سوپرلیگ ترکیه شاید از نظر فنی در سطح لیگ های بزرگ اروپایی قرار نگیرد، اما بدون شک از لحاظ هیجان، حساسیت و جو هواداری یکی از جذاب ترین رقابت های باشگاهی دنیاست.البته که این لیگ، مربیان و ستاره های حاضر در آن به مراتب بالاتر از لیگ ایران و حتی سایر لیگ های آسیایی است. دربی های داغ استانبول، همیشه نگاه میلیون ها بیننده را به خود جلب کرده و این فضای پرشور، سال هاست توجه بازیکنان ایرانی را نیز به خود معطوف کرده است. با این حال، بررسی کارنامه لژیونرهای ایرانی در ترکیه نشان می دهد حضور در این لیگ لزوماً به پیشرفت منجر نشده و بسیاری از آن ها نتوانسته اند درخشش ماندگاری از خود به جا بگذارند.

از دهه 70 شمسی تاکنون، بازیکنان مختلفی از فوتبال ایران شانس خود را در ترکیه امتحان کرده اند؛ از رضا شاهرودی در آلتای اسپور و محمد خاکپور در وان اسپور گرفته تا سهراب بختیاری زاده در ارزروم اسپور، اما تقریباً هیچ کدام دوران موفقی را تجربه نکردند. در دهه 80، کاویانپور با کایسری اسپور شروعی خوب داشت، اما دوپینگ ناگهانی او مسیرش را به بن بست کشاند. بعدها نیز تجربه عجیب طارمی و رضاییان در ریزه اسپور با بحران سیاسی ترکیه و فسخ زودهنگام قراردادها به شکلی عجیب پایان یافت؛ ماجرایی که حتی باعث محرومیت و بسته شدن پنجره نقل وانتقالاتی پرسپولیس شد.

در سال های اخیر، تنها چهره ای که توانست در فوتبال ترکیه به ثبات برسد مجید حسینی بوده است. او بعد از جام جهانی 2018 به ترابوزن اسپور پیوست و در بیش از 130 بازی برای این تیم به میدان رفت، در قهرمانی جام حذفی و سوپرجام نقش داشت و حتی در لیگ اروپا نیز تجربه بازی پیدا کرد؛ بی تردید موفق ترین لژیونر ایرانی در ترکیه طی چند دهه اخیر است. در مقابل، هم تیمی سابق او وحید امیری عملکرد متوسطی داشت و خیلی زود به پرسپولیس بازگشت.

چهره هایی مانند سجاد شهباززاده، پیام صادقیان، محمد نادری،میلاد محمدی و وحید امیری هم تجربه کوتاه و کم ثمر در تیم هایی چون آلانیااسپور، عثمانلی اسپور، آلتای اسپور و آدانادمیراسپور و ترابزون داشتند. الهیار صیادمنش نیز با انتقال پر سر و صدایش به فنرباغچه نتوانست انتظارات را برآورده کند و در تیم های دیگر اروپایی فرصت بیشتری برای بازی پیدا کرد.

در این میان، شاید ناکام ترین چهره اخیر، علی کریمی باشد؛ بازیکنی که با وجود تجربه در کایسری اسپور، نه به رشد فنی رسید و نه در تیم ملی جایگاهش را حفظ کرد. مصدومیت ها و انتخاب های نادرست او را از مسیر پیشرفت دور کرد و حضورش در ترکیه بیش از آنکه به سودش باشد، به قیمت از دست رفتن فرصت های بزرگ تمام شد و حالا هم با فسخ قراردادش، باید تا نیم فصل بیرون بنشیند.به طور کلی، تجربه دو دهه اخیر نشان می دهد سوپرلیگ ترکیه، برخلاف ظاهر پرزرق وبرقش، برای بازیکنان ایرانی سکوی پرتاب نبوده و اکثر بازیکنان ایرانی تجربه تلخی از حضور در فوتبال ترکیه داشتند.