پژوهش تازه ای نشان داده است که مورچه ها هنگام مواجهه با عوامل بیماری زا، ساختار لانه های خود را تغییر می دهند و خود را قرنطینه می کنند تا احتمال انتقال بیماری در میان آنها کاهش یابد.

به گزارش همشهری آنلاین، این رفتار که نوعی فاصله گذاری اجتماعی در دنیای حشرات به شمار می رود، برای نخستین بار در پژوهشی از دانشگاه بریستول به طور علمی ثبت شده و نتایج آن در نشریه معتبر Science منتشر شده است.

به گزارش پاپیولارساینس، لوک لکی، نویسنده اصلی مقاله درباره این تحقیق می گوید: این نخستین بار است که در یک گونه غیرانسانی مشاهده می کنیم موجودات، محیط زندگی خود را عمدا تغییر می دهند تا انتقال بیماری کمتر شود.

در این پژوهش، 180 مورچه در ظرف های خاکی قرار داده شدند تا به صورت طبیعی لانه سازی کنند. پس از یک روز، پژوهشگران به نیمی از این گروه ها، 20 مورچه آلوده به هاگ قارچ اضافه کردند و روند لانه سازی را طی شش روز بعد با استفاده از تصویربرداری میکروسی تی (Micro-CT) به صورت سه بعدی زیر نظر گرفتند.

نتایج این پژوهش نشان داد؛ لانه هایی که توسط مورچه های در معرض پاتوژن (بیماری زا) ساخته شدند، ورودی هایی با فاصله بیشتر، مسیرهای طولانی تر و اتاقک هایی با ارتباطات مستقیم کمتر داشتند.

چنین معماری شبکه ای و پراکنده ای عملا احتمال انتقال عامل بیماری زا را کاهش می داد.

به بیان ساده تر، مورچه ها در زمان خطر، لانه هایی با ساختار ایمن تر طراحی می کنند؛ درست مانند انسان ها که در دوران همه گیری کووید-19 با نصب دیواره های شفاف یا رعایت فاصله شش قدمی از یکدیگر، احتمال سرایت بیماری را کم کردند.

پژوهشگران برای آزمودن این فرضیه، شبیه سازی هایی از گسترش عامل بیماری زا در مدل سه بعدی لانه ها انجام دادند. نتایج نشان داد که تغییرات معماری در کنار تمایل مورچه های آلوده به خودایزوله کردن یا همان قرنطینه، باعث کاهش چشمگیر احتمال شیوع بیماری می شود.

یافته های این پژوهش نشان می دهد واکنش مورچه ها در برابر بیماری، تنها تغییر رفتار اجتماعی نیست، بلکه در معماری لانه هایشان نیز بازتاب دارد؛ ترکیبی هوشمندانه از استراتژی های اجتماعی و سازه ای برای بقا.