هفته پیش خبری منتشر شد که جهان را شوکه کرد و به نظر می رسید از دل یک فیلم بیرون آمده باشد: در عرض تنها هفت دقیقه، چهار مرد وارد موزه مشهور لوور در پاریس شدند و چندین قطعه جواهر گرانبها را دزدیدند.

به گزارش بی بی سی، به گفته مقام های فرانسوی، اشیاء به سرقت رفته که شامل جواهراتی است که ناپلئون در اوج قدرت به همسرش هدیه داده بود ارزشی نزدیک به صد میلیون دلار دارد.

اما آنچه نه فقط کارکنان موزه، بلکه هزاران نفر در سراسر جهان را شگفت زده کرد، سهولت دسترسی سارقان به گالری آپولو، محل نگهداری این جواهرات، و فرار بدون درگیری آن ها بود.

این رویداد عجیب همچنین ماجراهای سرقت های قدیمی موفق یا ناموفق از لوور و دیگر موزه های معروف جهان را زنده کرد.

یکی از مهم ترین آن ها بدون شک مربوط به مردی است که از او به عنوان پرکارترین دزد آثار هنری در تاریخ یاد می شود: استفان برایت ویزر.

برایت ویزر فرانسوی که زمانی به عنوان پیشخدمت کار می کرد، در سال 2003 اعتراف کرد که حدود 230 تابلوی نقاشی را از 172 موزه مختلف دزدیده است.

اما شاید شگفت انگیزترین بخش ماجرا، انگیزه او بود: او این کار را نه برای پول، بلکه به خاطر عشق به هنر انجام می داد.

او در طول سال ها، گنجینه ای از آثار هنری را در اتاقی در خانه مادرش در شهر مولوز، در شمال شرق فرانسه، جمع کرده بود.

اما آنچه برایت ویزر نمی توانست پیش بینی کند، این بود که وقتی خبر دستگیری اش از رسانه ها پخش شد، مادرش گنجینه غیرقانونی او را که شامل شاهکارهایی از هنرمندانی چون پیتر بروگل و فرانسوا بوشه بود، نابود کرد.

به این ترتیب او شیوه ای را پایه گذاشت که بعدها در دادگاه و در کتاب اعترافات یک دزد آن را شرح داد: سفر به شهرهای کوچک اروپایی، کار کردن به عنوان پیشخدمت، و در عین حال بازدید از موزه های کوچک تر با تدابیر امنیتی بسیار کم تر، تا بتواند آثاری را که توجهش را جلب می کند، بدزدد.

او پس از بازگشت به شهر مادرش، تابلوهای سرقت شده را دوباره قاب می کرد و در اتاقی تاریک و به دور از نور آفتاب نگه می داشت تا آسیب نبینند.

و به این ترتیب سفرهای پی درپی او آغاز شد: نخست به سوییس، سپس فرانسه، و بعد بلژیک.

در ابتدا تابلوهای نقاشی هدف او بودند. از جمله پرتره سیبیل از کلیو ، زن اشراف زاده آلمانی، اثر لوکاس کراناخ پدر، که ارزش آن میلیون ها دلار برآورد می شود.

اما بعدها به اشیاء دیگر هم دستبرد زد: گلدان های چینی از دوران سلسله مینگ، مجسمه های شیشه ای و سازهای موسیقی.

همه ی آن ها در اتاقی در خانه مادرش، میریل برایت ویزر، جا می گرفتند. او در جریان محاکمه به اتهام همدستی در ارتکاب جرم، گفت گمان می کرد پسرش این آثار ارزشمند را از حراجی های اروپا خریده است.

گزارش پلیس نشان داد که با وجود ارزش میلیون دلاری این گنجینه، برایت ویزر هیچ گاه حتی یکی از آثار را نفروخته بود.

هیچ مدرکی هم یافت نشد که او قصد فروش داشته باشد.

او در دادگاه گفت: نمی خواستم آن ها را بفروشم. دلم می خواست فکر کنم ثروتمندترین مرد اروپا هستم.

در سال 1997، دو سال پس از آغاز سرقت ها، برایت ویزر و شریکش هنگام تلاش برای دزدیدن تابلویی از نقاش هلندی ویلم فان آست در یک گالری در سوییس دستگیر شدند.

او به جرم سرقت محکوم شد، اما با ممنوعیت ورود به سوییس تا سال 2000 به طور مشروط آزاد شد.

با این حال در نوامبر 2001 برایت ویزر تصمیم گرفت از موزه ریشارد واگنر، آهنگساز آلمانی، در شهر لوسرن سوییس بازدید کند.

در آنجا یک ساز توجهش را جلب شد: شیپور شکار متعلق به قرن شانزدهم.

زمانی که تصور می کرد در سالن تنهاست، آن را برداشت، اما متوجه حضور نگهبانی نشد که خروج او از موزه با شیء دزدیده شده را دید.

وقتی روز بعد دوباره به موزه بازگشت تا چیز دیگری را بدزدد، همان نگهبان او را شناخت و پلیس را خبر کرد.

در کمتر از شش سال، او بیش از 230 شیء را با ارزشی نزدیک به یک ونیم میلیارد دلار دزدیده بود.

وقتی مادرش فهمید پسرش دستگیر شده و آثار در خانه اش دزدی بوده اند، شروع به نابود کردن آنها کرد.

بخشی از آن ها را در حیاط سوزاند و تعدادی دیگر را در کانال رون-راین در نزدیکی خانه اش انداخت. پلیس مجبور شد از غواصان کمک بگیرد تا اشیاء غرق شده را بیرون بیاورند.

برایت ویزر هم در سوییس و هم در فرانسه محاکمه شد. دوست دختر و مادرش نیز به احکام سبک تری محکوم شدند.

اما داستان این دزد آثار هنری که بسیاری او را پرکارترین در تاریخ می دانند، پس از محکومیتش نیز پایان نیافت. از آن زمان تاکنون، چندین بار به دلیل سرقت یا تلاش برای سرقت از موزه ها محاکمه شده است.

مایکل فینکل، روزنامه نگار آمریکایی در کتابی با عنوان دزد آثار هنری: داستانی واقعی از عشق، جرم و شیفتگی خطرناک نوشت که برایت ویزر به او گفته است که فقط در یک چیز در دنیا مهارت دارد: دزدیدن آثار هنری .