در جهانی که خبرها هر لحظه منتشر و فراموش می شوند، عکاسی خبری همچنان یکی از صادقانه ترین و تأثیرگذارترین ابزارهای روایت واقعیت است.

به گزارش ایلنا، یک تصویر می تواند در کسری از ثانیه، رویدادی را ثبت کند که هزاران واژه قادر به توصیف آن نیستند. عکس خبری نه تنها لحظه را ماندگار می کند بلکه به سندی تاریخی بدل می شود که می تواند در برابر فراموشی، سانسور و تحریف مقاومت کند.

رسانه ها در این میان نقش حیاتی دارند؛ آن ها با انتشار بی واسطه و دقیق تصاویر، میان مردم و حقیقت پلی می سازند. اگر خبرها می توانند تعبیر شوند، تصویرها اغلب گواه بی پیرایه ای از واقعیت اند. هر فریم ثبت شده توسط یک عکاس خبری، تلاشی است برای حفظ صداقت تاریخی و جلوگیری از بازنویسی حقیقت توسط قدرت ها و روایت های رسمی.

به صورت کلی تمام رسانه های معتبر دنیا همواره به مقوله عکس و روایت های خبری نگاهی ویژه داشته اند.

گزارش سی ان ان با انتشار و توضیح یک عکس آغاز شده است.

این یکی از نمادین ترین تصاویر تاریخ است: مردی ناشناس که در میانه میدان تیان آن من پکن، روبه روی صفی از تانک ها ایستاده و در برابر یک حکومت کامل ایستادگی می کند.

آرتور تسَنگ ، عکاس خبرگزاری رویترز، در سال 1989 از بالکن هتلی نزدیک میدان شاهد این صحنه بود. در آن لحظه، او هیچ تصوری از اهمیت و نمادگرایی این تصویر نداشت.

او سال ها بعد در گفت وگو با روزنامه South China Morning Post گفت: وقتی شاتر را زدم، به ذهنم نرسید که عجب عکس فوق العاده ای گرفتم ! موضوع این بود که نمی توانستی تأثیر آن تصویر را پیش بینی کنی.

معترضان در برابر ساختمان مرکزی حزب کمونیست رومانی در بخارست گرد آمدند. یکی از پلاکاردها نوشته ای داشت با عبارت jos tiranul یا مرگ بر ستمگر . در آن روزها موج اعتراضات علیه رژیم های کمونیستی سراسر اروپای شرقی را فرا گرفته بود و در همین روز، نیکولای چائوشسکو، دیکتاتور رومانی، به همراه همسرش النا از پایتخت گریخت. آنان چند روز بعد دستگیر و اعدام شدند. الکسیا سینگ درباره این تصویر می گوید: مردمی که روی کامیون ها ایستاده اند، آرام اما مصمم اند. همین سکوت جدی، قدرت جمعیت در سرنگونی یک دیکتاتور را نشان می دهد. صحنه ای است سرشار از انسانیت، در عین مقیاس حماسی اش. مقاومت خاموشی که به مقاومتی پرصدا بدل شد — تصویری پرقدرت و تأثیرگذار. / عکاس: رادو سیگتی/ رویترز

ایناس ابو معمر پیکر بی جان برادرزاده پنج ساله اش، سالی، را در سردخانه بیمارستان ناصر در خان یونس در آغوش گرفته است. به گزارش رویترز، سالی در نتیجه حمله هوایی اسراییل کشته شد. مادر و خواهر سالی و نیز عموی ایناس و همسرش نیز جان خود را از دست دادند. عکاس این تصویر، محمد سالم، می گوید: مردم آشفته و مضطرب بودند، از جایی به جای دیگر می دویدند تا از سرنوشت عزیزانشان باخبر شوند. در این میان، زن جوانی توجهم را جلب کرد که پیکر کودک را در آغوش گرفته بود و حاضر نبود رهایش کند. میان دو احساس گرفتار بودم: اینکه عکاسی را متوقف کنم تا کمتر آسیب ببینم یا ادامه دهم تا داستان گفته شود. این تصویر، جایزه عکس سال ورلد پرس فوتو 2024 را برای سالم به ارمغان آورد و بخشی از پوشش برنده جایزه پولیتزر رویترز از جنگ اسراییل و حماس بود/ عکاس: محمد سالم/ رویترز

