​دیگر ماجراهای این فصل استقلال را همه می دانیم. نتایج بد فصل قبل باعث شد پول کلانی برای تغییر تیم در اختیار مدیران باشد و آنها با کنار گذاشتن برخی ستاره های همیشگی که کارایی نداشتند، برای خریدهای خارجی مشکل مالی نداشته و لشکری را استخدام کردند که حالا دو نفر از آنها حسابی به کار تیم آمدند.

هر چقدر از منیر الحدادی انتظارها از اول همین بود و او در نخستین بازی که به زمین آمد، اولین توپی را که به او رسید با ضربه فنی به دیرک افقی دروازه کوبید تا سطح بالای خود را ثابت کند، دیگر خرید این تیم سابقه حضور در بارسلونا را نداشت.

آسانی از گوانجو کره آمد. اهل آلبانی بود که جایگاهی در فوتبال اروپا ندارد. در زمستان بازیکن آزاد می شد اما استقلالی ها برای زودتر به خدمت گرفتن او پول خوبی به باشگاه کره ای دادند، و حالا همه می بینند که تمام این ها ارزشش را داشته است.

استقلال با 4 برد متوالی سر و سامانی به شرایط خود در ایران و آسیا داد و ستاره اول آبی ها کسی نبود جز آسانی که در هر چهار بازی گل زد! او در همان نیمه اول کارش را می کند و روحیه تیم حریف را در هم می شکند. هم پنالتی می گیرد و هم پنالتی را خوب می زند و در جریان مسابقه مرکز اصلی طراحی حملات استقلالی هاست و برای دیگران گلسازی هم می کند.

با آسانی، استقلال ساپینتو در نیمه اول زودتر از رقیب به گل می رسد. آلومینیوم بعد از شکست 4-1 هفته سوم مقابل تراکتور در تبریز، در 5 بازی بعدی کلین شیت کرده و گل نخورده بود! همین نکته ارزش کار آسانی را مضاعف می کند.

حالا استقلال با داشتن آسانی، دیگر کمبود رامین رضاییان را احساس نمی کند. سایر رقبا قبل بازی با آبی ها تمام توان و تلاش خود را صرف مهار او می کنند و این ستاره استقلال در هر بازی، از تمام تدابیر دفاعی حریف و یارگیری ها سربلند بیرون می آید!

آسانی با این روند گلزنی و گلسازی، فقط استقلال را به جام قهرمانی نزدیک نمی کند. خودش را هم در کورس مدعیان آقای گلی و گلسازی حسابی بالا کشیده و با ادامه همین روند، قبل از پایان فصل و بازی های حساس هفته های آخر چنان فاصله ای با بقیه خواهد داشت که دیگر به او نمی رسند! همان کاری که امیرحسین حسین زاده فصل قبل برای تراکتور کرد و دیدیم که خودش عناوین انفرادی را برد و تراکتور جام قهرمانی را!