دانشمندان کد هندسی پنهانی را کشف کرده اند که به دی ان ای در محاسبه و به خاطر سپردن کمک می کند.

به گزارش ایسنا، یک مطالعه جدید در دانشگاه نورث وسترن، زبان دوم حیات را آشکار می کند، یک کد هندسی که نحوه تفکر ژنوم ما را شکل می دهد.

زبان جدیدی در درون ما پیدا شده است، زبانی که با حروف دی ان ای نوشته نشده، بلکه در شکل آن حک شده است.

دانشمندان برای دهه ها معتقد بودند که جوهره حیات صرفا در چهار پایه شیمیایی نوشته شده است: A، C، T و G. این دو با هم کد ژنتیکی، متن زیستی که ما را تعریف می کند، را تشکیل می دهند.

اما تحقیقات جدید دانشگاه نورث وسترن نشان می دهد که ماجرا فراتر از اینهاست. یک زبان دوم که بر اساس هندسه ساخته شده است تا شیمی.

این مطالعه که توسط مهندس زیست پزشکی وادیم بکمن انجام شده است، نشان می دهد که ساختار فیزیکی سه بعدی دی ان ای دارای یک کد هندسی است. سیستمی که به سلول ها اجازه می دهد محاسبه کنند، به خاطر بسپارند و سازگار شوند.

بکمن می گوید: به جای یک دستورالعمل های از پیش تعیین شده بر اساس مجموعه دستورالعمل های ژنتیکی ثابت، ما انسان ها سیستم های محاسباتی زنده و نفس کشیده هستیم که میلیون ها سال است که از نظر پیچیدگی و قدرت در حال تکامل بوده ایم.

بکمن، استاد دانشکده مهندسی مک کورمیک دانشگاه نورث وسترن، این کشف را به عنوان کشف طرح اولیه ای توصیف می کند که به ژنوم ها اجازه می دهد مانند ریزپردازنده های زنده رفتار کنند.

درون هر سلول، دی ان ای به حوزه های بسته بندی نانومقیاس تا می خورد که گره های حافظه فیزیکی ایجاد می کنند، واحدهایی که می توانند فعالیت ژنتیکی را ذخیره و تثبیت کنند.

این ساختارها تصادفی نیستند. به نظر می رسد در طول میلیون ها سال، طبیعت شکل ژنوم را بهینه کرده است تا آن را در ذخیره و دسترسی به اطلاعات کارآمدتر کند.

این معماری هندسی حتی ممکن است توضیح دهد که چگونه موجودات پیچیده به سرعت تکامل یافته اند نه با اختراع ژن های جدید، بلکه با بازآرایی روش های استفاده از ژن های موجود.

این کشف، نحوه تفکر دانشمندان در مورد تکامل و بیماری را تغییر می دهد. با افزایش سن سلول ها، زبان هندسی آنها ممکن است دقت خود را از دست بدهد و منجر به شرایطی مانند سرطان یا تخریب عصبی شود.

به جای یک پازل از کلمات ژنتیکی، کد هندسی به سلول ها اجازه می دهد بافت های پیچیده ای مانند مغز یا پوست بسازند. اما با افزایش سن، این زبان وفاداری خود را از دست می دهد.

درک این کد پنهان می تواند راه های جدیدی را برای ترمیم یا بازنویسی خاطرات سلولی ممکن کند.