فرارو- مرتضی احمدی یکی از ماندگارترین چهره ها در تاریخ رادیو و تلوزیون ایران به شمار می رود و چندین نسل از مردم ایران با صدا و تصویر او خاطره دارند.

به گزارش فرارو، احمدی در 10 آبان 1303 در تهران متولد شد. او خیلی زود به سبب صمیمیتی که در صدا و هنرش داشت به چهره ای محبوب بدل شد. احمدی در حوزه های متفاوتی فعالیت کرد و در هرکدام از آن ها آثار درخشانی ساخت.

زندگی مرتضی احمدی فرازونشیب های بسیار زیادی داشت. بااین همه در دل این فرازونشیب ها، آنچه از او به یادگار مانده است، خاطراتی است که چندین نسل از جامعه ایران در آن با هم مشترک هستند. احمدی تنها یک هنرمند نیست، او یکی از ماندگارترین چهره های فرهنگی ایران در قرن گذشته است.

احمدی فعالیتش را ابتدا به عنوان بازیگر تئاتر آغاز کرد. او که از بچه های جنوب شهر تهران بود، علاوه بر فعالیت در حوزه تئاتر، ورزش را هم به شکل حرفه ای دنبال می کرد. مهم ترین دستاورد ورزشی او مربی گری در باشگاه فوتبال راه آهن تهران است. به هرحال فعالیت ابتدایی احدی در تئاتر چندان موفق نبود و او پس از تجربه چند اجرای نه چندان موفق و به دلیل مخالطفت پدرش، تئاتر را رها کرده و به عنوان تعمیرکار در راه آهن تهران مشغول به کار شد.

بااین وجود، علاقه احمدی به هنر او را به سوی خود می کشاند. او در نهایت، رفته رفته وارد حوزه های مختلف هنری شد. آواز خواند، بازیگری و گویندگی کرد، وارد رادیو و تلوزیون شد و...

اوج فعالیت احمدی را باید متعلق به دوران پیش از انقلاب 57 و روزهای اشتغال او در رادیو دانست. او با اجرای چند ترانه در رادیو به محبوبیت بسیار زیادی دست پیدا کرد و همچنین در ادامه و با اجرای چند برنامه رادیویی به یکی از محبوب ترین چهره های رادیویی در تاریخ ایران مبدل گشت. عمده برنامه هایی که احمدی در رادیو اجرا می کرد، برنامه های کمدی بودند. همه این ها دست به دست هم دادند تا احمدی در سال 1356 به عنوان محبوب ترین هنرپیشه رادیو برگزیده شود.

احمدی همچنین در سریال ها و فیلم های مختلفی نیز به عنوان بازیگر به فعالیت پرداخت تا علاوه بر صدایش، تصویرش را نیز به مخاطبان آثارش معرفی کند. فعالیت او در این حوزه نیز با استقبال بسیار خوبی مواجه شد. از معروف ترین آثاری که احمدی در آن ها به عنوان بازیگر حضور داشته است می توان به باباشمل، سلطان صاحبقران، هردمبیل، شیرین و فرهاد و... اشاره کرد.

احمدی در سال 1334 با یکی از همکارانش در راه آهن ازدواج کرد. این ازدذواج دیری نپایید و همسر او در سال 1350 در اثر بیماری سرطان از دنیا رفت. او پس از مرگ همسرش هرگز ازدواج نکرد و زندگی اش را وقف فرزندانش کرد.

برای بسیاری از مردم، احمدی به عنوان نمادی از بچه تهران های قدیم به شمار می رود. خود او نیز علاقه بسیار زیادی به تهران داشت و با وجود گذشت زمانه، همچنان در حرف زدن روزمره اش از لحن تهرانی های قدیم استفاده می کرد. این مسئله باعث شده بود تا عده ای به او لقب صدای تهران را بدهند. احمدی در راستای معرفی لحن و آوای تهرانی، چندین اثر پژوهشی نیز منتشر کرد.