​تیم ملی فوتسال زیر 17 سال ایران در دیدار پایانی مسابقات المپیک آسیایی برابر افغانستان نتیجه را دو بر یک واگذار کرد و به مدال نقره دست یافت. با این حال، این مسابقه بیش از آنکه یادآور یک فینال ورزشی بین دو کشور دوست و همسایه باشد، صحنه ای از تنش و درگیری بود. از همان دقایق ابتدایی، برخوردهای فیزیکی، تکل های تند و واکنش های عصبی بازیکنان نشان می داد که آرامش در این میدان جایی ندارد. دو تیم با ذهنیتی منفی و حساسیت بالا وارد زمین شدند و همین فضای پرتنش، در نهایت مسابقه را از مسیر فنی خارج کرد. دیداری که می توانست نمایش درخشان استعدادهای جوان باشد، با حواشی و جنجال به پایان رسید و طعم تلخی از فینال را در ذهن ها باقی گذاشت.

در حالی که تیم افغانستان با انگیزه، انرژی و جاه طلبی مضاعف پا به میدان گذاشته بود، ملی پوشان جوان ایران بیش از آنکه به اجرای دستورهای فنی توجه کنند، درگیر حواشی پیرامون ترکیب حریف و شائبه های مربوط به غیرقانونی بودن برخی بازیکنان افغانستان شدند.

این ذهنیت از پیش ساخته، تمرکز فنی شاگردان ایران را بر هم زد و تأثیر مستقیم بر روند بازی گذاشت. نتیجه آن بود که به جای آرامش و گلزنی، نوعی خشم و عصبانیت در زمین جریان پیدا کرد؛ احساسی که نه تنها به سود تیم ملی تمام نشد، بلکه تنش و درگیری در پایان مسابقه را در پی داشت.

در شرایطی که تنها پنج ثانیه به پایان مسابقه باقی مانده بود، حسین رضا یوسفی، بهترین گلزن تیم ایران در این رقابت ها، پس از مهار ضربه ای توسط دروازه بان افغانستان که به معنای قطعی شدن شکست ایران بود، بر اثر عصبانیت، ناخودآگاه لگدی به گلر حریف وارد کرد و با کارت قرمز داور مواجه شد. این اقدام، جرقه ای شد برای درگیری و نزاع میان بازیکنان و اعضای کادرفنی دو تیم، تا یکی از پرتنش ترین دقایق مسابقه رقم بخورد.

اینکه بازیکنان افغانستان در آن صحنه رفتار توهین آمیزی نسبت به کادرفنی ایران داشته اند یا خیر، از دید عموم پنهان مانده است؛ با این حال، آنچه به تصویر کشیده شده، واکنش غیرمنتظره و عصبی بازیکن ایرانی در مقابل دروازه بان حریف بود. چنین رفتاری نشان دهنده فشار روانی شدید و هیجان کنترل نشده در لحظات حساس مسابقه است؛ مسئله ای که کادرفنی تیم ایران باید به آن رسیدگی کند تا در تورنمنت های آینده، از تکرار چنین رفتارهایی جلوگیری شود.