پژوهشی جدید از دانشگاه مک گیل نشان می دهد سالانه حدود 8 هزار و 500 تُن آنتی بیوتیک، معادل یک سوم مصرف جهانی، از فاضلاب به رودخانه ها راه می یابد و بحران مقاومت دارویی و تهدید زیست محیطی را تشدید می کند.

به گزارش ایرنا به نقل از سای تِک دِیلی، در این گزارش آمده است:

بر اساس اولین ارزیابی جهانی از آلودگی رودخانه ها توسط آنتی بیوتیک های مصرفی انسان، محققان هشدار می دهند که حتی پس از عبور از سیستم های تصفیه فاضلاب نیز مقادیر چشمگیری از این داروها به منابع آبی جهان نفوذ می کنند.

هلوییسا ماسدو (Heloisa Ehalt Macedo)، سرپرست این پژوهش، توضیح می دهد: غلظت هر آنتی بیوتیک به تنهایی در رودخانه ها بسیار ناچیز است، اما قرارگیری مزمن و تجمعی محیط زیست در معرض این مواد می تواند برای سلامت انسان و زیست بوم های آبی ایجاد خطر کند.

پژوهشگران از یک مدل جهانی استفاده کردند که توسط داده های میدانی 900 نقطه از رودخانه های جهان تأیید شده است؛

آموکسی سیلین، پرمصرف ترین آنتی بیوتیک جهان، بیش از سایر انواع آنتی بیوتیک ها، رودخانه های جهان را آلوده کرده است و احتمال ایجاد خطر برای محیط زیست و سلامت انسان را افزایش می دهد؛

منطقه جنوب شرق آسیا به دلیل مصرف بالا و سیستم های تصفیه محدود، بیشترین آسیب را متحمل می شود.

نکته نگران کننده این است که این مطالعه تنها به آنتی بیوتیک های مصرفی انسان پرداخته و سهم دامداری و صنایع دارویی، که منابع عمده آلودگی هستند، را محاسبه نکرده است.

پروفسور برنهارد لِنِر (Bernhard Lehner)، استاد آب شناسی جهانی در دانشگاه مک گیل، تأکید می کند: هدف ما نهی از مصرف آنتی بیوتیک نیست؛ زیرا این داروها برای درمان بیماری ها ضروری هستند، بلکه هشدار درباره پیامدهای ناخواسته زیست محیطی و تشدید مقاومت دارویی است که راهبردهایی جدید برای مدیریت و کاهش این اثرات می طلبند.

پروفسور جیم نیسِل (Jim Nicell)، از دیگر اعضای گروه پژوهشی، خواستار اجرای برنامه های نظارتی برای ردیابی آلودگی آنتی بیوتیکی در مسیرهای آبی، به ویژه در مناطقی است که براساس مدل آن ها در معرض خطر پیش بینی شده است.

این پژوهش زنگ خطری است برای جامعه جهانی تا در کنار حفظ دستاوردهای پزشکی، راهکارهایی برای جلوگیری از تبدیل رودخانه ها به کانال انتقال آنتی بیوتیک ها پیدا کند.