دیو ریچاردز، دوچرخه سوار 75 ساله اهل دوون، انگلستان، پس از آنکه در سانحه ای دلخراش با راننده ای مست به شدت آسیب دید و بخشی از چهره اش بر اثر سوختگی و جراحات از بین رفت، با کمک فناوری چاپ سه بعدی پزشکی دوباره صاحب چهره ای طبیعی شد.

به گزارش فرارو، این تصادف در ژوییه 2021 زمانی رخ داد که ریچاردز همراه دو دوستش در هوای آفتابی دوچرخه سواری می کرد. راننده ای مست و در حال استفاده از تلفن همراه کنترل خودرو را از دست داد و با گروه برخورد کرد. دو همراهش از مسیر خودرو پرت شدند، اما ریچاردز زیر خودرو گرفتار شد؛ نیمی از بدنش زیر چرخ ها له و نیم دیگر در اثر حرارت موتور دچار سوختگی شدید شد.

وی در این حادثه چندین شکستگی، سوختگی های عمیق و صدمات جبران ناپذیری را متحمل شد. راننده تنها به سه سال زندان و هفت سال محرومیت از رانندگی محکوم شد اما پس از 18 ماه آزاد گردید؛ اتفاقی که به گفته ریچاردز اصلاً خوشایند نبود، چرا که او هنوز با درد و آثار ماندگار حادثه زندگی می کند.

در طول درمان، پزشکان ناچار شدند یکی از چشمانش را تخلیه کرده و با انجام عمل فلپ آزاد بافت هایی از بدنش را برای بازسازی چهره به کار گیرند. پس از آن، متخصصان مرکز پزشکی سه بعدی جدید NHS در بریستول با استفاده از فناوری اسکن دیجیتال و چاپ سه بعدی، پروتزی منحصربه فرد طراحی کردند که با رنگ پوست، چشم و موی او کاملاً هماهنگ است.

ایمی دیوی، دانشمند ارشد ترمیمی در سازمان بهداشت شمال بریستول گفت: این نخستین مرکز در بریتانیا است که فرآیند اسکن، طراحی و چاپ سه بعدی را در یک مجموعه ی NHS متمرکز کرده است. با فناوری اسکن حرکتی، پروتز به گونه ای طراحی می شود که همراه با حرکات طبیعی بیمار جابه جا شود. رزین های خاصی که استفاده می کنیم با پوست سازگار بوده و برای استفاده طولانی مدت کاملاً راحت هستند.

ریچاردز اکنون می گوید که فناوری سه بعدی نه تنها ظاهرش را بازگردانده، بلکه اعتمادبه نفس و روحیه زندگی را نیز به او داده است: در اوایل دوران نقاهت، احساس می کردم آسیب پذیر و منزوی شده ام و از حضور در جمع می ترسیدم. اما امروز احساس راحتی می کنم و دیگر نگران قضاوت دیگران نیستم.

پروتز جدید او که با رزین های زیست سازگار و با دقتی بی نظیر تولید شده، به گفته کارشناسان واقعی ترین بازسازی چهره در تاریخ پزشکی بریتانیا به شمار می رود. این فناوری پیشرفته، زمان ساخت پروتز را نیز از چند ماه به چند هفته کاهش داده و امید تازه ای برای بیماران نیازمند جراحی های ترمیمی ایجاد کرده است.