تهدیدات و تحرکات نظامی ایالات متحده علیه ونزوئلا در شرایطی ادامه دارد که واکنش های زیادی نسبت به تحولات مربوط به آمریکای لاتین از سوی کشورهای این منطقه و همچنین دوستان ونزوئلا وجود داشته است.

به گزارش ایسنا، کارشناسان معتقدند در صورتی که ترامپ زودتر نتواند به اهداف و برنامه هایی که تعریف کرده در مورد ونزوئلا دست یابد این احتمال وجود دارد که تنش جدی و یا به عبارتی جنگ رخ دهد.

اخیرا نیز وزیر خارجه ونزوئلا هشدار داد که یک عملیات ساختگی با هدایت سیا علیه یک کشتی نظامی آمریکا در حال طراحی است تا این حادثه به ونزوئلا نسبت داده شده و زمینه ساز حمله نظامی ایالات متحده به این کشور باشد.

با توجه به انتقاداتی که آمریکا نسبت به مراودات ونزوئلا با چین و روسیه دارد و این اقدامات واکنشی در ارتباط با این تعاملات است، اما پوتین قانون مشارکت راهبردی با ونزوئلا را امضا کرد. در واقع روسای جمهور روسیه و ونزوئلا در مذاکراتی که انجام دادند توافقنامه ای در مورد مشارکت و همکاری استراتژیک امضا کردند که زمینه همکاری بیشتر در اقتصاد، انرژی، معدن و سایر بخش های استراتژیک را فراهم می کند.

همچنین در این توافقنامه آمده است که دو طرف به شدت با اقدامات قهری و محدودکننده یکجانبه، از جمله اقدامات فراسرزمینی که نقض منشور سازمان ملل و سایر هنجارها و اصول شناخته شده جهانی حقوق بین الملل است، مخالف هستند.

مسکو و کاراکاس همچنین تلاش هایی را برای مبارزه با میراث و جعل تاریخ استعمار و محکوم کردن نژادپرستی، نسل کشی و سایر جنایات انجام می دهند.

در تداوم تنش های میان ایالات متحده و ونزوئلا، اخیرا ترینیداد و توباگو تصمیم به میزبانی از یک ناو آمریکایی گرفته که در حملات مناقشه برانگیز علیه قایق های ونزوئلایی در دریای کاراییب با ادعای برخورد با قاچاق مواد مخدر دست دارد. این ناو آمریکایی با نام یو. اس. اس گریولی که مجهز به موشک های هدایت شونده است به بهانه شرکت در یک رزمایش مشترک با نیروی دریایی ترینیداد و توباگو وارد این کشور شد.

در همین راستا، نیکلاس مادورو رییس جمهور ونزوئلا از تصمیم کشورش برای معلق ساختن توافق همکاری در بخش انرژی با ترینیداد و توباگو در واکنش به آغوشی که این کشور حوزه دریای کاراییب به روی یک کشتی جنگی ایالات متحده باز کرد، خبر داد.

فرشید باقریان کارشناس مسائل بین الملل در تحلیل خود از تحولات اخیر در آمریکای لاتین اظهار داشت: اگر به سال 1823 برگردیم، آمریکا هنوز در حال دنبال کردن دکترین مونرو است، در واقع تنها به آن پایبند است و در سایر امور جهان دخالت می کند، آمریکایی ها معتقدند نیمکره غرب متعلق به آن هاست و در سایر امور دخالتی ندارند، اما دیدیم که در جنگ جهانی نیز دخالت کردند.

وی تصریح کرد: در واقع مساله آمریکا شخص مادورو و یا تفکر چاوزیسم نیست، تفکر چاوزیسم مبتنی بر مبارزه با نظام سلطه است. آمریکای لاتین خیلی این مساله را جدی گرفته بود، در عین حال سایر کشورهای این منطقه مانند آرژانتین به طور کامل تحت سلطه آمریکا خود را قرار دادند.

این کارشناس مسائل بین الملل همچنین بیان کرد: در حقیقت مساله آمریکا با ونزوئلا سر این است که آمریکا از خرید و فروش و یا انتقال نفت آن سود کامل نمی برد و به نظر می رسد این جنگ کاملا نفتی است حتی لازم باشد تا سرنگونی حکومت مادورو نیز پیش می رود. دیدیم که جایزه صلح نوبل را به فردی دادند که اپوزیسیون بود و این مساله کاملا طراحی شده بود. معتقدم برنامه حمله به ونزوئلا و برکناری حکومت مشروع مادورو نیز چیده شده است.

باقریان افزود: اکنون باید پاسخ داده شود چرا آمریکا در تلاش است تنش جدی را در ونزوئلا دنبال کند. زیرا حدود 55 درصد نفت ونزوئلا صادر می شود و تقریبا بزرگ ترین ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد و آمریکا بهره برداری کمی از آن دارد، در مقابل بزرگ ترین سرمایه گذاری خارجی توسط چینی ها صورت گرفته است.

وی با اشاره به دلایل جبهه گیری های آمریکا علیه ونزوئلا گفت: زنده کردن دکترین مونرو وعدم بهره برداری چین و مقابله انگلیس ایستادن از دلایل اصلی ترامپ برای تحرکات سیاسی و نظامی علیه ونزوئلا است. البته طی ماه های اخیر بارها دیدیم ترامپ دائما خود را با روسای جمهور سابق مقایسه می کند. در حقیقت او دکترین خاصی ندارد، دکترین او بی منطقی است و به همین دلیل برای این که بتواند با دکترین ها مقابله کند، در حال زنده کردن دکترین مونرو است.

این کارشناس مسائل بین الملل خاطرنشان کرد: بنابراین مساله ونزوئلا بسیار جدی است تا این که احتمال حمله نظامی به واسطه چکمه های نیروهای نظامی آمریکا قطعی است، در واقع آمریکا یکی دیگر از براندازی کودتاهای خود را در ونزوئلا می بیند.

باقریان همچنین اظهار داشت: ادعای قاچاق مواد مخدر که از سوی آمریکا علیه ونزوئلا مطرح شد، مساله ای است که باید اثبات شود، اما اقدام آمریکا یک روش زورگویی است برای این که بتواند به اهدافش یعنی همان بهره برداری نفتی برسد.

همان طور که مشخص است در هر جایی که نفت باشد آمریکا و انگلیس نفوذ می کنند البته با روش های متفاوت، انگلیسی ها به دنبال شراکت می روند اما آمریکایی ها می خواهند حاکمیت بر منابع نفتی و حتی قیمت نفت داشته باشد. از این رو ونزوئلا هم که عمده تعاملات نفتی را به چین واگذار کرده طبیعتا خوشایند ایالات متحده نیست.