فرارو- در لیست اکران فیلم های سینمایی، همچنان آثار کمدی سهم بسزایی دارند. از میان فیلم های در حال اکران، نام پنج فیلم کمدی به چشم می خورد که کج پیله جدیدترین آن هاست.

به گزارش فرارو، نگاهی به تاریخچه سینمای ایران بیانگر این نکته که عمر سینمای کمدی نزدیک به یک قرن می رسد، مسیری که آبی و رابی و ممل آمریکایی آغاز شد تا فیلم هایی، مانند آدم برفی و اجاره نشین ها که بعد از انقلاب ساخته شدند و به خوبی مخاطبان را جذب کردند. در واقع به اندازه قدمت سینمای کمدی در ایران آثار شاخصی هم ساخته شده اما پرسشی که مطرح، چرا این سینما با قدمت 100ساله به جایگاهی رسیده که برخی با دیده حقارت به آن می نگرند؟

یکی از ریشه های وضع موجود را می توان در منفعت انگاری فارغ از کیفیت آثار، بسیاری از تهیه کنندگان سینما دانست. سال هاست که بحران مخاطب به یکی از معضلات جدی اکران در سینماها تبدیل شده است. از همین رو بسیاری از تهیه کننده ها با بهره گیری از موضوعات پیش پا افتاده و دیالوگ پردازی های سخیف که معمولا ایهامی بر معنای جنسی دارند تلاش شده تا پای تماشاگرها را به سینما باز کنند. گویی هر چه سخیف تر بگویند، فضیلتی بیشتری دارد.

در واقع آنچه به عنوان کارکرد سینمای کمدی در حال حاضر شکل گرفته و از مخاطب خنده می گیرد، خنده ای از سر لذت بردن تماشای فیلم نیست، بلکه خنده ای شکل می گیرد از سر ناآگاهی که هیچ تدبیر و تفکری در پس آن وجود ندارد و بعد از تماشای فیلم تنها چیزی که باقی می ماند پشیمانی از حضور در سینماست.

از سویی نباید این نکته را فراموش کرد آثاری در سینمای کمدی کشور در سال های اخیر وجود داشته که هم از کیفیت بالایی برخوردار بودند و هم مخاطب را به سینما کشانده اند. از سوی دیگر با نگاه کردن به فهرست فیلم های اکران شده در سال های اخیر می توان بخش زیادی از سینمای کمدی را پس زد و آن ها را آثار شانه تخم مرغی دانست که نمایش آن ها درشان سینما نبوده و فقط به درد سوپرمارکت ها و در کنار شانه های تخم مرغ می خورد.

در یک سال اخیر تلاش شده با اکران فیلم های اجتماعی وضعیت سینما را تغییر داد اما شواهد اکران ها و آمارها نشان می دهد همچنان فیلم های کمدی سخیف فروش قابل توجهی دارند. در واقع به نظر می رسد اینگونه فیلم ها هدفی جز تغییر اجباری ذائقه مخاطب سینمای کمدی در ایران ندارند. در عین حال گویا کارگردان و عوامل این آثار مجوز ورود به مسائلی را دارند که در سایر ژانرهای سینمایی به راحتی ممکن نیست. چرا که پرداختن به مسائل سیاسی، رقص و شوخی های مستقیم و غیر مستقیم جنسی در اینگونه فیلم ها آزاد است. در واقع هر آنچه در ساحت ساختار رسمی کشور مصداق بارز فسق وفجور شناخته می شود، در این آثار قابل مشاهده است. در نهایت کمدی هایی سطح پایینی که امروز خوب می فروشند، خیلی زود فراموش می شوند، آثاری که نه در ذهن مخاطب می ماند و نه ماندگار می شوند و حتی سرگرمی لحظه ای هم ندارند.