طبق گزارش پایگاه The Business Download، ایالت یوتا قرار است از حمایت یک شرکت انرژی مستقر در واشنگتن برخوردار شود؛ شرکتی که توسط بیل گیتس پشتیبانی می شود و هدف آن کمک به تأمین پایدارتر انرژی در منطقه است. شرکت TerraPower LLC تاکنون حدود 650 میلیون دلار سرمایه جذب کرده تا یک راکتور پیشرفته هسته ای احداث کند. این نیروگاه به جای آب، از سدیم مایع به عنوان خنک کننده استفاده خواهد کرد و مجهز به سامانه ی ذخیره سازی انرژی با نمک مذاب است.

اگرچه هنوز این پروژه در انتظار تأیید نهایی دولت فدرال است، اما طبق گزارش بلومبرگ، پیش بینی می شود مجوز آن تا سال 2026 صادر شود. در همین حال، تراپاور کار خود را برای شناسایی سایت های احتمالی احداث راکتور در یوتا آغاز کرده است. فرماندار ایالت یوتا، اسپنسر کاکس، در گفت وگویی با شبکه بلومبرگ تی وی در اوت 2025 گفت: من فکر نمی کنم بیشتر مردم درک درستی از حجم عظیم انرژی مورد نیاز ما در شرایط فعلی داشته باشند.

با پیشرفت سریع کشور در مسیر برق رسانی گسترده و توسعه هوش مصنوعی، انرژی هسته ای می تواند به عنوان منبعی پایدار و قابل اتکا نقش آفرینی کند، هرچند که هنوز تصویری بحث برانگیز در افکار عمومی دارد. حوادث تلخ گذشته، از جمله تری مایل آیلند (1979)، چرنوبیل (1986) و فوکوشیما (2011)، تأثیر منفی عمیقی بر نگرش عمومی نسبت به انرژی هسته ای گذاشته اند. علاوه بر این، پیوند ذهنی این فناوری با تسلیحات اتمی و یادآوری ویرانی های هیروشیما و ناگازاکی هنوز در ذهن برخی زنده است.

اما در سال های اخیر، فعالان و متخصصان این حوزه تلاش کرده اند با ارتقای فناوری طراحی راکتورها و تدوین مقررات ایمنی دقیق تر، اعتماد عمومی را بازسازی کنند. طبق اعلام مجمع جهانی اقتصاد (WEF)، فناوری هایی مانند همجوشی هسته ای (fusion) و راکتورهای کوچک ماژولار (SMR) چشم انداز امیدوارکننده ای دارند و چندین طرح از آن ها در حال توسعه است.

به گفته ی وب سایت رسمی تراپاور، طراحی این راکتور بر پایه ی نیروهای طبیعی مانند گرانش و همرفت حرارتی انجام شده تا امکان خنک سازی غیرفعال (passive cooling) را فراهم کند و هزینه های مرتبط با ایمنی را در مقایسه با راکتورهای سنتی به شکل چشمگیری کاهش دهد.

البته نگرانی ها درباره ی مدیریت پسماندهای رادیواکتیو همچنان وجود دارد. با این حال، بر اساس داده های انجمن جهانی هسته ای (World Nuclear Association)، حجم این پسماندها در مقایسه با زباله های تولیدی در سایر صنایع بسیار کمتر است.

برتری بزرگ انرژی هسته ای، توانایی آن در تولید مداوم و در مقیاس وسیع انرژی کم کربن است؛ ویژگی ای که آن را از منابع متغیری چون انرژی خورشیدی یا بادی متمایز می کند. طبق داده های مؤسسه انرژی هسته ای (NEI)، تنها یک قرص کوچک سوخت اورانیوم قادر است به اندازه ی یک تُن زغال سنگ انرژی آزاد کند. چنین چگالی بالای انرژی، ثبات شبکه برق را افزایش می دهد و از نوسانات شدید عرضه جلوگیری می کند.

از آنجا که تولید برق هسته ای هیچ آلودگی کربنی مستقیم ایجاد نمی کند، می تواند نقش مؤثری در مقابله با بحران اقلیمی، از جمله گرمایش جو زمین، خشکسالی ها و آتش سوزی های گسترده ایفا کند. همچنین نیروگاه های هسته ای به زمین کمتری نسبت به مزارع بادی یا خورشیدی نیاز دارند؛ موضوعی که امکان حفظ پوشش گیاهی طبیعی را فراهم می کند و به تداوم زیستگاه های گونه های گرده افشان، تولید اکسیژن و جذب کربن کمک می نماید. به این ترتیب، انرژی هسته ای می تواند بخشی از راه حل برای ساخت سیاره ای خنک تر و پاک تر باشد.