طبق آخرین داده ها، میانگین قیمت خودروهای نو در ایالات متحده به حدود 50 هزار دلار رسیده است؛ رقمی که نشان می دهد بازار جهانی خودرو همچنان در مسیر صعودی حرکت می کند. در ظاهر، افزایش هزینه تولید، گرایش به فناوری های برقی و آپشن های ایمنی پیشرفته از دلایل اصلی این رشد هستند. اما در واقع، این عدد نشان دهنده فاصله ای است که کشورهایی با اقتصاد ناپایدار و درآمد سرانه پایین مانند ایران هر روز بیشتر احساسش می کنند.

به گزارش اکو ایران، در حالی که یک خودروی میان رده در آمریکا یا اروپا با وام بانکی در دسترس اقشار متوسط قرار دارد، در ایران همان خودرو به کالایی تجملی و دست نیافتنی تبدیل شده است. اختلاف نرخ ارز، تعرفه های سنگین واردات و ساختار معیوب بازار داخلی، سه ضلع اصلی این فاصله هستند.

نرخ ارز در ایران طی سال های اخیر به قدری افزایش یافته که حتی خودروهای اقتصادی جهانی پس از تبدیل قیمت و افزودن تعرفه، با بهایی چندبرابر درآمد سالانه یک خانواده متوسط برچسب گذاری می شوند. تعرفه های بالای واردات که در برخی موارد تا مرز 180 درصد هم می رسد عملاً مانع ورود خودروهای جدید با فناوری روز شده است. از سوی دیگر، درآمد واقعی مردم نه تنها رشد نکرده بلکه با تورم مزمن، قدرت خرید به شدت کاهش یافته است.

نتیجه آن است که در حالی که متوسط خریدار آمریکایی می تواند با درآمد سالانه حدود 70 هزار دلار، خودرویی نو با قیمت 50 هزار دلار خریداری کند، خریدار ایرانی باید چند برابر درآمد سالانه اش را برای خرید خودرویی اقتصادی کنار بگذارد.

در همین حال، بازار داخلی نیز قادر به پر کردن این شکاف نیست. تولیدکنندگان داخلی همچنان با پلتفرم های قدیمی و کیفیت پایین فعالیت می کنند، در حالی که قیمت محصولاتشان نیز به دلیل تورم و نوسان ارز به سطح خودروهای جهانی نزدیک شده است. یعنی ایرانی ها خودروهای گران می خرند، اما نه از نظر تکنولوژی، ایمنی یا کیفیت، بلکه صرفاً به خاطر هزینه های ناشی از ساختار اقتصادی.

در نهایت، عدد 50 هزار دلار در جهان نشانگر بلوغ بازار خودرو است؛ اما برای ایران، نمادی از فاصله ای است که هر روز عمیق تر می شود — فاصله میان مصرف کننده ای که در جهان خودرو می خرد و مصرف کننده ای که در ایران فقط قیمتش را می شنود.