اگر تاکنون از تماشای فیلم های ترسناک با صحنه های ناگهانی و خونریزی لذت برده اید، تنها نیستید. ژانر وحشت به سودآورترین ژانر هالیوود تبدیل شده، اما روانشناسان و فلاسفه سال ها از خود می پرسیدند که چرا انسان ها به چیزی که ذاتاً برای اجتناب از آن تکامل یافته اند، جذب می شوند؟ اکنون، یافته های جدید علمی این معما را حل کرده اند. تحقیقات نشان می دهد که این داستان های دلهره آور، نه تنها یک سرگرمی صرف نیستند، بلکه به عنوان یک درمان روانشناختی عمل می کنند و توانایی مغز ما را برای مقابله با اضطراب و عدم قطعیت دنیای واقعی به شکل چشمگیری افزایش می دهند.

فیلسوفانی مانند ارسطو قرن ها پیش به این تناقض اشاره کرده بودند: ترسیدن یک مکانیزم بقا است که پاسخ جنگ یا گریز را فعال می کند؛ پس چرا ما میلیاردها دلار برای تماشای عمدی آن هزینه می کنیم؟

دکتر کُلتان اِسکریونِر ، روانشناس پیشگام در این حوزه، می گوید: ویژگی های داستان های ترسناک به قدمت زبان بشر است . او معتقد است که تماشای وحشت، نوعی بازی سازگارانه است که به ما اجازه می دهد بدون قرار گرفتن در خطر واقعی، خود را برای تهدیدات احتمالی آماده کنیم.

دکتر اسکریونِر پس از بررسی صدها نفر، طرفداران فیلم های ترسناک را به سه گروه اصلی تقسیم کرد که هر کدام به دلیلی از تماشا لذت می برند:

روانشناسان معتقدند که از این اصل می توان در روان درمانی استفاده کرد و به بیماران آموزش داد تا ترس را به یک نقطه شیرین تبدیل کنند؛ درست شبیه به یک بازی ویدیویی درمانی هلندی برای کودکان مضطرب که در آن با آرام شدن کودک، هیولای بازی به یک بچه گربه ناز تبدیل می شد.