در دل شب های پاییزی، آسمان میزبان یکی از تماشایی ترین پدیده های کیهانی است؛ بارش شهابی جباری. رگه های نوری که ناگهان در تاریکی می درخشند و این پدیده امشب به اوج خود می رسد.بارش شهابی جباری یکی از پدیده های زیبای آسمان است که رد آن به دنباله دار هالی می رسد. ذرات بسیار ریزی که از این دنباله دار جدا شده اند، هنگام عبور زمین از مسیرشان وارد جو می شوند و با سرعتی نزدیک به 66 کیلومتر در ثانیه (حدود 240 هزار کیلومتر در ساعت) حرکت می کنند؛ یعنی از سریع ترین شهاب هایی هستند که در آسمان دیده می شوند. این سرعت زیاد باعث می شود شهاب های جباری درخشان، سفید یا آبی فام باشند و گاهی ردّ نوری کوتاه اما واضح از خود باقی بگذارند.

به گزارش خبرگزاری فارس؛ ذرات سازندهٔ بارش شهابی جباری بسیار کوچک و سبک اند و معمولاً در ارتفاعی میان 65 تا 125 کیلومتر از سطح زمین می سوزند. به همین دلیل در هنگام مشاهده، شهاب های جباری اغلب زنده، سریع و پرنور به نظر می رسند و گاهی رنگ هایی مایل به سبز یا آبی در آن ها دیده می شود.علی ابراهیمی سراجی، عضو کمیته آماتوری انجمن نجوم ایران و مسئول رصدخانه ماهانی در این باره می گوید: بارش شهابی جباری که از دهم مهرماه تا شانزدهم آبان ماه فعال است، اوج این بارش معمولاً در بیست ونهم مهرماه رخ می دهد و امسال فعالیت اصلی آن از ساعت 23 دوشنبه، بیست وهشتم تا بامداد بیست ونهم مهرماه خواهد بود. در بهترین حالت می توان انتظار داشت که حدود 20 شهاب در هر ساعت مشاهده شود.

به گفته سراجی دنباله دارها باعث به وجود آمدن این توده های شهاب سنگی می شوند.دنباله دارها اجرامی کوچک و یخ زده در منظومهٔ شمسی هستند که شامل یخ، غبار و سنگ ریزه های ریز می شوند. وقتی این اجرام به نزدیکی خورشید می رسند، گرمای خورشید باعث تبخیر یخ ها و آزاد شدن ذرات غبار می شود و ردّ نورانی یا دنباله ای درخشان در اطراف خود ایجاد می کنند که از زمین قابل مشاهده است. یکی از شناخته شده ترین دنباله دارها، دنباله دار هالی است که هر 76 سال یک بار به نزدیکی زمین می آید و ذرات باقی مانده از آن منبع بارش شهابی جباری است.سراجی در این باره می گوید: زمانی که زمین از میان این توده های به جامانده عبور می کند، شاهد بارش شهابی هستیم. منشأ بارش شهابی جباری، دنباله دار معروف هالی است؛ دنباله دار مشهوری که هر 76 سال یک بار به زمین نزدیک می شود و با عبور خود، توده شهابی مربوط به این بارش را تقویت می کند. به همین دلیل در حال حاضر تعداد شهاب هایی که از این بارش دیده می شوند را نمی بینیم، زیرا دنباله دار هالی حدود 36 سال دیگر دوباره به زمین نزدیک خواهد شد.

برای مشاهده بارش شهابی جباری، شرایط زمانی و مکانی اهمیت زیادی دارد. به گفته سراجی برای مشاهده بهتر این پدیده، لازم است از شهرها فاصله بگیریم و به مناطقی تاریک و با آسمانی پاک برویم زیرا شهاب های بارش جباری معمولاً کم نور هستند. کانون یا Radiant بارش شهابی، نقطه ای در آسمان است که به نظر می رسد تمام شهاب ها از آن بیرون می آیند.سراجی در مورد این کانون توضیح می دهد: کانون این بارش در صورت فلکی شکارچی (اوریون) قرار دارد. این صورت فلکی از حدود ساعت 10 تا 11 شب طلوع می کند و در آسمان قابل مشاهده است. هرگاه شهابی در آسمان دیده شود و اگر امتداد دم آن را ادامه دهیم و به صورت فلکی شکارچی برسیم، آن شهاب به احتمال زیاد متعلق به بارش شهابی جباری است.بارش شهابی جباری معمولاً از نظر تعداد و جلوه، پدیده ای باشکوه همچون بارش های برساوشی یا جوزایی نیست اما با این حال تماشای آن در زیر آسمان پرستاره، تجربه ای آرام بخش و دل انگیز است. با این حال فرصت تماشای این پدیده طبیعی، لحظه ای خاص و لذت بخش برای علاقه مندان آسمان شب به شمار می آید.