فرارو- مهدی دهقان؛ جویا معروفی، شاعر، معلم و پژوهش گر حوزه ادبیات، در مصاحبه با فرارو اظهاراتی در مورد وضعیت امروز ادبیات و نظام آموزشی در ایران داشته است.

به گزارش فرارو، معروفی در این مصاحبه در مورد لزوم تغییرات اساسی در نگاه به ادبیات در کشور گفت و همچنین بعضی از تصمیمات موجود در نظام آموزشی ایران در مورد ادبیات را نقد کرد.

این روزها در بین مشکلات عدیده ای که کشور با آن ها دست وپنجه نرم می کند، مشکلاتی نیز در حوزه آموزش به چشم می خورند. در صدر مشکلات نظام آموزشی ایران، ایراداتی قرار دارند که در حوزه آموزش ادبیات دیده می شوند؛ این مشکلات بنیادین تر و مهم تر به نظر می رسند.

جویا معروفی، شاعر، معلم و پژوهش گر حوزه ادبیات، در گفت وگویی که به تازگی با فرارو داشته است، ضمن صحبت در مورد وضعیت ادبیات در ایران، به نقد آموزش ادبیات در ایران پرداخت.

جویا معروفی ضمن اذعان به این مسئله که ارتباط نسل جوان ایران با ادبیات بسیار کمرنگ است، گفت: من تصور می کنم که ارتباط کمرنگ نسل جوان ایران با ادبیات، به دلیل آموزش بد است. بخش مهمی از قطع ارتباط نسل جدید ایران با ادبیات فارسی، ناشی از سیاست های اشتباه در حوزه تالیف کتب درسی است. من به یاد دارم که در دوره تحصیل ما شعرهایی از حافظ و سعدی و اخوان و هوشنگ ابتهاج در کتب درسی قرار داشت. این در حالی است که این روزها، متن ها و خاطره نویسی هایی جایگزین این اشعار شده است که چندان ارزش ادبی زیادی ندارند.

معروفی همچنین در پاسخ به این سوال که نقش شبکه های اجتماعی در کمرنگ شدن ارتباط نسل جوان ایران با ادبیات چیست، اضافه کرد که: کمرنگ شدن ارتباط نسل جوان ایران با ادبیات، به دلیل تنوع فضاهای جدید نیست. درست است که بچه های امروز بخش زیادی از روزشان را در فضای مجازی می گذرانند، اما بخش مهمی از آن را نیز در مدرسه سپری می کنند. این اشتباه است که ما سهم فضای مجازی را بیشتر از آموزش و پرورش بدانیم. به نظر من آموزش و پرورش باید شیوه نوآیینی را در آموزش ادبیات به کار ببرد. با وجود اهمیتی که ادبیات دارد، مهم ترین عیوب آموزشی هم در این حوزه وجود دارند. به نظر می رسد که در حوزه هایی مانند ریاضی و فیزیک و... به این جهت که به شکل وارداتی با این علوم برخورد می شود، مشکلات کمتری وجود دارد.

معروفی در ادامه گفت وگویی که با فرارو داشت، گریزی هم به وضعیت شعر در جهان امروز زد و دراین باره گفت: من تصورم می کنم که از یک جایی به بعد، شعر گفتن ساده فرض شد. گروهی فکر کردند به این دلیل که شاملو وزن و قافیه را کنار گذاشت، پس به راحتی می شود شعر گفت. یعنی شعر که در گذشته تعریف وجودی داشت که کلامی است موزون و مخیل و مقفی ، بعداز شاملو با آنچه نداشت سنجیده شد: چیزی که وزن ندارد، قافیه ندارد و... . در چنین شرایطی است که شعر گفتن ساده فرض می شود. به قول اخوان که می گفت: "عزیز جان، این شاملو خودش خوب است ولی تالی فاسد دارد."

معروفی در ادامه و در پاسخ به این سوال که به جریانی موسوم به جریان غزل پست مدرن اعتقاد دارد یا نه، افزود: با این چیزی که در ایران می شناسیم، خیر. من دوستانی که خودشان را با این عنوان معرفی می کنند می شناسم و دلتنگ آن ها هستم، اما این جریان را به رسمیت نمی شناسم. این جریان از نگاه من، نوعی انحراف از غزل است. البته که غزل هم باید نو بشود، اما باید بدانیم که غزل به شکل طبیعی نو شده است.