یک افسر ارتش بریتانیا با آماده کردن اسلحه خود، در حالی که غیرنظامیان عراقی از محل درگیری ها در بصره فرار می کنند، دیده می شود. پس از محاصره دو هفته ای، تانک های بریتانیایی راه خود را به داخل بصره باز کردند تا مقاومت سرسخت شبه نظامیان وفادار به رییس جمهور صدام حسین را سرکوب کنند/ عکاس: یانیس بهرکاکیس / رویترز

یک معترض با مشت بر دیوار برلین می کوبد درحالیکه گاردهای مرزی برلین شرقی نظاره گر هستند. دیوار برلین دو روز قبل سقوط کرده بود، هم زمان با باز شدن مرزهای آلمان شرقی با آلمان غربی. یک سال بعد، آلمان رسماً متحد شد/ عکاس: دیوید براوچلی/ رویترز

مجموعه عکس های تسنگ از آن هفته تاریخی، بخشی از کتاب تازه ای است با عنوان در لحظه: 40 سال عکاسی خبری رویترز . این کتاب روایتگر داستان ها و لحظات به یادماندنی است که عکاسان این خبرگزاری از زمان راه اندازی بخش عکس در اول ژانویه 1985 ثبت کرده اند. هرچند رویترز نزدیک به 175 سال است که اخبار را پوشش می دهد، اما بخش عکاسی آن نسبتاً تازه تأسیس است.

به گفته الکسیـا سینگ، سردبیر کتاب که بیست سال در این خبرگزاری و در میزهای عکس لندن، پاریس و سنگاپور فعالیت داشته است: بازنگری در تاریخ نه تنها رویترز، بلکه کل فرآیند گردآوری خبر و تغییرات آن در طول زمان، امتیازی بزرگ برای من بود.

پلیس، یکی از معترضان را در جریان درگیری ها مقابل یک ایستگاه پلیس در هنگ کنگ (2 سپتامبر 2019) بازداشت می کند. او درحالیکه فریاد می زد نامش را به دوستانش اعلام می کرد تا بتوانند برایش وکیل بگیرند. این تصویر هم زمان با راهپیمایی مردم علیه لایحه بحث برانگیز استرداد مجرمان به چین گرفته شد؛ طرحی که منتقدان آن را تهدیدی برای آزادی های شهروندی می دانستند. احساساتی که روی چهره اش نمایان بود، بسیار قوی و تأثیرگذار بود؛ تصویری که در ذهنم ماندگار شد ، عکاس رویترز، تایرون سیو گفت. او افزود: اما این فقط یک روز از روزهای بسیار بود؛ یک چهره از میان چهره های بسیاری از جوانانی که در جریان اعتراضات چندماهه به همین شکل بازداشت می شدند . این تصویر بخشی از مجموعه عکاسی رویترز بود که برنده جایزه پولیتزر برای پوشش اعتراضات هنگ کنگ شد/عکاس: تایرون سیو/ رویترز

بازیگر ویل اسمیت در جریان پخش زنده مراسم اسکار (27 مارس 2022) به کمدین کریس راک سیلی زد؛ پس از آنکه راک شوخی ای درباره سر تراشیده جادا پینکت اسمیت (همسر او) مطرح کرد. صدای گفت وگوی بعدی از تلویزیون سانسور شد. اسمیت ساعاتی بعد، جایزه بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد و در سخنرانی احساسی خود از آکادمی عذرخواهی نمود. عکاس برایان اسنایدر که برای نخستین بار مراسم اسکار را پوشش می داد، گفت: تا وقتی از سالن خارج نشدم، متوجه نشدم ماجرا چقدر بزرگ شده است. پنجاه سال بعد، وقتی تاریخ اسکار بازگو شود، این لحظه همیشه بخشی از آن خواهد بود. یک ماه بعد، آکادمی اسمیت را از حضور در مراسم اسکار به مدت ده سال محروم کرد./ عکاس: برایان اسنایدر/ رویترز

