احمد زیدآبادی در یادداشتی در کانال تلگرامی اش نوشت:

سید مصطفی تاج زاده برای شرکت در مراسم سوگ برادرش از زندان به مرخصی آمده است.

آیا اگر پیش از آنکه داغدار و سوگوار شود، به مرخصی می آمد، شهاب سنگی به زمین برخورد می کرد؟

آیا اگر او و همه ی زندانیان سیاسی مشمول عفو گسترده ی اخیر می شدند، بندهای نظم و ثبات مملکت گشوده می شد؟

اگر آقای تاج زاده و کسانی چون او اصلاً به زندان فرستاده نمی شدند و همچنان آزاد بودند حرفی را که از داخل زندان می زنند در فضای بیرون بزنند، آیا ریشه های امنیت می خشکید؟

اگر آقای تاج زاده و امثال او به جای آنکه از دایره ی اداره ی کشور حذف شوند، اکنون در مجلس یا دولت می بودند، آیا بلاهایی بیش از این بر سر کشور می آمد؟

نه! نه فقط اتفاق بدی رخ نمی داد که کشور از هر سو تحت فشار این همه بحران کمرشکن و خردکننده قرار نمی گرفت.

خب، با این حساب چه خیری از زندانی کردن تاج زاده ها برده اید و می برید که بر ادامه ی آن اصرار دارید؟

کدام نظام در عالم از زندان کردن مخالفان سیاسی خود خیری برده است که قرار است اینجا برده شود؟

امیدوارم آقای تاجزاده دیگر به زندان بازنگردد. سن و سال و وضعیت سلامت او هم اقتضای ادامه ی این وضع را ندارد.

اگر در بیرون از زندان بماند، قاعدتاً بحث و گفت وگوهای بسیاری برای ارزیابی هزینه-فایده ی خط مشی سیاسی او و نوع تأثیرش بر سرنوشت کلان کشور با شخص خودش، مورد نیاز است.

از همینجا فقدان برادر را به مصطفی و خانواده ی محترمش تسلیت می گویم و از پیشگاه خداوند برایش آرزوی تندرستی و توفیق و سربلندی و عمر طولانی می کنم.