سید عبدالجواد موسوی در خبرآنلاین نوشت: رحیم پورازغدی درست می گوید: در خیابان هم داف پیدا می شود هم ناف. اما طبق معمول نیمی از راست را می گوید و نیم دیگرش را یا نمی گوید و یا راست نمی گوید.

در خیابان هم داف پیدا می شود هم ناف اما برخلاف آن چه رحیم پورازغدی و دوستانش می گویند این وضعیت هیچ ربطی به مخالفان گشت ارشاد ندارد. و از قضا چون نیک بنگری، وضع موجود حاصل سیاست گذاری های همین طلبکاران است.

نه فقط افزایش بی حجابی دست پُختِ این حضرات است که افزایش قاچاقِ موادمخدر و سرقت و دیگر معضلات اجتماعی و فرهنگی و سیاسی. هرجا که این جماعت خواسته اند با بگیر و ببند و داغ و درفش مسئله ای را حل کنند نتیجه چیزی جز بغرنج تر شدن مسئله نبوده؛ با این حال به جای آن که در کار و بار خود تأمل کنند و مشکل را در خودشان جستجو کنند روز به روز خودشیفته تر می شوند و اگر دوستی یا منتقدی در مقام آینگی برآید و قصد نمایاندن چهره واقعی شان را به آن ها داشته باشد بی درنگ او را می شکنند.

درست مثل حالا که فکر می کنند علت بیرون آمدن ناف و داف این است که به اندازه کافی سخت گیری نکرده اند. یعنی حتی یک لحظه هم فکر نکرده اند اگر در سال 1401 آن همه دسته گل به آب نمی دادند اوضاع این طور نمی شد.

چطور با این همه دعوی مردم شناسی و جامعه شناسی و اسلام شناسی و دیگر شناسی های دیگر ملتفت نیستند که مردم این سرزمین با مردم عربستان و کره شمالی و چین و روسیه و دیگر نقاط دنیا متفاوتند و نمی توان با زور چیزی را به آن ها تحمیل کرد؟ اگر توانستید با زور مردم را از موسیقی موردعلاقه شان دور کنید در این مورد هم می توانید.

نه تنها نتوانستید بلکه مجبور شدید به رنگ همین مردم درآیید. اگر توانستید آستین کوتاه را به آستین بلند بدل کنید و شلوار جین را به پارچه ای، در بقیه موارد هم می توانید حرفتان را به کرسی بنشانید. اگر توانستید ویدئو و ماهواره را از خانه های مردم جمع کنید و به جایش بر رونق مساجد بیفزایید در این مورد هم موفق می شوید. اگر توانستید ایتا و بله را جایگزین تلگرام و اینستاگرام کنید می توانید بقیه دعاوی تان را هم اثبات کنید.

نمی توانید. خودتان هم خوب می دانید که نمی توانید اما سودتان در همین لاف و گزاف هاست. به تازگی هم دکتری را علم کرده اید تا به چنین شبهاتی پاسخ بگوید. فکر کرده اید همین که به طرف عنوان دکتر بدهید ملت مجاب خواهند شد. لابد مجاب خواهند شد. همان طور که از سخنان بقیه دکترها و اساتید ساختگی این سال ها مجاب شدند. حالا جناب دکتر چه می فرمایند؟ ایشان درباره این پرسش که: تا کی قرار است به بی حجاب ها تذکر بدهیم، اصلا این بی حجابی ها قرار است کی تمام شوند؟

فرموده اند: سارقین مسلح کی قرار است تمام شوند؟ سرقت خودرو کی تمام می شود؟ . جالب این که این پاسخ را به فرموده خودشان به یکی از عزیزان نیروی انتظامی عرض می کنند و آن عزیز هم درجا می گوید: قانع شدم آقای دکتر! به همین راحتی. آن بنده خدایی که می پرسد تا کی قرار است تذکر بدهیم و اصلا این ماجرا کی تمام می شود آدم معقولی است. فهم و درک دارد. می بیند که عمری تذکر داده است و نتیجه ای نگرفته است. مغموم می شود. حق دارد. پاسخ می خواهد. آقای دکتر اما یا بهره ای از عقل ندارد و یا این که مردرند است.

چرا؟ اول این که حجاب را در کنار مقوله ای مثل سرقت مسلحانه و سرقت خودرو تعریف می کند. دوم این که فریضه امر به معروف و نهی از منکر را محدود می کند به مسئله حجاب و از هیچ منکر دیگری سخن به میان نمی آورد. و سوم این که به شرط اصلی امر به معروف و نهی از منکر که همان اثرگذاری است، هیچ اشاره ای نمی کند. علاوه بر همه این ها اگر در مملکتی علیرغم مبارزه صادقانه و شبانه روزی با مقوله ای مثل سرقت مسلحانه، این اتفاق روز به روز بیشتر و بیشتر شد باید صاحبان مملکت فکر کنند کجای کار می لنگد.

آن وقت است که باید به خیلی چیزهای دیگر فکر کرد و اهمیت داد. کاسبان حجاب در سرزمین ما اما به هیچ چیزی جز حجاب فکر نمی کنند. اصلا آن ها به دنیا آمده اند تا شب و روز در پوستین دختران و زنان این سرزمین بیفتند و همه فکر و ذکرشان این باشد که آن ها چه می پوشند و چه نمی پوشند. همین الان این جماعت را برگردانید به شهریور سه سال قبل.

قول می دهم که بازهم گیر می دهند به مهسا امینی. اصلا برشان گردانید به دهه هفتاد. روزگاری که اصلا چیزی به نام بی حجابی در این سرزمین وجود نداشت. در همان زمان هم این ها از هیچ فاجعه می ساختند.

یکی از همین پدیده های نادر خلقت نمایشگاهی راه انداخته بود در بهشت زهرا. به این امید که بتواند از خون شهیدان ابزاری بسازد برای زدن دولت وقت. شاید باورتان نشود که عکس فاطمه گودرزی را که یکی از نجیب ترین و باوقارترین و در عین حال محجبه ترین زنان سینمای ایران است قاب گرفته بود و به عنوان سند ترویج ابتذال و فحشا سر دست، و رگ گردنی نشان می داد که گمان می کردی عنقریب است جان به جانان تسلیم کند و خلقی را از زحمت خویش برهاند.

چه باید کرد؟ هیچ. بله، هیچ. اگر عیبی درکار هست جامعه آن را تصحیح خواهد کرد. این وضع برازنده یک جامعه سالم نیست؟ نباشد. ربطی به شما ندارد. شما اگر خیلی همت دارید باغچه خودتان را بیل بزنید. مراقب خانواده و اطرافیانتان باشید.

در کنار حجاب کمی هم به فکر تحقق عدالت در جامعه باشید که اصل و اساس احکام و مُلک است. اگر هم تفریطی هست پاسخی است به افراط های شما. فرصت بدهید این نیز بگذرد. هر وقت صحنه ای دیدید که آزاردهنده بود چشم هایتان را درویش کنید و به یادآورید روزگارانی را که بی خود و بی جهت به دختران و زنان نجیب این مملکت گیر می دادید و آن ها را صرف این که نمی خواستند به شکل شما درآیند با بدترین القاب خطاب می کردید. بله؛ کفاره شراب خوری های بی حساب…