سربازان ساندینیست نیکاراگوئه، یوجین هاسنفوس آمریکایی را پس از سرنگونی هواپیمای تدارکاتی سازمان سیا در جنگل (اکتبر 1986) بازداشت کردند. این عکس از اسارت هاسنفوس که توسط لو دِماتیس گرفته شد، بعدها به افشای ماجرای معروف ایران کنترا انجامید. عملیات مخفیانه ای که طی آن آمریکا برخلاف قوانین خود، سلاح در اختیار گروه شورشی کنترا قرار می داد./ عکاس: لو دِماتیس/ رویترز

در مقایسه با 40 سال پیش، همه چیز تغییر کرده و این دگرگونی از فناوری آغاز شد. در سال 1985 همه هنوز با فیلم کار می کردند. عکاسان باید در تاریکخانه های قابل حمل فیلم ها را ظاهر می کردند و سپس با استفاده از دستگاه های مخصوص، از طریق خطوط تلفن آنالوگ عکس ها را ارسال می کردند.

فرستادن یک عکس سیاه وسفید حدود هشت دقیقه زمان می برد و ارسال عکس رنگی سه برابر بیشتر طول می کشید، آنهم در شرایط ایده آل. اگر خط تلفن نویز داشت، کیفیت تصویر کاهش می یافت و باید دوباره ارسال می شد. اکنون، با دوربین های دیجیتال و اینترنت، رویترز می تواند ده ها هزار عکس را در همان بازه زمانی به سراسر جهان ارسال کند.

مردی بر فراز یک خودرو در خیابان های سیل زده نیواورلئان چنگ زده است تا در نهایت توسط گارد ساحلی نجات یابد. این صحنه تقریباً یک هفته پس از ویرانی گسترده ناشی از طوفان کاترینا رخ داد. عکاس رابرت گالبریث که از داخل بالگرد گارد ساحلی عکاسی می کرد، می گوید: از درهای باز بالگرد، جز مرگ و ویرانی چیزی دیده نمی شد. ناگهان خلبان شروع به چرخیدن کرد و در حال فرود بود که آن مرد را دیدم — با شلوار خاکی و کفش های نامتناسب، با نگاهی آمیخته از وحشت که به ما خیره شده بود. در نهایت، یکی از نجات گران گارد ساحلی مرد را بالا کشید و به مکان امن منتقل کرد./ عکاس: رابرت گالبریث / رویترز

لحظه مرگ و زندگی در افغانستان گرمسیر، 18 مه 2008

ویلیام اولاس بی، گروهبان تفنگداران دریایی ایالات متحده، درحالیکه در نزدیکی یک ساختمان در گرمسیر هدف تیراندازی طالبان قرار گرفته بود، با مرگ فاصله ای اندک داشت. عکاس گوران توماسیویچ می گوید: اگر پیش از اصابت گلوله به دیوار، دوربینم را روی او تنظیم نکرده بودم، هرگز نمی توانستم آن لحظه را ثبت کنم. بی به زمین افتاد، به سراغش رفتم. بی هوش شده بود اما آسیب جدی ندیده بود. توماسیویچ چند فریم دیگر از صحنه گرفت. او می گوید؛ وقتی برگشتم، دیدم لبخند می زند. روز خوش شانسی اش بود.

مردی در صحنه انفجار خط لوله گاز در نزدیکی لاگوس، دوده و خاکستر را از چهره خود می شوید. در این حادثه صدها نفر کشته شدند. تصویر توسط اکینتونده آکینلایه ثبت شد و به یکی از دردناک ترین اسناد تصویری فجایع صنعتی آفریقا بدل گشت./ عکاس: اکینتونده آکینلایه/ رویترز

یک دختر جوان یک سنگ را حمل می کند تا به پدرش در ساختن یک دیوار در دره نیلوم، در نزدیکی یک کمپ در شمال شهر زلزله زده مظفرآباد در کشمیر تحت اداره پاکستان، در 15 فوریه 2006 کمک کند. میلیون ها نفر پس از یک زلزله قدرتمند که ده ها هزار نفر را کشت، خانه های خود را از دست دادند/ عکاس: تیری روژ/ رویترز

ترکیب نیروی انسانی نیز دگرگون شده است. عکاسی خبری تاریخی مردانه داشته، اما امروز یک سوم عکس های خبری رویترز را زنان ثبت می کنند. افزون بر این، تنوع فرهنگی و ملیتی در میان عکاسان و دبیران عکس بیش از هر زمان دیگری است.

