بیل گیتس ، یکی از مشهورترین چهره های دنیای فناوری و هم بنیان گذار مایکروسافت، زندگی پر فرازونشیبی داشته است. درحالی که بسیاری او را با مایکروسافت و بنیاد گیتس می شناسند، حقایق جالب و کمترشنیده شده ای در زندگی او وجود دارد. به مناسبت تولد 70 سالگی او در 28 اکتبر به برخی از این موارد می پردازیم.

بیل گیتس در سال 2005 از سوی ملکه الیزابت دوم بریتانیا لقب شوالیه افتخاری دریافت کرد. این افتخار به دلیل فعالیت های بشردوستانه گسترده او در سراسر جهان و همچنین سهم او در کارآفرینی در بریتانیا به وی اعطا شد.

از آنجایی که گیتس شهروند ایالات متحده است، او مجاز به استفاده از پیشوند سِر (Sir) قبل از نام خود نیست؛ اما می تواند از حروف KBE (به معنای شوالیه فرمانده والامقام امپراتوری بریتانیا) پس از نام خود استفاده کند.

گیتس در جوانی سابقه بازداشت شدن نیز دارد. در سال 1977 او در نیومکزیکو به دلیل رانندگی بدون گواهینامه و عبور از چراغ قرمز توسط پلیس متوقف و بازداشت شد.

همچنین در موردی دیگر، او آنقدر شیفته رانندگی با اتومبیل پورشه 911 خود در بیابان های نیومکزیکو بود که پل آلن (Paul Allen)، شریک او در مایکروسافت، مجبور شد برای آزادی اش از بازداشتگاه وثیقه بگذارد.

یکی از خریدهای شخصی بسیار گران قیمت بیل گیتس مجموعه ای از دست نوشته های علمی لئوناردو داوینچی معروف به کدکس لستر (Codex Leicester) بود. گیتس این دست نوشته 72 صفحه ای را در یک حراجی در سال 1994 به قیمت 30.8 میلیون دلار خریداری کرد. این خرید همچنان یکی از گران ترین کتاب های فروخته شده در تاریخ محسوب می شود.

شاید تصور بیل گیتس درحال گوش دادن به موسیقی راک کمی دشوار باشد، اما او علایق موسیقی خاص خود را دارد. او اعلام کرده است که گروه موسیقی محبوبش Weezer است.

او همچنین از گروه ایرلندی U2 به عنوان یکی دیگر از گروه های محبوب خود نام برده و زمانی به شوخی گفته بود که همچنان منتظر بازگشت گروه Spinal Tap برای برگزاری تور است.

برخلاف تصور عمومی، داستان بیل گیتس روایت رسیدن از فقر به ثروت نیست. او در خانواده ای مرفه متولد شد. پدر او یک وکیل برجسته در سیاتل بود و پدربزرگش بانک تأسیس کرده بود. گزارش شده است که گیتس از دوران کودکی خود یک صندوق امانی به ارزش یک میلیون دلار داشته است.

بیل گیتس زمانی که دانشجوی سال دوم در دانشگاه هاروارد بود، راه حلی برای یک مسئله پیچیده ریاضی به نام مرتب سازی کلوچه ای (Pancake Sorting) ارائه داد. راه حل او در یک مقاله علمی منتشر شد و الگوریتم ارائه شده توسط او برای حدود 30 سال به عنوان کارآمدترین روش برای حل این مسئله باقی ماند.

بیل گیتس در مصاحبه ای گفته بود از شستن ظروف شام لذت می برد و بیشتر شب ها این کار را خودش انجام می دهد. او دراین باره توضیح داده بود: افراد دیگر در خانه داوطلب می شوند [ظرف ها را بشویند]، اما من روش خودم برای انجام این کار را دوست دارم.

مانند بسیاری دیگر از کارآفرینان موفق حوزه فناوری (نظیر استیو جابز و مارک زاکربرگ ) بیل گیتس نیز تحصیلات دانشگاهی خود را به پایان نرساند. او در سال 1975 دانشگاه هاروارد را رها کرد تا بتواند تمام وقت خود را صرف تأسیس و توسعه مایکروسافت کند.

گیتس تا سال 1997 اغلب با پروازهای عادی و در کلاس اقتصادی سفر می کرد. اکنون او یک هواپیمای شخصی دارد که آن را لذت گناه آلود (Guilty pleasure) خود می نامد.

او در جوانی علاقه شدیدی به جمع آوری اتومبیل های اسپرت پورشه داشت و به گفته اطرافیانش مثل یک دیوانه رانندگی می کرد. او آنقدر جریمه سرعت بالا دریافت کرد که مجبور شد یک وکیل متخصص امور راهنمایی و رانندگی در سیاتل استخدام کند تا به وضعیت جرائمش رسیدگی کند.

در دهه 1980 زمانی که بیل گیتس و پل آلن در فرودگاه بین المللی سانفرانسیسکو از پرواز خود جا مانده بودند، گیتس نترسید و شروع به فشاردادن دکمه های روی پنل کنترل Jetway (پل هوایی اتصال به هواپیما) کرد. به طرزی باورنکردنی، به جای اینکه وی را بازداشت کنند، هواپیما به گیت بازگشت و آن دو را سوار کرد.

بیل گیتس در آزمون استاندارد ورودی کالج آمریکا (SAT) عملکردی درخشان داشت. او از مجموع 1600 نمره ممکن، امتیاز 1590 را کسب کرد که نشان دهنده هوش بالای او از همان دوران جوانی است.

زمانی که گیتس در دبیرستان لیک ساید تحصیل می کرد، مدرسه به او اجازه داد تا برنامه کامپیوتری زمان بندی کلاس های دانش آموزان را بنویسد. گیتس اعتراف کرده بود که کد برنامه را طوری نوشته بود تا او را در کلاس هایی با تعداد زیادی از دختران باحال قرار دهد.

بیل گیتس در مصاحبه ای گفته است که بزرگ ترین حسرت او در زندگی این است که هیچ زبان خارجی به جز انگلیسی یاد نگرفته است.

بیل گیتس بارها اعلام کرده است که قصد ندارد ثروت هنگفت خود را برای فرزندانش به ارث بگذارد. او معتقد است که فرزندانش باید مسیر خود را پیدا کنند و فقط بخش کوچکی از ثروت او را به ارث خواهند برد. او می گوید: گذاشتن مقادیر هنگفت پول برای بچه ها، لطفی در حق آن ها نیست.