حباب سکه امامی در محدوده سه تا پنج میلیون تومان نوسان دارد، در حالی که سکه بهار آزادی با اختلافی چشمگیر، تقریباً بدون حباب معامله می شود. این در حالی است که هر دو سکه از نظر وزن (8.133 گرم) و عیار (900) کاملاً یکسان هستند.

به گزارش تجارت نیوز، آنچه میان این دو قطعه تفاوت ایجاد کرده، جریان تقاضا و نقش هر سکه در شبکه معاملات طلاست؛ بازاری که در سال های اخیر تمام تمرکز خود را بر سکه امامی گذاشته است. گفته می شود، حباب پایین تر، تقاضای کمتر و فروش دشوارتر، سه ضلع مثلث حبس سکه بهار آزادی است.

سکه امامی عملاً به نماد رسمی بازار طلا تبدیل شده است. قیمت های لحظه ای در سایت ها و کانال های اطلاع رسانی، معاملات گواهی سپرده در بورس کالا، بازار فردایی و حتی صندوق های طلا همگی بر پایه سکه امامی تنظیم می شوند. بنابراین وقتی همه ابزارهای معاملاتی روی یک نماد متمرکز باشند، طبیعی است که تقاضا برای آن محصول افزایش یابد و به جهت تقاضا، حباب بالاتری داشته باشد. در مقابل، سکه بهار آزادی از این ساختار جا مانده و بیشتر در قالب معاملات سنتی و فیزیکی جابه جا می شود.

باید در نظر داشت این بازی روانی باعث شده، سکه امامی برای خریداران کوتاه مدت جذاب تر باشد و این تقاضای بیشتر، حباب سکه امامی را نسبت به بهار آزادی افزایش داده است.

سکه بهار آزادی به عنوان سکه ای با کالبد کهنه تر و گاهی کلکسیونی تر شناخته می شود و خریدارانش اغلب سرمایه گذاران بلندمدت یا تعلق گرا هستند؛ این گروه کمتر دست به نوسان گیری سریع می زنند. بنابراین تقاضای سفته بازانه برای سکه دیگر، یعنی سکه امامی بیشتر است و حباب آن بزرگ تر می شود. برخی فعالان بازار طلا نیز معتقدند عرضه نسبتاً پایدار و شناخته شده برای بعضی از سری های سکه بهار آزادی وجود دارد که مانع تاخت وتاز دلالی روی آن می شود.

گفتنی است قطعات کوچک تر سکه نظیر سکه های نیم ، ربع و گرمی به دلیل قیمت کمتر و نیاز به نقدینگی پایین تر مورد اقبال خریداران خرد قرار دارند. این بازار خردِ پرحجم، باعث ایجاد نوسان تقاضا و حباب بیشتر در قطعات کوچک می شود. در مقابل، سکه بهار قیمت بالاتری دارد و خریداران آن اغلب سرمایه گذار حرفه ای با رویکرد بلندمدت هستند؛ همین تفاوت ساختاری تقاضا، حباب کمتری برای سکه بهار آزادی رقم زده است.