فرارو- فروغ فرخزاد معتقد بود که: تنها صداست که می ماند. اگر به این گفته فروغ فرخزاد معتقد باشیم، باید جلال مقامی را یکی از ماندگارترین افراد در تاریخ سینما و دوبله ایران بدانیم.

به گزارش فرارو، جلال مقامی، دوبلور، گوینده، مدیر دوبلاژ و بازیگر ایرانی بود. او یکی از مهم ترین چهره های دوره طلایی دوبله ایران به شمار می رود.

حتی اگر تا به امروز نامی از جلال مقامی نشنیده باشیم، بعید به نظر می رسد که از صدای گرم او خاطره ای در ذهن نداشته باشیم. مقامی از سال 1337 کار دوبله را شروع، و سال های زیادی را صرف این کار کرد. او که در مردادماه سال 1320 در تهران متولد شده بود، خیلی زود و درحالی که تنهاوتنها 17 سال داشت، وارد جهان حرفه ای دوبله شد.

خانواده اش در اصل از اهالی قزوین بودند؛ باوجوداین، مقامی در تهران متولد شد. در سال 1334 به بازیگری علاقه مند شد و در همان سال برای اولین بار حضور در تئاتر را تجربه کرد. در ادامه و به سبب صدای گیرایی که داشت، با تشویق حیدر صارمی به دوبله رو آورد و خیلی زود در این حرفه به موفقیت رسید.

مقامی در طول سال های فعالیتش با بسیاری از استادان دوبله زمانه اش همکاری کرد و از هرکدام از آن ها چیزی آموخت. رفته رفته خود او نیز به یکی از چهره های شاخص دوبله در ایران بدل شد و علاوه بر اشتغال به کار دوبله، از سال 1345 به عنوان مدیر دوبلاژ و بازیگر نیز به فعالیت پرداخت.

مقامی علاوه بر دوبله صدای بازیگران خارجی، صدای بسیاری از بازیگران ایرانی را نیز دوبله کرد. همچنین اجرای برنامه دیدنی ها در دهه 1360 باعث شد تا نام و صدای جلال مقامی برای بسیاری از مردم ایران آشنا به نظر برسد.

باوجوداینکه مقامی در سال های فعالیتش، سریال ها و فیلم های سینمایی زیادی را دوبله کرد، شاید یکی از ماندگارترین نقش آفرینی های او به عنوان دوبلور را بتوان به دوبله فیلم های رابین ویلیامز نسبت داد؛ تاجایی که در سال های دهه هشتاد، بسیاری از مردم ایران رابین ویلیامز را با جلال مقامی و جلال مقامی را با رابین ویلیامز به یاد می آوردند.

بااین وجود، جلال مقامی در سال های پایانی عمرش، چندان به آینده دوبله در ایران خوش بین نبود و معتقد بود که با شرایطی که پیش آمده است، آینده دوبله در ایران چندان که باید و شاید روشن نخواهد بود.

مقامی در نهایت در 5 آبان سال 1401 از براثر ایست قلبی از دنیا رفت.