کمتر از دو ساعت رانندگی از تهران کافی است تا به روستایی برسید که داستان های شگفت انگیزی را در دل خود پنهان کرده است. زرگر روستایی کوچک در حوالی آبیک قزوین است؛ جایی که ساکنانش با موهای روشن، چشمانی رنگی و زبانی ناشناخته، تصویری متفاوت از سایر روستاهای ایران ارائه می دهند. همین ویژگی ها سبب شده بسیاری از گردشگران، زرگر را تکه ای از اروپا در ایران بنامند.

به گزارش ایرنا، یکی از جذاب ترین بخش های زرگر، زبان بومی مردم آن است. اهالی با زبانی سخن می گویند که به طور کامل برای بازدیدکنندگان بیگانه است و ریشه هایی از زبان های هندواروپایی در آن دیده می شود. این زبان، به نام زرگری یا رومانو شناخته می شود و تنها در همین محدوده کوچک باقی مانده است. برای گردشگرانی که با فرهنگ و ادبیات علاقه دارند، شنیدن گفت وگوی روزمره اهالی تجربه ای منحصربه فرد است.

پیشینه مردم زرگر همچنان در هاله ای از ابهام است. برخی داستان ها می گویند اجداد آنان مهاجرانی از اروپا بوده اند که در گذشته های دور در این ناحیه ساکن شدند. روایات دیگری نیز معتقدند که این مردم در اصل ایرانی هستند و تنها به واسطه اختلاط فرهنگی و زبانی، تفاوت هایی با سایر نقاط پیدا کرده اند. همین روایت های گوناگون و نبود سند قطعی، جذابیت و رمز و راز این روستا را دوچندان کرده است.

جمعیت روستا حدود 800 نفر تخمین زده می شود. مردان بیشتر به دامداری، کشاورزی و زنبورداری مشغول اند و زنان نیز در کنار کارهای روزمره، به تهیه فرآورده های لبنی و صنایع دستی می پردازند. اگرچه ازدواج های درون روستایی در گذشته رایج بوده، اما امروزه بسیاری از جوانان با افرادی از دیگر مناطق پیوند خانوادگی برقرار می کنند. با این حال، سنت ها و آداب دیرین هنوز در مراسم شادی و آیین های محلی جایگاه خود را حفظ کرده اند.

برای رسیدن به زرگر کافی است از تهران وارد آزادراه تهران کرج شده و مسیر قزوین را ادامه دهید. پس از عبور از آبیک، جاده ای فرعی شما را به دشت های وسیع و در نهایت به این روستای خاص می رساند. اگر ترافیک سبک باشد، کمتر از دو ساعت از پایتخت تا مقصد راه است، اما در روزهای تعطیل این زمان ممکن است بیشتر شود.

زرگر در بیشتر فصل ها آب وهوای معتدلی دارد، اما بهار به خاطر طبیعت سرسبز و شکوفه های درختان، بهترین زمان برای سفر است. در تابستان نیز خنکای روستا نسبت به شهرهای اطراف دلچسب است. اگر می خواهید از ازدحام جمعیت دور بمانید، بهتر است وسط هفته را برای سفرتان انتخاب کنید.

خانه های روستا با سقف های شیب دار و نمای ساده، حال وهوایی متفاوت با دیگر روستاهای قزوین دارند. این سبک ساخت وساز بسیاری را به یاد خانه های روستایی اروپایی می اندازد. طبیعت اطراف نیز با تپه های سبز، مزارع گندم و آسمانی باز، فضای مناسبی برای عکاسی و گشت وگذار فراهم می کند.

در سفر به زرگر می توانید از خوراکی های خانگی مردم روستا لذت ببرید. فرآورده های لبنی تازه، عسل طبیعی، آش های سنتی و نان های محلی بخشی از تجربه ای است که گردشگران از آن به عنوان مزه متفاوت روستا یاد می کنند. خرید مستقیم از اهالی نیز علاوه بر کیفیت، حمایت از اقتصاد کوچک روستا را به دنبال دارد.

زرگر هنوز امکانات گسترده ای مانند هتل یا اقامتگاه بوم گردی ندارد. بیشتر بازدیدکنندگان، این روستا را در قالب سفر یک روزه تجربه می کنند. اگر هم قصد ماندن داشته باشید، چادرزدن در طبیعت اطراف یا بازگشت به شهرهای نزدیک مانند قزوین و کرج بهترین گزینه است.

برای عکاسی از مردم یا خانه ها بهتر است از اهالی اجازه بگیرید.

امکانات رفاهی در حد روستا است؛ پس لوازم ضروری همراه داشته باشید.

در ایام تعطیل، مسیر دسترسی به ویژه از تهران ممکن است بسیار شلوغ شود.

زرگر تنها یک روستای ساده در قزوین نیست؛ سفری است به دل داستان ها و رازهایی که هنوز پاسخ روشنی برایشان وجود ندارد. زبان ناشناخته، چهره های خاص و آداب متفاوت، این روستا را به مقصدی متفاوت برای گردشگران تبدیل کرده است. اگر به دنبال تجربه ای تازه و دیدن جلوه ای متفاوت از فرهنگ بومی ایران هستید، زرگر یکی از بهترین انتخاب ها خواهد بود.