زمانی که سرویس عکس رویترز راه اندازی شد، تنها 50 عکاس داشت. به گفته سینگ: اکنون تیم هایی در سراسر جهان داریم که از نیروهای بومی همان کشورها تشکیل شده اند — هم در میان عکاسان و هم در مراکز ویرایش عکس.

مردی مسلح با کیسه ای بر سر، از درِ یک هواپیمای ربوده شده در فرودگاه بین المللی بیروت در لبنان (20 ژوئن 1985) با اسلحه خودکار به سوی خبرنگاران شلیک می کند. خبرنگاران از بالکن یکی از ساختمان های فرودگاه در حال پوشش ماجرا بودند. از اینکه عکاسان با لنزهای بزرگ از آنها عکس می گرفتند ناراحت بودند ، نیما، یکی از عکاسان خبرگزاری رویترز که در محل حضور داشت، گفت. گلوله ها از بالای سر ما گذشت و به دیوار پشت سرمان خورد. من سریع خم شدم، اما همچنان به عکاسی ادامه دادم. این هواپیما ربایی مربوط به پرواز شماره 847 خطوط هوایی TWA، به مدت 17 روز ادامه داشت و یکی از مهم ترین رویدادهای بین المللی بود که رویترز از آغاز راه اندازی بخش عکاسی خود در همان سال پوشش داد./ عکاس: فِدریک نیما/ رویترز

نلسون ماندلا پس از 27 سال زندان، در تاریخ 11 فوریه 1990 همراه همسرش وینی از زندان آزاد شد. عکاس رویترز اُولی میشل که این لحظه تاریخی را ثبت کرد، گفت: عکاسان در چند ثانیه ای که پیش از هجوم شور و شادی هواداران در اختیار داشتند، تلاش کردند عکس بگیرند. من فقط توانستم 12 فریم ثبت کنم پیش از آنکه محافظان ماندلا او را به داخل خودرو بازگردانده و از محل دور کنند. / عکاس: اولی میشل/ رویترز

یک تفنگدار دریایی آمریکا نظاره گر پایین کشیده شدن مجسمه برنزی صدام حسین در بغداد است (9 آوریل 2003). پس از آن، ده ها عراقی بر روی مجسمه رفتند، فریاد شادی سر دادند و بر چهره حسین پا گذاشتند. این تصویر که توسط گوران توماشویچ گرفته شد، به یکی از نمادین ترین عکس های جنگ عراق و سقوط رژیم صدام بدل شد. حسین در همان سال (دسامبر 2003) دستگیر و در سال 2006 اعدام شد./ عکاس: گوران توماشویچ / رویترز

یک پناهجوی روهینگیا، خسته و فرسوده، پس از عبور از مرز بنگلادش و میانمار با قایق، ساحل شاه پُرِر دیوپ را لمس می کند. صدها هزار روهینگیا در آن سال به بنگلادش گریختند. این اقلیت مسلمان در ایالت راخین میانمار زندگی می کنند اما توسط دولت به رسمیت شناخته نمی شوند و از سوی گروه های حقوق بشری جزو مورد آزارترین مردم جهان شمرده می شوند. تیم عکاسان رویترز برای پوشش بحران مهاجران روهینگیا جایزه پولیتزر دریافت کرد. عکاس هانا مک کی گفت: چند لحظه ای پیش آمد که قلبم بر عقلم غلبه کرد و مجبور شدم عکاسی را متوقف کنم تا به افرادی که جلویم بودند کمک کنم. / عکاس: دنیس سیدیقی / رویترز

رهبر شوروی، میخاییل گورباچف، دست خود را به رییس جمهور آمریکا، رونالد ریگان، می دهد تا پیمان تسلیحاتی امضا کنند. این دیدار برای نخستین بار برای مذاکره درباره روابط دیپلماتیک و مسابقه تسلیحاتی انجام شد. ویراستار رویترز، کوین کومبز گفت: باید به یاد داشته باشید، این اوج دوران جنگ سرد بود و نشست های زیادی برگزار می شد. جنگ سرد در سال 1991 با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به پایان رسید/ عکاس: دنیس پاکین / رویترز

