روزنامه جمهوری اسلامی به اظهارنظر اخیر ظریف مبنی بر آنکه مردم از موشک مهم تر هستند پرداخت. این روزنامه در یادداشتی در اینباره آورده است: علت بیهوده بودن اینست که اولاً این هر دو لازمند و ثانیاً با توجه به اینکه فلسفه وجودی قدرت نظامی اینست که از مردم حفاظت کند، پس نباید تردید کرد که مردم مهم ترند.

وقتی محتوای این مبحث این چنین روشن است، چرا عده ای نیرو، وقت و امکانات خود و جامعه را خرج جدال و منازعه درباره آن می کنند؟

قطعاً این قبیل بحث ها یک گناه اجتماعی است و همه باید از آن پرهیز نمایند.

گناه بزرگ تر اینست که موضوعات مهمی که ارتباط مستقیم و حیاتی با موجودیت کشور دارند بر زمین مانده اند و قلم ها، زبان ها و ذهن ها به جای پرداختن به آن ها به سراغ موضوعاتی می روند که تمام ابعاد آن ها از بداهت برخوردارند.

به هیچ وجه مایل نیستیم صاحبان این قلم ها و زبان ها را به داشتن سوء نیت یا غرض ورزی متهم کنیم ولی اعتقاد راسخ داریم که این قلم ها و زبان ها باید به جای پرداختن به این موضوعات، به سراغ اموری بروند که با موجودیت کشور و مردم رابطه مستقیم دارند بطوری که بی توجهی به آن ها مردم را از حکمرانان دور می کند، به انسجام ملی لطمه می زند و قدرت ملی را دچار ضعف و سستی می کند. اینها موضوعاتی هستند که بر زمین مانده اند و مسئولان با اینکه همواره برای توجه به آن ها شعارهای خوبی می دهند، در عمل به سراغشان نمی روند.

تلاش برای کاهش فاصله مردم با حکمرانان، مهم ترین موضوع بر زمین مانده جامعه ماست. شاید عده ای مطرح ساختن اصل این موضوع را به صلاح ندانند و یا حتی معتقد باشند فاصله ای میان مردم و حکمرانان وجود ندارد. این، یک توهم است که گفته شود فاصله ای وجود ندارد. حتی کسانی که به این فاصله پی برده اند ولی معتقدند نباید این واقعیت را مطرح کرد نیز دچار توهم هستند. راه درست اینست که اولاً بپذیریم فاصله وجود دارد و ثانیاً حکمرانان باید قبل از دیگران به وجود این فاصله اعتراف کنند و با همت و پشتکار درصدد برطرف کردن آن برآیند.

به احتمال زیاد، زندگی مرفه حکمرانان و جدایی آن ها از مردم علت اصلی قبول نداشتن وجود فاصله میان آن ها و مردم است. وقتی کسی وجود اصل فاصله را قبول نداشته باشد نمی تواند به تلاش برای برطرف کردن آن فکر کند.

برخورداری از حقوق های نجومی، در اختیار داشتن امکانات رفاهی زندگی، استفاده از امتیازات درمانی، بی خبری از کارشکنی ها، پارتی بازی ها، بن بست ها و مفاسد اداری، وجود اطرافیان بله قربان گو و مشاهده احترامات فائقه در رفت و آمدها و سفرها به حکمرانان اجازه نمی دهد از مشکلات مردم باخبر شوند. البته این احتمال هم وجود دارد که این حضرات در اثر عادت کردن به آن زندگی مرفه و تمام معنا اشرافی، قدرت احساس کردن واقعیت های زندگی مردم را از دست داده باشند و هر قدر هم در این زمینه ها بشنوند نتوانند آن را درک کنند.

بیماری فقدان درک واقعی از مشکلات مردم، بیماری بسیار خطرناکی است که اجازه نمی دهد کسی که دچار آن شده بفهمد حذف شدن گوشت و میوه از سفره مردم به چه معناست. حکمرانان اگر دچار این بیماری شوند، بهیچوجه قابل معالجه نخواهند بود. برای این بیماری هیچ دارویی غیر از کنار رفتن از حکمرانی نیست.