ساعت های اتمی نوری با استفاده از فرکانس های فوق پایدار ساطع شده از اتم هایی مانند سزیم یا استرانسیم، زمان را با دقتی بی سابقه اندازه گیری می کنند. اما چالش بزرگ آن ها همیشه حفظ شرایط آزمایشگاهی پیچیده برای جلوگیری از تأثیر محیط بوده است.

به گزارش خبرآنلاین، در این پروژه، پژوهشگران PTB توانسته اند این فناوری را به شکل قابل حمل و مقاوم در برابر نویزهای محیطی توسعه دهند. اتم های استرانسیم در این سیستم با لیزر تا چند میلیونیم درجه بالاتر از صفر مطلق سرد می شوند. دمایی که سردتر از اعماق فضا است.

در بخش فوقانی دستگاه، یک محفظه ی خلا این دما را حفظ کرده و اطمینان می دهد که اتم ها از هرگونه تداخل بیرونی دور بمانند. اتم های استرانسیم در این سیستم نقش پاندول ساعت را دارند و با نوسانی پایدار، زمان را با دقتی تقریباً غیرقابل تصور اندازه می گیرند.

پژوهشگران توضیح داده اند که اگر این ساعت بدون توقف کار کند، پس از گذشت 15 میلیارد سال، فقط یک ثانیه جلو یا عقب خواهد افتاد.

هدف از توسعه ی این ساعت، تنها اندازه گیری دقیق زمان نیست. قابلیت حمل ونقل این ساعت نوری می تواند انقلابی در زمینه هایی مانند ژئودزی (زمین سنجی) ایجاد کند. از آن می توان برای اندازه گیری دقیق اختلاف ارتفاع و نقشه برداری از میدان گرانشی زمین استفاده کرد.

به طور سنتی، مقایسه دقیق ترین ساعت های جهان نیازمند شبکه های فیبرنوری یا ارتباطات ماهواره ای پیچیده است. اما با این مدل جدید، دانشمندان می توانند استانداردهای زمانی را مستقیماً در محل آزمایش ها مقایسه و اعتبارسنجی کنند.

پژوهشگران این پروژه می گویند: این ساعت اتمی قابل حمل نمونه ای برجسته از فناوری کوانتومی کاربردی است. ما آن را به چندین کشور اروپایی منتقل کرده ایم و عملکرد آن در تمام مأموریت ها پایدار بوده است.