یک هوادار فوتبال زخمی پس از فرو ریختن دیوار جایگاه، بر روی برانکاردی موقت حمل می شود، درست پیش از آغاز فینال جام اروپا. در این حادثه 39 نفر کشته و صدها نفر زخمی شدند. ویراستار رویترز، کوین کومبز، به یاد می آورد: مسئله عجیب این است که یوفا تصمیم گرفت بازی را ادامه دهد، بنابراین عکاس ما، نیک دیدلیک، ابتدا حادثه را عکاسی کرد و سپس به عکاسی از بازی واقعی پرداخت. / عکاس: نیک دیدلیک / رویترز

ستاره پاپ مایکل جکسون فرزند پسر خود را از بالکن طبقه چهارم هتل بالا می برد و به هواداران در بیرون نگاه می کند. او بعدها عذرخواهی کرد و گفت که اشتباه وحشتناکی انجام داده است/ عکاس: توبیاس شوارتز / رویترز

نیروهای امدادی، کشیش میکال اف. جادج، کشیش بخش آتش نشانی نیویورک را پس از برخورد مرگبار آوار با او در مرکز تجارت جهانی حمل می کنند. جادج درست پس از آن، مراسم وداع آخرین حقوق مذهبی را برای یک آتش نشان در محل انجام داده بود. عکاس رویترز، شانن استپل تون، گفت: هرگز آن لحظه سورئال نور خورشید که از میان ویرانی و هرج و مرج روز سپتامبر عبور می کرد، فراموش نخواهم کرد. همان موقع بود که مردانی را دیدم که پدر جادج را روی صندلی حمل می کردند. می توانستم تشخیص دهم که او کشته شده است، اما تأثیر عمیقی بر من گذاشت که همه این افراد از آژانس های مختلف نهایت تلاش خود را برای حفظ بدن او انجام می دادند. نمی دانستم او کیست، اما وقتی عکس ها را گرفتم و به صفحه نمایش کوچک نگاه کردم، فهمیدم تصویری ثبت کرده ام که باید توسط جهان دیده شود. / عکاس: شانن استپل تون/ رویترز

نگاه یک کهنه کار: ماهیت عکاسی خبری هنوز همان است

کوین کومبز، دبیر جهانی تولید عکس در رویترز، که 35 سال در این سازمان فعالیت کرده، شاهد رشد آن از یک بخش کوچک به قدرتی جهانی بوده است؛ بخشی که تاکنون بیش از 14 میلیون عکس منتشر کرده و برنده جوایز متعددی از جمله پولیتزر و ورلد پرس فوتو شده است.

او می گوید: دنیای دیجیتال همه چیز را تغییر داد — و هر روز بهتر و بهتر می شود. اما در نهایت، روح عکاسی خبری هنوز همان است: باید خودت را به محل برسانی، در جای درست بایستی، دوربین را بالا ببری و دکمه را فشار دهی. این بخش هیچ وقت عوض نشده — و من همین را دوست دارم. دوست دارم که هنوز همه چیز به یک انسان با دو پا و دوربینی بر گردن خلاصه می شود که خودش را به موقعیت می رساند تا آن عکس بزرگ را ثبت کند.

اوسین بولت، دونده جاماییکایی، در طول مرحله نیمه نهایی 100 متر، نگاهی به رقبای خود می اندازد. عکاس کای فافنباخ گفت: تصمیم گرفتم برای آن مسابقه سرعت شاتر را پایین بیاورم. دوربین را روی 1/50 ثانیه تنظیم کردم و منتظر لحظه ای بودم که او از موقعیت من عبور کند. دقیقاً همان لحظه بود که او با لبخندی پرغرور به سمت چپ نگاه کرد و اولین فکری که به ذهنم رسید، این بود: امیدوارم تصویر واضح باشد. بولت کمی بعد در فینال برنده شد و اولین مرد در تاریخ شد که در سه دوره متوالی المپیک، مسابقه 100 متر را برد./ عکاس: کای فافنباخ/ رویترز