی می کند و استعداد بسیار خوبی دارد. امیدوارم او بتواند حق من را از فوتبال ایران بگیرد و راه ناتمام مجاهد خذیراوی را تمام کند. اینکه می گویند آیا پسر مجاهد به اندازه نصف او فوتبالیست می شود را هم اصلاً قبول ندارم. پسرم آنقدر استعداد دارد که "نصف" من نمی شود بلکه "مثل" من خواهد شد.