روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود آورده است: به مطلق کردن افراد در هر سطحی که باشند، اعتقاد نداریم. همانطور که در اعتقاداتمان تأکید می کنیم غیر از چهارده معصوم، تمام انسان ها جایزالخطا هستند و نمی توان هیچیک از آن ها را معصوم دانست.

در این چارچوب قطعی اعتقادی، باید بپذیریم تمام کسانی که در نظام جمهوری اسلامی از اولین روز پیروزی انقلاب اسلامی مسئولیتی برعهده داشته اند ممکن است دچار خطا و اشتباه و حتی بعضی از آن ها مرتکب خیانت هم شده باشند. بنابراین، اگر به رییس مجلس شورای اسلامی و بعضی نمایندگان این مجلس تذکر می دهیم که در قضاوتشان درباره رییس جمهور اسبق و وزیر خارجه او اندازه نگهدارند، به این معنا نیست که آن رییس جمهور و وزیرش را مطلق می پنداریم و یا انتقاد از آن ها را نادرست می دانیم.

همه باید انتقادپذیر باشند و حق انتقاد کردن را از حقوق طبیعی دیگران بدانند. در عین حال، اخلاق، انسانیت و تعالیم اسلامی به ما می گویند در انتقاد، انصاف را رعایت کنید و از محدوده ادب خارج نشوید.

چنین انتظاری از کسانی که در مجلس شورای اسلامی به عنوان قانونگذار حضور دارند، بیش از دیگران است. اقتضای ماهیت قانون اینست که از حریم افراد حفاظت کند و به آحاد مردم از طریق تک تک کلمات و جملات خود پیام اخلاقمداری بدهد. اگر نمایندگان مجلس در سخن و رفتار خود، ادب و احترام به دیگران را رعایت کنند و در انتقاد کردن ها اندازه نگهدارند، در واقع حرمت خود را نگهداشته اند و در چشم و دل مردم، بزرگ جلوه می کنند. اما اگر این ضابطه رعایت نشود، مجلس نشینان از بالا تا پایین از مصادیق این عبارت می شوند که عِرض خود می بری و زحمت ما می داری!

آنچه در جلسه علنی روز یکشنبه چهارم آبان جاری در مجلس رخ داد، با ضوابط اخلاقی و معیارهای قانونگذاری منطبق نبود. رییس و آن چند نماینده مجلس حق داشتند به سخنان و مواضع رییس جمهور اسبق و وزیر خارجه اش ایراد بگیرند و از آن ها انتقاد کنند ولی حق نداشتند به آن ها نسبت های ناروا بدهند و شعار مرگ بر نثارشان کنند.

اگر آن دو نماینده افراطی که در بی مبالاتی سیاسی شهره هستند برخلاف ضوابط عمل کردند، وظیفه رییس مجلس بود به آن ها تذکر بدهد، مانع شعارهای مرگ بر بشود و از همراهی تعدادی دیگر از همفکرانشان با آن دو جلوگیری کند. روز چهار آبان، روز موضعگیری امام خمینی علیه کاپیتولاسیون آمریکایی بود و انتظار این نبود که به جای عمده شدن این موضوع مهم در صحن علنی مجلس، عده ای از نمایندگان به شعارهای هنجارشکنانه علیه مسئولین سابق کشور متوسل شوند و به تفرقه دامن بزنند. آنچه رییس مجلس در این روز از رییس جمهور اسبق و وزیر خارجه او خواست، اگر نوعی ایجاد کاپیتولاسیون برای چین و روسیه نامیده شود، سخن گزافی نیست.

مردم و رسانه ها مطالب زیادی درباره نقاط منفی کارنامه رییس مجلس و آن دو نماینده افراطی در ذهن دارند که می توانند آن ها را مطرح کنند و به این نتیجه برسند که افرادی با چنین کارنامه هایی شایستگی حضور در مجلس را ندارند ولی به ملاحظه شرایط کشور وارد این قبیل مباحث نمی شوند.

مروری بر حوادث ماه های گذشته و حتی دوران عمر مجلس دوازدهم نشان می دهد شروع کننده تحرکات تنش زا افراد افراطی مجلس بوده اند در حالی که مجلس باید عامل آرامش جامعه باشد. اگر می گویید رییس جمهور اسبق و وزیر خارجه او سخنان برخورنده ای گفته اند، راه درست اینست که شما به آن ها جواب منطقی بدهید نه اینکه به روش سرکوبگرانه منتقدین متوسل شوید و به افکار عمومی داخل و خارج چنین القاء کنید که در ایران کسی حق ندارد برخلاف نظر شما سخنی بگوید و همه باید از آزادی بیان و اندیشه محروم باشند. این دقیقاً برخلاف رسالت مجلسی است که باید پاسدار قانون اساسی به ویژه بخش آزادی های آن باشد.

به آقای رییس مجلس و آن معدود نمایندگانی که در واقعه یکشنبه خارج از ضوابط عمل کردند با صراحت می گوییم اگر امام خمینی اکنون در میان ما بود، شما را به خاطر این رفتار ناشایست نمی بخشید به ویژه در شرایطی که کشور به اتحاد و انسجام نیاز دارد و تنش زایی، بازی کردن در زمین دشمن است.