ماترا هرگز یک خودروساز معمولی نبود. این شرکت کار خود را در زمینه هوانوردی و هوافضا آغاز کرد و پیش از تولید اولین خودرو، به ساخت جت های جنگنده و موشک مشغول بود. زمانی که ماترا وارد صنعت خودروسازی شد، همان روحیه را به همراه آورد. ساختار سبک، مهندسی جسورانه و طراحی هوشمندانه تبدیل به امضای ماترا شد و مدل مورنا شاید ناب ترین بیان این فلسفه باشد.

ماترا مورنا در سال 1980 رونمایی شد، به گونه ای که انگار از آینده به دوران کنونی سُر خورده است. ظاهر آن، با بدنه پایین، صیقلی و آیرودینامیک زیبا، تداعی کننده یک طرح مفهومی زنده بود. اما غافلگیری واقعی در داخل کابین رخ می داد: مورنا سه صندلی را در یک ردیف ارائه می داد. راننده مانند هر خودروی عادی در سمت چپ می نشست، با این تفاوت که کابین طوری طراحی شده بود که دو سرنشین کنار او نیز در کمال آسایش می نشستند. یک خودروی اسپرت که در آن هر کس بهترین صندلی را داشت.

پنل های بدنه کاملاً گالوانیزه بودند؛ درسی که ماترا از مدل قبلی خود یعنی باگرا که مستعد زنگ زدگی بود، آموخته بود. زیر بدنه، یک موتور میانی قرار داشت. مدل های اولیه از یک موتور 1.6 لیتری چهار سیلندر پرتحرک بهره می بردند، در حالی که نسخه های بعدی با موتور 2.2 لیتری و توان 142 اسب بخار عرضه شدند. تمرکز مورنا بر قدرت خام نبود، بلکه بر تعادل بود. فرمان پذیری آن دقیق، شاسی آن واکنش گرا بود و خودرو مشتاق حرکت موزون در جاده های پر پیچ و خم به نظر می رسید.

تولید مورنا در سال 1983 پس از کمی بیش از ده هزار دستگاه به پایان رسید. تعدادی که نه آنقدر زیاد بود که به یک خودروی رایج تبدیل شود و نه آنقدر کم که به یک کلاسیک خاص و آرام در میان فرقه های خودرویی نرسد.

ماترا مورنا یادآور این نکته است که خودروهای اسپرت می توانند باهوش، سرگرم کننده و به طور شگفت انگیزی متفاوت باشند. خودرویی از شرکتی که فراتر از هر قاعده و عرفی اندیشید و جاده ها را به مکان هیجان انگیزتری تبدیل کرد.