فرارو- ویگن دِردِریان، اولین هنرمند حوزه موسیقی در ایران بود که با گیتار روی صحنه حاضر شد. بسیاری او را با عنوان سلطان جز به یاد می آورند و بسیاری دیگری نیز به او لقب الویس پریسلی ایران را داده اند.

به گزارش فرارو، سبک خاص ویگن و صدای گرمی که داشت، او را به چهره ای ویژه بدل کرد. او از معدود خوانندگان موسیقی جز در ایران بود. در روزگاری که بسیاری از هنرمندان حوزه موسیقی در حال بازتولید موسیقی های تکراری و عوام پسندانه بودند، ویگن کسی بود که موسیقی را نه تنها به چشم یک سرگرمی صرف ندید، بلکه به عنوان یک هنر مهم جدی گرفت.

در دوم آذرماه سال 1308، ویگن، در خانواده ای ارمنی و در شهر همدان متولد شد. پدربزرگ مادری او از اهالی همدان بود و پدرش از معدود بازماندگانِ نسل کشی ارمنی ها در دولت عثمانی به شمار می رفت. پدر ویگن، پس از فرار از ترکیه، به همدان رفته بود و در باغی که متعلق به پدربزرگ مادری او بود اقامت داشت. در طول اقامت در همدان، پدر و مادر ویگن با یکدیگر ازدواج کردند. حاصل این ازدواج هشت فرزند بود.

ویگن، خیلی زود تحصیل را رها کرد و همراه با پدرش در شرکت تاسیسات راه آهن مشغول به کار شد. علاقه او به موسیقی به دوران نوجوانی اش بازمی گردد. در همین دوران بود که پس از ورود نیروهای متفقین به ایران در نتیجه اتفاقات جنگ جهانی، ویگن اولین گیتارش را از یک سرباز آمریکایی خرید. او نواختن گیتار را به شکل ابتدایی نزد شوهر خواهرش یاد گرفت و رفته رفته علاوه بر نواختن گیتار، خوانندگی را نیز شروع کرد.

با اجرای موسیقی در تعدادی از کافه های شهر همدان، به شهرت زیادی دست یافت. در ادامه و زمانی که 22ساله بود، به تهران مهاجرت و موسیقی را به شکل جدی تری دنبال کرد. سبک خاص ویگن باعث شد که او خیلی زود در بین بسیاری از مردم شناخته شود. در همین اثنا، به وسیله کارو، برادر ویگن، تعداد زیادی از روشن فکران آن دوره به کافه ای که ویگن در آن آواز می خواند رفتند و این کافه به مرور تبدیل به پاتوقی برای روشن فکران زمانه شد.

زندگی حرفه ای ویگن از همین دوران شروع شد. در ادامه او اولین قطعه اش را با نام سلام برغم با شعری از برادرش کارو اجرا کرد. پس از این اتفاق، ویگن با آشنایی با ناصر رستگارنژاد، وارد رادیو شد و برای اولین بار قطعه ای به نام رقیب را به آهنگسازی و ترانه سرایی عطاالله خرم در رادیو اجرا کرد. در ادامه برای مدتی در آبادان به خدمت سربازی مشغول شد و در همین دوران نیز به عنوان خواننده در باشگاه افسران روی صحنه رفت.

پس از اتمام دوران خدمت در آبادان، فعالیت ویگن در رادیو بیشتر و بیشتر شد و شهرت او نیز افزایش یافت. بسیاری ویگن را به دلیل جذابیت های ظاهری و سبک موسیقی خاصی که داشت، با الویس پریسلی مقایسه می کردند. همه این مسائل دست به دست هم داد و ویگن به یکی از پرفروش ترین خوانندگان آن روزگار بدل شد.

ویگن در سال 1333، با اجرای ترانه مهتاب، انقلابی در موسیقی پاپ ایران به وجود آورد. مهتاب، اولین موسیقی تولیدشده در ایران بود که در آن از هیچ ساز ایرانی ای استفاده نشده بود.

در ادامه ویگن با همت ساموئل خاچیکیان، کارگردان ایرانی ارمنی تبار معروف، وارد سینما شد و برای اولین بار در فیلم چهارراه حوادث به ایفای نقش پرداخت. باوجوداینکه فعالیت‎ های ویگن در سینما چندان مانا نیستند و او هرگز در سینما به جایگاهی که در موسیقی داشت نرسید، اما نقش بسیار مهمی را از نظر تجاری در سینمای ایران ایفا کرد.

بعداز انقلاب سال 57، ویگن مانند بسیاری از هنرمندان آن دوره، جلای وطن کرد. او به آمریکا رفت و در ایالت کالیفرنیای آمریکا اقامت گزید. او در نهایت در 4 آبان سال 1382 در شهر لس آنجلس آمریکا از دنیا رفت.

ویگن دردریان را باید یکی از نوابغ مهم در موسیقی معاصر ایران دانست که مسیر بسیاری از نوآوری ها را در حوزه موسیقی هموار کرد و از پس او بود که خوانندگان دیگری مانند فرهاد مهراد و... نیز جسارت پرداختن به موسیقی های متفاوت را پیدا کردند.