رحمن قهرمان پور، کارشناس مسائل بین الملل، در گفت وگو با خبرنگار اعتمادآنلاین درباره تأثیر موضع گیری چین و روسیه نسبت به پایان مهلت قطعنامه 2231 و راهکارهای ایران برای کاهش اثر تحریم ها توضیح داد: موضع گیری ها و محکوم کردن اقدامات اروپایی ها در بازگرداندن تحریم ها و استفاده از مکانیزم ماشه، از اهمیت بالایی برخوردار است و به احتمال زیاد در رفتار عملی این کشورها در زمینه نحوه اجرای تحریم ها نیز تأثیرگذار خواهد بود.

به ویژه با توجه به اینکه اختلاف میان روسیه و غرب و از سوی دیگر میان چین و آمریکا، روز به روز عمیق تر می شود، می توان انتظار داشت که این شکاف ها بر موضوع تحریم ها نیز اثر بگذارد.

او همچنین ادامه داد: با این حال، نکته اصلی آن است که اقدام کشورهای چین و روسیه و نیز مواضع جنبش عدم تعهد تا چه اندازه در عمل به معنای عدم اجرای کامل تحریم ها خواهد بود. این مسئله بسیار مهم است؛ چرا که ممکن است این کشورها تنها بخشی از تحریم ها را اجرا کنند و از اجرای بخش های دیگر خودداری ورزند.

قهرمان پور در اداه خاطرنشان کرد: مقصود من این است که باید دید میزان تأثیر رفتار آن ها بر موقعیت ایران تا چه حد خواهد بود و آیا این میزان از عدم پایبندی به تحریم ها می تواند به اندازه ای باشد که اثرگذاری تحریم ها بر ایران را به طور قابل توجهی کاهش دهد یا خیر. در واقع، پرسش اصلی همین است. به نظر می رسد که میزان تلاش این کشورها برای محکوم کردن بازگشت تحریم ها، در عمل آن چنان نخواهد بود که ایران بتواند احساس کند تحریمی وجود ندارد.

این کارشناس روابط بین الملل ادامه داد: در خصوص اقداماتی که ایران می تواند برای کاهش اثر تحریم ها انجام دهد، بدیهی است که دیپلماسی در اولویت نخست قرار دارد. ایران باید بکوشد مسیر گفت وگو و تعامل دیپلماتیک را همچنان باز نگه دارد؛ فعالیت های دیپلماتیک گسترده، ارائه پیشنهادهای متنوع، رایزنی مستمر با کشورهای دوست در عرصه بین المللی، و حضور فعال در سازمان های جهانی از جمله اقداماتی است که می تواند در کاهش اثر تحریم ها مؤثر باشد.

همچنین، رایزنی با قدرت های بزرگ همسو همچون روسیه و چین، و نیز با قدرت های نوظهوری چون برزیل، آفریقای جنوبی، ترکیه و اندونزی، اهمیت ویژه ای دارد؛ چرا که همه این اقدامات می تواند از شدت اثرگذاری تحریم ها بکاهد.

قهرمانپور در پایان تاکید کرد: البته نباید از یاد برد که از منظر حقوقی، لغو تحریم ها نیازمند شکل گیری اجماعی میان کشورهای دارای حق وتو در شورای امنیت است؛ امری که تحقق آن مستلزم تلاش و دیپلماسی فعال و مستمر خواهد بود.