فرارو- در دنیایی که موفقیت معمولاً با ثروت و دستاوردهای چشمگیر سنجیده می شود، سایمون سینک با نگاهی متفاوت یادآور می شود که مسیر واقعی موفقیت از دل شکست، ناامیدی و شروع دوباره می گذرد

به نقل از فورچن، در نگاه اول شاید به نظر برسد افرادی که در مسیر حرفه ای یا تجاری خود به موفقیت های چشمگیر دست یافته اند، از ابتدا فاصله ای بسیار با دیگران داشته اند؛ اما واقعیت، به گفته ی بسیاری از متخصصان رفتار سازمانی و مدیران فکری، کاملاً برعکس است. پشت چهره ی درخشان موفقیت، سال ها تلاش، شکست، و رسیدن به نقطه ی بن بست قرار دارد. همان جایی که به قول سایمون سینک، همه چیز از نو آغاز می شود .

سایمون سینک، نویسنده و سخنران مشهور حوزه ی مدیریت و رهبری، تأکید دارد هیچ فرد موفقی را نمی شناسد که بدون تجربه ی فروپاشی و شکست به قله رسیده باشد. او می گوید: در تمام عمرم حتی یک انسان موفق ندیده ام که زمانی که اوضاع بر وفق مرادش بوده، چیزی یاد گرفته باشد. تمام درس های مهم زندگی و کار را زمانی می آموزیم که همه چیز به بدترین شکل ممکن پیش می رود.

سینک، که با سخنرانی معروف خود در TED با عنوان چرا (Start with Why) در سال 2009 شهرت جهانی یافت، نظریه ای را مطرح کرد که بعدها به دایره ی طلایی (Golden Circle) معروف شد. در این نظریه، او مدیران و سازمان ها را تشویق می کند تا ابتدا هدف و باور بنیادین خود را شناسایی کنند و سپس بر اساس آن الهام بخش کارکنان و مشتریانشان باشند.

سخنرانی او تاکنون بیش از 60 میلیون بار در وب سایت TED دیده شده و یکی از پربیننده ترین سخنرانی های این مجموعه است. امروز سینک بیش از 8.7 میلیون دنبال کننده در لینکدین دارد و آثارش به زبان های مختلف منتشر شده اند. او در ادامه توضیح می دهد: تقریباً بدون استثنا، تمام انسان های فوق العاده موفق دنیا روزی به نقطه ی صفر رسیده اند، یا تا آستانه ی آن پیش رفته اند. شکست، در واقع همان هدیه ی بزرگ زندگی است.

پژوهش های دانشگاهی نیز گفته های سینک را تأیید می کنند. طبق مطالعه ای که در سال 2019 توسط گروهی از محققان دانشگاه نورث وسترن انجام شد، شکست نه تنها مانعی برای موفقیت نیست، بلکه پیش شرط ضروری آن به شمار می رود. در این تحقیق، پژوهشگران 46 سال داده از سرمایه گذاری های خطرپذیر در استارتاپ ها را بررسی کردند تا الگوهای موفقیت و شکست را بیابند.

داشون وانگ، استاد مدیریت و سازمان در دانشکده ی کلاگ دانشگاه نورث وسترن و سرپرست این پژوهش، می گوید: هر برنده ای ابتدا یک بازنده بوده است. او توضیح داد که مسیر پیروزی از دل شکست می گذرد، اما شرط آن است که فرد از اشتباهات خود درس بگیرد.

وانگ تأکید کرد: شکست تنها زمانی به نفع شما عمل می کند که بتوانید از آن بیاموزید. باید بفهمید چه چیزی مؤثر بوده و چه چیزی نبوده است و سپس انرژی خود را صرف اصلاح نقاط ضعف کنید، نه اینکه همه چیز را بی هدف تغییر دهید. به گفته ی او، بسیاری از افرادی که شکست می خورند، کمتر از افراد موفق کار نمی کنند، بلکه بیشتر تغییرات غیرضروری ایجاد می کنند و تمرکز خود را از دست می دهند.

یکی از برجسته ترین نمونه های موفقیت پس از شکست، استیو جابز، بنیان گذار افسانه ای شرکت اپل است. در سال 1985، هیئت مدیره ی اپل رأی به برکناری او داد؛ تصمیمی که برای بسیاری از کارآفرینان می توانست پایانی تلخ باشد. اما جابز، که بعدها به اپل بازگشت و مسیر فناوری جهان را تغییر داد، شکست را به نقطه ی عطف زندگی خود تبدیل کرد.

او در سخنرانی معروف خود در مراسم فارغ التحصیلی دانشگاه استنفورد در سال 2005، اعتراف کرد که آگاهی از مرگ، انگیزه ی اصلی اش برای تصمیم گیری در زندگی بوده است. جابز گفت: به یاد آوردن اینکه به زودی خواهم مرد، مهم ترین ابزاری است که برای گرفتن تصمیم های بزرگ زندگی یافته ام. زیرا تقریباً همه چیز از انتظارات بیرونی، غرور و ترس از شکست تا شرمساری در برابر واقعیت مرگ رنگ می بازد و تنها آنچه واقعاً مهم است باقی می ماند.

بازگشت جابز به اپل در سال 1997 و تحولی که در این شرکت به وجود آورد، یکی از مشهورترین مثال ها از تبدیل شکست به فرصت است. او از تجربه ی تلخ اخراجش به عنوان ضروری ترین نقطه ی چرخش زندگی یاد کرد و آن را فرصتی دانست تا دوباره با روحیه ی خلاقانه ی دوران جوانی اش ارتباط برقرار کند.

سخنان سینک و نمونه هایی مانند جابز، بار دیگر این حقیقت را یادآور می شود که مسیر موفقیت نه یک خط مستقیم، بلکه مجموعه ای از افت وخیزهاست. در جهانی که اغلب موفقیت های بزرگ را در شبکه های اجتماعی می ستاید، به نظر می رسد زمان آن رسیده تا نقش شکست در رشد فردی و سازمانی دوباره مورد توجه قرار گیرد.

به باور سینک، شکست فرصتی است برای بازنگری در اهداف، درک عمیق تر از چرا ی وجودی هر فرد و سازمان، و شکل دهی به راهی تازه. به قول او: اگر یاد بگیریم شکست را هدیه بدانیم، دیگر از سقوط نخواهیم ترسید، زیرا می دانیم که همین سقوط ها، ما را به نقطه ی اوج می رسانند.